Vallen van grote hoogte zonder parachute en het kunnen navertellen: deze mensen is dat gelukt

Zonder parachute uit een vliegtuig vallen of eruit springen, omdat er geen andere mogelijkheid is: het is een nachtmerrie die voor een aantal mensen werkelijkheid is geworden. Er zijn er zelfs die zo’n belevenis wonderbaarlijk hebben overleefd. De Britse boordschutter Nick Alkemade is één van hen. Hij overleeft op 24 maart 1944, in 2024 80 jaar gelden, een val zonder parachute van grote hoogte. Hier volgt het verhaal van een tiental mensen die hetzelfde hebben beleefd en het kunnen navertellen.

Nick Alkemade

De 21-jarige Brit Nick Alkemade is in 1944 boordschutter van een Britse AVRO Lancaster bommenwerper. Na een bombardement op Berlijn wordt zijn vliegtuig op 5,5 kilometer hoogte geraakt en vat vlam. De bemanning moet uit het vliegtuig springen en Alkemade gaat op zoek naar zijn parachute. Die blijkt al deels in brand te staan. Als gevolg van de brand krijgt hij brandwonden aan zijn handen en gezicht. Hij springt en valt naar de aarde met een snelheid van ongeveer 200 kilometer per uur.

Alkemade over zijn val: “Ik had de keuze om bij het vliegtuig te blijven of eruit te springen. Als ik bleef, zou ik worden verbrand. Mijn kleren stonden in brand en mijn gezicht en handen hadden brandwonden, hoewel ik op dat moment nauwelijks de pijn merkte als gevolg van mijn hoge staat van opwinding. Ik besloot te springen om het allemaal zo snel mogelijk te beëindigen. Ik draaide de koepel naar stuurboord en nam niet eens de moeite om mijn helm en intercom af te zetten en maakte een achterwaartse salto de nacht in. Het was erg stil, het enige geluid was het geluid van vliegtuigmotoren in de verte en ik had niet het gevoel dat ik aan het vallen was. Ik voelde me zweven in de ruimte.

Spijt dat ik niet thuis zou komen, was mijn voornaamste gedachte en ik bedacht me dat ik het niet heel vreemd vond om binnen een paar seconden dood te gaan. Ik heb mijn verleden niet aan me voorbij zien komen of iets dergelijks.” Later vertelt hij over een andere gedachte die bij hem is opgekomen tijdens zijn val: “Als dit sterven is, dan is er niets aan, er is niets om bang voor te zijn.”

“Jezus Christus, ik leef”

Dan volgt het onvermijdelijke contact met de aarde. Wonder boven wonder valt hij in een bos en hij wordt opgevangen door takken, die zijn val vertragen en zo functioneren als een trampoline. Zijn geluk kan niet op, want beneden aangekomen wacht hem een zacht bed van sneeuw. Als hij na 3 uur bijkomt, ziet hij de takken en de sterren boven hem. Hij zegt: “Jezus Christus, ik leef”. Hij heeft brandwonden, snijwonden en heeft, naar eigen zeggen, genoeg hout in zijn lichaam om een vreugdevuur te beginnen!

Korte tijd later arresteren de Duitsers Alkemade. De Gestapo gelooft in 1e instantie zijn verhaal niet en hij loopt de kans om als spion te worden doodgeschoten. Uiteindelijk vinden de Duitsers zijn vliegtuig, met daarin de deels verbrande parachute van Alkemade. Zij geloven de Brit en schrijven zelfs een getuigschrift voor hem. Nick Alkemade belandt in krijgsgevangenschap, maar overleeft de oorlog wel.

Ivan Chisov

De 26-jarige luitenant-kolonel Ivan Chisov is navigator van een Ilyushin Il-4 bommenwerper van de Sovjet-Unie. In januari 1942 worden hij en zijn bemanning door Duitse vliegtuigen boven de Sovjet-Unie geraakt, waardoor het vliegtuig neerstort. Hij springt eruit op 7 kilometer hoogte, maar wacht met het openen van zijn parachute. Hij is namelijk bang dat de Duitse vliegtuigen zijn parachute zien en hem uit de lucht schieten. Door gebrek aan zuurstof verliest hij echter het bewustzijn. Op de grond ligt een dik pak sneeuw, wat zijn val breekt. Hij glijdt naar beneden, een ravijn in. Daar schieten cavaleristen van de Sovjet-Unie hem te hulp. Tot hun stomme verbazing leeft hij nog, maar hij is zwaargewond en heeft een gebroken been, bekken en verwondingen aan zijn rug. Chisov wordt behandeld en 3 maanden later is hij weer in de lucht om tegen de nazi’s te vechten.

Alan Magee

De 23-jarige Amerikaan Alan Magee is schutter aan boord van een B-17 bommenwerper. Op 3 januari 1943 vertrekken hij en de rest van de bemanning vanuit Engeland, voor een bombardement op een onderzeeboothaven in Frankrijk. Boven de Franse stad Saint-Nazaire wordt het vliegtuig geraakt door Duits afweergeschut. Het vliegtuig begint te tollen en stort neer. Magees parachute is in stukken gescheurd. Vanwege zuurstofgebrek verliest hij het bewustzijn en wordt vervolgens uit het vliegtuig geslingerd. Hij tuimelt meer dan 6 kilometer naar de aarde, waarna hij door het glazen dak van het treinstation van Saint-Nazaire valt, hetgeen zijn redding is. De Duitsers nemen Magee gevangen en brengen hem naar het ziekenhuis. Hij heeft 28 granaatscherven in zijn lichaam, meerdere botbreuken, verwondingen aan zijn neus, oog, longen en nieren en een bijna geamputeerde rechterarm. Hij brengt de rest van de oorlog door in krijgsgevangenschap en wordt na de oorlog onderscheiden.

Arthur Frechette

De Amerikaan Arthur Frechette is navigator van een B-17 bommenwerper. In december 1944 gaan hij en de bemanning op een missie naar Castelfranco in Italië. Zijn bommenwerper wordt op 7,5 kilometer hoogte geraakt door luchtafweergeschut. Het vliegtuig begint te tollen, waardoor hij er niet uit kan springen. Door een explosie wordt hij uit het vliegtuig geslingerd en raakt hij buiten bewustzijn. In de lucht komt hij weer bij en probeert hij zijn parachute te openen, hetgeen niet lukt. Hij komt terecht op een helling met sneeuw en overleeft. Hij ziet de rook van zijn neergestorte B-17 en kruipt zwaargewond in die richting. Vlakbij het wrak wordt hij gevonden door een Duitse soldaat van het afweergeschut dat hem heeft neergeschoten.

Olen Cooper Bryant

De Amerikaan Olen Cooper Bryant is de navigator van een groep Amerikaanse bommenwerpers, die in februari 1945 op een missie zijn naar het Duitse Regensburg. Zijn B-24 wordt op de terugweg geraakt door Duits afweergeschut. De bommenwerper komt in de lucht op meer dan 5 kilometer hoogte in aanraking met een ander vliegtuig en stort ter aarde. Bryant landt na een val van meer dan 3 kilometer in een dik pak sneeuw in de bergen van Italië. Zijn val wordt gadegeslagen door 2 schutters, die hem van de berg naar beneden slepen op een geïmproviseerde stretcher. Hij heeft verwondingen aan zijn nek, rug, bekken en in zijn gezicht maar hij overleeft.

Vesna Vulović in het Guinness Book of Records

De Servische Vesna Vulović heeft de twijfelachtige eer om in het bezit te zijn van het record van grote hoogte zonder parachute ter aarde te storten en het kan navertellen. De dan 22-jarige stewardess van JAT vliegtuigmaatschappij stapt op 26 januari 1972 in Denemarken aan boord van het vliegtuig, voor een vlucht naar het toenmalige Joegoslavië. Ze zou eigenlijk de vlucht niet maken, want haar maatschappij heeft haar verward met een stewardess met dezelfde voornaam.

Het vliegtuig explodeert boven het toenmalige Tsjecho-Slowakije, waarschijnlijk als gevolg van een aanslag van Kroatische extremisten. Vulović stort in het losgeslagen staartdeel neer op een berghelling en overleeft de val. Ze is de enige overlevende van de 28 inzittenden. Mogelijk heeft haar lage bloeddruk haar kans op overleven vergroot. Hierdoor is ze snel buiten bewustzijn geraakt en is haar hart niet zwaar beschadigd. Ze is tevens beschermd door de romp van het vliegtuig en stort neer op een dik sneeuwdek. Bovendien wordt ze gevonden door een Duitse man, die hospik is geweest tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Vulović breekt beide benen, 3 ruggenwervels en haar schedel. Ook heeft ze zware interne verwondingen opgelopen. Artsen verwachten dat ze het niet zal overleven, maar, na een tijd in coma te hebben gelegen, komt ze bij bewustzijn. Ze leert weer lopen en heeft nooit vliegangst ontwikkeld. Wel heeft ze te kampen met geheugenverlies, want ze kan zich van het voorval niets meer herinneren. Ook loopt ze mank. Met een val van meer dan 10 kilometer is ze sinds 1985 opgenomen in het Guinness Book of Records, als overlevende van de hoogste val zonder parachute.

Julianne Koepcke

Op kerstavond 24 december 1971 vliegt de dan 17-jarige Duits-Peruaanse Julianne Koepcke samen met haar moeder Maria naar het Peruaanse Panguana, een biologisch onderzoeksstation in het regenwoud dat is opgericht door haar ouders. Ze is naar haar examenfeest geweest in Lima op 23 december. Haar vader Hans-Wilhelm wil echter niet dat ze aan boord stappen van een vliegtuig van LANSA, een vliegtuigmaatschappij die volgens hem een twijfelachtige reputatie heeft. Omdat dat de enige mogelijkheid is om op die dag terug te vliegen, besluiten ze de vlucht toch te boeken.

In de lucht wordt het vliegtuig getroffen door bliksem en stort neer. Koepcke zit vast in haar stoel als ze meer dan 3 kilometer naar beneden valt. Ze overleeft als enige de crash, de andere 91 inzittenden zijn overleden. Ze heeft een gebroken sleutelbeen en veel snijwonden. Slechts gekleed in een jurk, met 1 sandaal aan haar voet en met een zak snoepjes begint ze aan haar 10 dagen durende overlevingstocht door de jungle. Ze is bekend met het terrein. Koepcke volgt een rivier stroomafwaarts, omdat ze van haar vader heeft geleerd dat de kans dat daar menselijke nederzettingen zijn, groter is. Onderweg krijgt ze te kampen met insectenbeten en gaat de wond aan haar arm etteren, waardoor er zich larven in nestelen. Na 10 dagen vindt ze een groep houthakkers, die haar naar het ziekenhuis brengen.

Koepcke heeft zelf meerdere verklaringen waarom ze de val van meer dan 3 kilometer heeft overleefd. Zo zou een windvlaag de val hebben vertraagd of zou de vegetatie waarop ze is geland bijzonder dicht zijn en zouden de bomen haar val hebben verzacht.

James Boole

De 31-jarige Britse skydiver James Boole is in 2009 tijdens een sprong een stunt aan het filmen boven een gebergte in Rusland. Hij valt met een snelheid van ongeveer 160 kilometer per uur en wacht op het signaal van de andere skydiver om de parachute te openen. Dat signaal blijft uit, waardoor hij maar enkele seconden boven de grond zijn parachute weet te openen. Boole valt 1 meter diep in de sneeuw. “Toen ik de grond raakte, was het alsof ik door een vrachtwagen aangereden werd”, aldus Boole. “Ik schreeuwde van de pijn en ik hoestte bloed op. Ik wist dat dat betekende dat ik interne bloedingen had en ik dacht dat ik zou sterven.”

Boole overleeft de val van meer dan 1.800 meter en is zwaargewond. Hij heeft een gebroken rug, een gebroken rib, kapotte tanden en een beschadigde long. Hij wordt in een harnas naar Groot-Brittannië overgevlogen. Wonder boven wonder kan hij in 1 week weer lopen. Boole omschrijft zich als “de gelukkigste man ter wereld”.

Christine McKenzie

De 23-jarige skydiver Christine McKenzie uit Zuid-Afrika overleeft in 2004 een val van 3,3 kilometer, nadat haar parachute weigert te openen. Ze opent haar reserveparachute, maar dat gebeurt met zo’n kracht, dat enkele lijnen van haar parachute knappen en andere in elkaar draaien. Doordat ze landt op hoog hangende elektriciteitskabels, weet ze de val te overleven. Ze heeft wel haar bekken gebroken. “Zonder die elektriciteitskabels, was ik dood geweest”,” zegt ze later in het ziekenhuis. “Het ging zo snel. Ik raakte de grond hard en verwachtte te sterven. Toen kwam de pijn. Ik wist dat ik nog leefde, maar wist niet hoe zwaar ik gewond was.”

Bear Grylls: “2e kans”

Bear Grylls is tegenwoordig een avonturier en tv-persoonlijkheid. Van 1994 tot 1997 is hij onderdeel van de SAS, de elite-eenheid van de Britse commando’s. Tijdens een sprong in Zambia in 1996 gaat het fout als zijn parachute niet goed opent op ongeveer 5 kilometer hoogte. Hij denkt genoeg tijd te hebben om het probleem op te lossen en snijdt daarom de parachute niet af, om daarna de reserve parachute te openen. Dat lukt niet, waardoor hij op zijn rug de grond raakt. Hij heeft 3 gebroken rugwervels en er wordt gevreesd dat hij nooit meer kan lopen.

Grylls ondergaat een jaar lang een rehabilitatieproces van 10 uur per dag. Zijn tijd bij de SAS is voorbij, maar 18 maanden na zijn ongeluk beklimt hij Mount Everest en staat hij op de top van de hoogste berg ter wereld. Grylls: “’Ik had een 2e kans gekregen en dat gaf me een dankbaarheid voor het leven die ik voorheen niet had.”

(Bron: RAFMuseum.org.uk, BBC.com, Allthatsinteresting.com, Warhistoryonline.com, Theguardian.com, Statista.com, NOS.nl, Nieuwsblad.be, HLN.be, Ranker.com, Wikipedia. Foto’s: ANP, Shutterstock)