Nieuw: podcast Leven na de oorlog
Publicatiedatum: 13 april 2020
Op 5 mei 2020 is het precies 75 jaar gelden dat Nederland wordt bevrijd. Naar aanleiding hiervan heeft MAX de podcastreeks Leven na de oorlog gemaakt, waarin kinderen en kleinkinderen van mensen die getekend zijn door de oorlog hun verhaal vertellen.
Bevrijding, maar geen vrijheid
Met het tekenen van de vrede in Hotel de Wereld in Wageningen komt er op 5 mei 1945 officieel een einde aan de Tweede Wereldoorlog in Nederland. Een heugelijk feit, maar bevrijding betekent lang niet voor alle Nederlanders ook vrijheid. Heel veel mensen zijn door de oorlogsgebeurtenissen voor het leven getekend.
Verhalen van kinderen en kleinkinderen
En niet alleen zij dragen de Tweede Wereldoorlog na de bevrijding nog een leven lang met zich mee. Wat er zich in de periode 1940-1945 afspeelt, heeft ook impact op hun kinderen en kleinkinderen. In de MAX podcastreeks Leven na de oorlog komen deze kinderen en kleinkinderen aan het woord. Zo spreken wij met een kind van een dwangarbeider, met een kleinkind van een Joods oorlogsslachtoffer en met het kind van een NSB’er. Zij vertellen het verhaal van hun familie en leggen uit hoe zij nu, 75 jaar na de beëindiging van de oorlog, nog altijd geconfronteerd worden met de nasleep ervan.
Beluister de trailer
De eerste aflevering van Leven na de oorlog is op 15 april 2020 te beluisteren op deze website. Hieronder kunt u alvast naar de trailer luisteren.
(Bron foto: Nationaal Archief-Anefo Snikkers)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Ik heb mijn kinderen en kleinkinderen geprobeerd om ze dingen te vertellen over wat we meemaakten in de oorlog. Helaas is me dat niet gelukt. Hun antwoord was: “Het is allemaal zo lang geleden”.
Bij het ouder worden komen verschillende gebeurtenissen bij mij zelf helder terug naar boven. Maar je kunt er met weinig mensen een echt gesprek meer over voeren.
Ik heb wel kinderen gesproken van NSB’ers, daarvan zijn er velen die er lang last van gehad hebben. En, uiteraard de NSB’ers zelf. Het was ook een benarde tijd waarin je je leven niet zeker was. En dikwijls als er iemand opgepakt werd voor iets wat z.g. fout was, was het verraad door een NSB’er. Als voorbeeld een man die een schuurdeur stond te teren. Hij smeerde uit gekheid een hamer en een sikkel op de schuur. Hij werd verraden door een NSB’er en werd een paar maanden naar een concentratiekamp gestuurd.
Ik zie uit naar uw uitzendingen. Zelf ben ik van 1950 en heb eigenlijk weinig tot niets gehoord van mijn ouders over die ellendige tijd.
Ik ben van 1952 en heb de oorlog niet meegemaakt maar wil er wel meer over horen en lezen dus als u uw verhaal kwijt wil , laat mij het lezen of horen. Ik luister graag naar u met een open hart en oor en lees graag wat u heeft meegemaakt. Dat wat wij als mensen delen wordt minder pijnlijk voor onze ziel, gedeelde smart is halve smart. Hartelijke groet.
Mijn vader, Willem van Wijnen, is anderhalf jaar geleden op de leeftijd van 99 jaar en 8 maanden. Hij was in ww2 Huzaar bij het Elitekorps Huzaren Motorrijders, en heeft in de meidagen 1940 o.a. gevochten in het Haagse Bos. Hij was een getraumatiseerd oorlogslagtoffer en werd er tot zijn dood dagelijks door gekweld. Zijn verhaal is in 2 boeken vermeld en een paar jaar geleden is nog geīnterviewd voor Nos Journaal. Mijn tweelingzus en ik zijn 10 jaar na de bevrijding geboren maar het leven van mijn getraumatiseerde vader heeft zijn sporen in ons leven nagelaten. Mijn vader sprak nooit over wat hij meegemaakt had en toen hij eindelijk, door zijn eerste interview voor het schrijven van een boek,ging vertellen vielen voir mijn zus en mij de puzzelstukjes op zijn plaats. We begrepen toen waarom in ons gezin dingen gebeurden zoal ze gebeurden. Mijn zus en ik zijn een paar jaar geleden door het veteraneninstituut geïnterviewd over hoe het leven als kind van is en hoe het ons leven heeft getekend. Het verhaal staat op de site van het veteraneninstituut.
Na het noemen van de leeftijd van mijn vader ben ik het woord overleden, na het woord maanden vergeten te plaatsen.
Grappig, als oudste van zeven kinderen, geboren in 1942, heb ik net de vraag van mijn jongste zusje beantwoord: “ Wat hebben Papa en Mamma verteld na de oorlog en hoe heeft ons gezin zich na de oorlog Ontwikkeld? Herinner jij zelf hier nog er iets van?”
Leuk tijdverdrijf in tijden van Corona, thuiszittend ben ik nu al meer dan een twee weken met een broer en twee zussen aan het appen, mailen en Face timen! Er komt steeds meer boven.
Onze kinderen En kleinkinderen lezen geïnteresseerd al die verhalen mee!