Het Roswell incident: een weerballon, een geheim project of een vliegende schotel?
Publicatiedatum: 8 juli 2022
Op 8 juli 1947, in 2022 75 jaar geleden, brengt het Amerikaanse Roswell Army Air Field een persbericht naar buiten waarin staat dat een “vliegende schotel” in de staat New Mexico is geborgen. Vlak daarna ontkennen ze die bewering en stellen ze dat het om een weerballon gaat. Ongeveer 30 jaar later komen over het incident wilde beweringen naar buiten en groeit “Roswell” uit tot de ‘de moeder van alle ufowaarnemingen’.
“Foo Fighters”
Tijdens de Tweede Wereldoorlog nemen Amerikaanse en Britse gevechtspiloten fenomenen waar die ze niet zomaar kunnen verklaren. Ze zien lichten in de lucht en worden soms door hen gevolgd. Die fenomenen noemen Amerikaanse piloten “Foo Fighters”. Verklaringen hierover lopen uiteen. Zo zouden de lichten het gevolg zijn van statische elektriciteit. Ook de reflectie van ijskristallen zou het verklaren. Of het zou om een onbekend geheim Duits wapenprogramma gaan.
Na de Tweede Wereldoorlog zien vooral Amerikanen dingen in de lucht die ze onverklaarbaar achten. Die waarnemingen nemen in aantal toe nadat op 24 juni 1947 piloot Kenneth Arnold 9 lichtgevende objecten in V-vorm ziet vliegen boven Mount Rainier in de staat Washington. Volgens Arnold vliegen de objecten met een snelheid van meer dan 2.700 kilometer per uur. Hij verklaart dat de bewegingen van de objecten doen denken aan een “schotel die stuitert op het water”. In de kranten verschijnen zijn bevindingen. De journalisten omschrijven de objecten als schotels waarmee de term ‘vliegende schotel’ is geboren.
Hierna zien meer en meer Amerikanen volgens hen onverklaarbare fenomenen. Na de melding van Arnold, zien plotseling meer dan 800 mensen ongeïdentificeerde vliegende objecten, ufo’s, in de lucht.
Roswell
W.W. ‘Mac’ Brazel heeft een boerderij in de staat New Mexico nabij de plaats Corona. Hij heeft geen radio of telefoon en is dus niet op de hoogte van de waarneming van Arnold en de rage die daarop volgt. Eind juni 1947 vindt hij op zijn land restanten bestaande uit aluminiumfolie, rubber en hout. Hij ruimt het op. Als hij op 5 juli naar de stad Corona gaat, raakt hij op de hoogte van het verhaal van Arnold. Op 7 juli brengt hij de sheriff op de hoogte van wat hij op zijn land heeft gevonden. Die neemt vervolgens contact op met het Roswell Army Air Field (Raaf). Majoor Jesse Marcel van Raaf gaat polshoogte nemen.
Brazel neemt Marcel mee naar de vindplaats waar ze rubber, aluminiumfolie en hout vinden. Marcel neemt het materiaal mee naar zijn commandant kolonel William Blanchard, die vervolgens contact opneemt met generaal Roger Ramey in Fort Worth. Hij beveelt dat Marcel naar hem toe komt met het materiaal.
“Vliegende schotel”
Op 8 juli 1947 brengt voorlichter van Raaf, Walter Haut, een persbericht naar buiten. Daarin staat dat een “vliegende schotel” is gevonden, die zou zijn geland of gecrasht op het land van een ranch bij Roswell. Marcel en Ramey identificeren de restanten echter als die van een weerballon. De ballon is verbonden aan een 6 puntig reflecterend apparaat dat eruit ziet als een zilveren ster. Raaf brengt daarop snel naar buiten dat het niet om een vliegende schotel gaat maar om een weerballon.
Haut zal echter in een video in 2000 verklaren dat Blanchard hem heeft meegenomen naar een hangaar. Daar zou hij een eivormig vaartuig hebben gezien en de lichamen van wezens met een lengte van ongeveer 120 centimeter met grote hoofden. Volgens Haut zou er een 2e vindplaats zijn waar het vaartuig en de lichamen zich hebben bevonden. Haut is bekritiseerd en belachelijk gemaakt in de Amerikaanse pers voor het oorspronkelijke persbericht. Hij heeft later met anderen een ufo-museum met onderzoekcentrum geopend.
“Buitenaardse autopsie”
Het incident heeft veel aandacht in de nationale en internationale pers. Het blijft zo’n 30 jaar stil rond Roswell. Het incident wordt dan verfilmd, besproken in tv-shows en er verschijnen boeken. Naast serieuze interesse komen er steeds meer en tamelijk wilde en ingewikkelde samenzweringstheorieën bij. Het wellicht dieptepunt is in 1995 als beelden worden vrijgegeven van een “buitenaardse autopsie”. Later zullen de makers toegeven dat het hier om bedrog gaat, maar ze prefereren de term “reconstructie”.
In februari 1978 heeft ufo-onderzoeker Stanton Friedman een interview met Jesse Marcel. Hij spreekt zijn verklaring uit 1947 tegen. Op 20 september 1980 geeft Marcel een interview waarin hij verklaart: “Ze wilden commentaar van me, maar ik was niet in de positie om dat te doen. Dus hield ik mijn mond dicht. En generaal Ramey (…) vertelde de kranten, ik bedoel de journalisten, wat het was en het maar te vergeten. Het was niets meer dan een weerballon. Natuurlijk, we wisten allebei wel beter.” In alle verklaringen ontkent Marcel de aanwezigheid van lichamen. Hij zegt dat de brokstukken die hij heeft geborgen, “niet gemaakt zijn op deze aarde”.
Verklaringen luchtmacht
De overheid doet zijn eigen onderzoek. De luchtmacht komt met 2 rapporten naar buiten. Het 1e, uit 1994, stelt dat de brokstukken uit 1947 waarschijnlijk afkomstig zijn van Project Mogul, een militair nucleair veiligheidsprogramma waarvoor op grote hoogte ballonnen met microfoons worden gebruikt. Die ballonnen zijn ontwikkeld om te detecteren of de Sovjet-Unie over een atoomwapen beschikt. Project Mogul is een geheim project, waardoor de luchtmacht het verhaal over een weerballon naar buiten heeft gebracht.
In 1997 stelt de luchtmacht dat de buitenaardse wezens die zouden zijn geborgen, waarschijnlijk zijn toe te schrijven aan onschuldig getransformeerde herinneringen aan ongelukken waarbij militairen zijn overleden, samen met herinneringen aan crash test dummies, testpoppen, die zijn gebruikt in de jaren 50. Bij deze getransformeerde herinneringen zouden verhalen van mensen die in ufo’s geloven, ook een rol hebben gespeeld.
‘Moeder van alle ufowaarnemingen’
Ondanks de verklaringen van de overheid blijft het gerucht hardnekkig dat er in 1947 bij Roswell een vliegende schotel is neergestort. Het incident bij Roswell is uitgegroeid tot ‘de moeder van alle ufowaarnemingen’ ook al heeft W.W. Brazel nooit iets zien vliegen boven zijn land. Hij heeft alleen brokstukken gevonden. Daarna heeft het persbericht ervoor gezorgd dat tot op de dag van vandaag mensen geloven dat er een buitenaards object is neergestort en dat de overheid het incident in de doofpot heeft willen stoppen. De verklaring dat het gaat om een weerballon, die in 1994 is ingetrokken door de luchtmacht, heeft bij sommige mensen het gevoel dat het om een doofpotaffaire gaat, alleen maar versterkt.
Tevens is belangrijk te beseffen dat de meest spectaculaire uitspraken over wat er in Roswell zou zijn gebeurd, meer dan 30 jaar later zijn gedaan. Herinneringen kunnen vervagen en veranderen in al die jaren.
Roswell bedevaartsoord
Roswell is inmiddels uitgegroeid tot een bedevaartsoord voor mensen die in ufo’s geloven. In Roswell bevindt zich onder andere het International UFO Museum and Research Centre en een McDonald’s dat eruit ziet als een ruimteschip. Ook wordt er het jaarlijkse ufo-festival gehouden.
(Bron: History.com, Strinfixer.com, Forces.net, Wikipedia. Foto’s: ANP, Shutterstock )
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
HÀ, ja weer een bewijs van buitenaardse, Joerie Cacarin heeft ze ook gezien,
maar kwam met de mededeling; “dat hij geen God gezien heeft”, maar dan
had hij wel moeten zeggen dat hij een grote “buisachtige”voertuig met
daarom heen kleine schotelachtige voertuigjes, gelijk aan de beschrijving van Roswel.
Wij de enige in het Heelal ? Laat me niet lachen!! Er zijn zelfs vezelachtige met enorme
krachtige gedachten, waarmee zij voorwerpen kunnen laten bewegen en nog veel meer,
dan niet te vergeten dat deze wezens ook geïncarneerd zijn hier in onze samenleving.
Allemaal de groeten,
Teun Felet