Van ruilen komt geen huilen

We lenen en delen tegenwoordig massaal ons bezit. Voor vakanties boekt men geen hotels meer, maar wordt er via de website Airbnb gewoon gelogeerd bij iemand thuis. En via de organisatie CouchSurfing bieden we slaapplekken aan op onze bank. Allerlei moderne manieren van ruilen. Weet u nog hoe we dat vroeger deden?

Terug naar toen

Wij vonden in het archief een fragment van boer Van den Akker, die zonder de hedendaagse technieken zijn landbouwbedrijf probeert staande te houden. Door ruilverkaveling veranderde de indeling van zijn land. Alle kleine percelen werden opgedeeld in een groot stuk land bij zijn huis. Een kostbare investering, maar met een gezond bedrijf als resultaat.

De eerste stappen

Ruilverkaveling is een systeem waarbij grondgebruikers kavels ruilen om de versnippering van landbouwgrond tegen te gaan. De gedachte was om zoveel mogelijk aaneengesloten land te krijgen zodat alle boeren daar op vooruit gaan. Voor de ruiling zijn minimaal 3 verschillende partijen nodig, 2 grondbezitters en 1 notaris die het officiële gedeelte vastlegt. De eerste ruilverkaveling in Nederland was op Ameland in 1916. De 3659 percelen op het eiland werden na de herverdeling beperkt tot 500.

Protest

In 1924 werd de Wet op de Ruilverkaveling ingevoerd in Nederland waardoor ook zonder medewerking van een klein aantal eigenaren ruilverkaveling plaats kon vinden. Vooral mensen van de oude stempel waren niet blij met deze agrarische modernisering. Door kleine bedrijven op te heffen verloren sommigen inkomen en zelfstandigheid, of moesten overstappen op een ander beroep. Maar met de positieve effecten van de ruilverkaveling zagen de dwarse boeren uiteindelijk de goede kant in van de ingrepen. Na de Tweede Wereldoorlog werd er dan ook steeds meer gebruik gemaakt van ruilverkaveling.

Meer beelden van vroeger zien? Neem eens een kijkje in het online archief van het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid.