Extreme armoede: een afnemend probleem
Publicatiedatum: 21 mei 2017
Sinds april 2017 leven we met 7.5 miljard mensen op de wereld. In het kader van de geboorte van die 7.5 miljardste mens zet MAX Vandaag voor 6 belangrijke thema’s de vooruitgang die de mensheid in 200 jaar heeft geboekt op een rij. Immers, dankzij die progressie leven mensen langer, gezonder, gelukkiger en met meer zeggenschap over en invloed op hun lot. Deze keer: extreme armoede.
Eén van de meest opmerkelijke prestaties van de mensheid is het drastisch terugdringen van extreme armoede in de laatste 2 eeuwen. In het verleden heeft slechts een kleine elite zoveel welvaart dat we die met huidige maatstaven zouden omschrijven als leven zonder extreme armoede. Dat extreme armoede afneemt in de wereld is bij de meeste mensen, vooral in het westen, onbekend. Met de opkomst van de industrialisatie en het verhogen van de productiviteit is het aantal mensen dat in extreme armoede leeft enorm gedaald. Het is een nog steeds doorgaand proces.
Wereldbank
Volgens de Wereldbank leeft een persoon in extreme armoede als hij of zij moet rondkomen van minder dan 1.90 dollar. Probleem bij deze benadering is het verschil in prijs van goederen en diensten per land. Dit verschil laat zich niet verklaren door alleen gebruik te maken van de wisselkoersen. Ook de onderlinge koopkrachtverschillen per land spelen een rol.
Direct gelinkt aan de verbetering van armoede is de wereldwijde vooruitgang in de gezondheid alsmede de verbreiding van onderwijs in de laatste 2 eeuwen. Tijdens de eerste helft van de vorige eeuw zorgt de groei van de wereldbevolking voor een toename in de armoede van het absolute aantal, dat terwijl het aandeel afneemt. Na 1970 neemt ook het absolute getal af. De afname is in de afgelopen 30 jaar constant verlopen.
Subjectieve waarden
Er zijn meerdere manieren om het welzijn van mensen te meten. Vaak gebruikt men als belangrijkste meetgegevens de pecuniaire consumptie en inkomen. Andere factoren zijn moeilijk te vangen in economische gegevens, zoals tevredenheid met het leven, basisbehoeften, mogelijkheden tot ontwikkeling en mensenrechten. Het is belangrijk te beseffen dat deze factoren aan elkaar zijn gerelateerd.
Onderzoek naar deze zogenaamde subjectieve waarden laat zien dat mensen die leven in armoede minder tevreden zijn met hun levensstandaard in bredere zin. Dit geeft aan dat economische welvaart een middel is voor een beter leven.
In 1820 leeft het grootste gedeelte van de wereldbevolking in extreme armoede. Rijkdom is slechts voor een kleine elite weggelegd. Door de economische groei van de afgelopen 200 jaar is de extreme armoede enorm afgenomen. Dit, terwijl de wereldbevolking in die periode is verzevenvoudigd!
Nathan Rothchild
Vanwege de ontwikkelingen op allerlei gebieden is het moeilijk inkomens of consumptieniveaus over langere periode met elkaar te vergelijken. Nathan Rothchild is op het moment van zijn overlijden in 1836 met zekerheid de rijkste man ter wereld. Hij overlijdt als gevolg van een infectie, een aandoening die vandaag de dag met antibiotica kan worden bestreden voor slechts een paar cent. Alleen de allerarmsten ter wereld overlijden tegenwoordig nog zoals de rijkste man op aarde in de 19e eeuw.
Industrialisatie
Wat makkelijker te duiden is, is de ontwikkeling op termijn over de bereikbaarheid van levensbehoeften zoals voedsel, onderdak, kleding en brandstof. Door industrialisatie groeien economieën en daalt de armoede. Volgens onderzoek leeft in 1950 iets meer dan een kwart van de wereldbevolking niet in armoede. In 1981 leeft nog 44 procent in armoede. Sindsdien is het aandeel allerarmsten sneller gedaald dan ooit tevoren in de geschiedenis. In 2013 is dat aandeel 10.7 procent, in 2015 minder dan 10 procent.
In 1820 leven iets minder dan 1.1 miljard mensen van wie meer dan 1 miljard in extreme armoede leeft. In de 150 jaar daarna groeit de bevolking zo snel dat zowel het aantal arme mensen als het aantal niet-arme mensen stijgt. Vanaf 1970 neemt het aantal niet-arme mensen toe, terwijl het aantal allerarmsten afneemt. Het aantal extreem-arme mensen is 3 maal lager dan in 1970: van 2.2 miljard naar 705 miljoen in 2015.
China
Een belangrijk deel voor die daling neemt China voor haar rekening. Het land heeft de afgelopen decennia historische verbeteringen van levensomstandigheden bewerkstelligd. Moet in 1981 nog 88 procent van de Chinezen zien te overleven op 1.90 dollar besteding per dag, dat percentage is in 2013 gedaald tot minder dan 1 procent!
Onwetendheid
Ondanks het duidelijke bewijs dat extreme armoede in de wereld afneemt, blijken de meeste mensen dit feit niet te kennen. Er bestaat de indruk, vooral in ontwikkelde landen, dat extreme armoede juist toeneemt. In Duitsland en de VS weet slechts 8 procent van de ondervraagden dat extreme armoede is afgenomen, terwijl dat percentage in landen als India en China respectievelijk 27 procent en 50 procent is. Ook onder mensen die hebben gestudeerd bestaat die indruk.
Overzicht
In 2013 is het percentage mensen dat leeft van minder dan 1.90 dollar per dag 10.7 procent, hetgeen neerkomt op 746 miljoen mensen. In Afrika leven de meest extreem arme mensen, in Europa de minste. Een overzicht (data uit 2013):
-383 miljoen in Afrika
-327 miljoen in Azië
-19 miljoen in Zuid-Amerika
-13 miljoen in Noord-Amerika
-2.5 miljoen in Oceanië
-0.7 miljoen in Europa
India is het land met de meest extreem arme mensen: 218 miljoen, gevolgd door Nigeria met 86 miljoen en Congo met 55 miljoen mensen. Door de snelle economische groei in Azië in de afgelopen 2 decennia is de armoede daar sneller gedaald dan in Afrika.
Uitbannen extreme armoede
De Wereldbank heeft als doel extreme armoede uit te bannen voor 2030. Maar hoe realistisch is dat doel? Om in de toekomst te kijken moeten wetenschappers uitgaan van een aantal aannames. Zo stellen ze, om een inschatting te maken, dat de economische groei en de consumptie gelijk blijft met de afgelopen 10 jaar. Als de lijn zich voortzet, zal het doel niet worden gehaald. Wetenschappers denken dat het percentage mensen dat in extreme armoede leeft dan is gedaald van 10.7 procent in 2013 naar 4.2 procent in 2030. De daling van het aantal extreem arme mensen zal voortzetten, alleen de doelstelling van de Wereldbank is, zoals de voorspellingen er nu uitzien, niet realistisch.
Groei en verdeling van welvaart
Wetenschappers zijn het er over eens: groei van het nationaal inkomen is goed voor de armoedebestrijding. Maar het is niet de enige factor. Een andere is de verdeling van welvaart onder de bevolking. Ook al zouden we in de komende jaren de gelijkheid van de verdeling van de welvaart stimuleren, dan nog is, zelfs in het meest optimistische scenario, uitbanning van extreme armoede voor 2030 een zeer ambitieuze doelstelling.
(Bron: Our World In Data, Universiteit van Oxford, Wikipedia)
Helaas is er ook in Nederland nog steeds sprake van armoede. Lees ook: Armoede brengt mensenrechten in gevaar.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Armoede is een gevolg van de perfectionering van slavernij. … Vroeger had een slavenhouder machtshebbers (ook wel bekend als corrupt VVD tuig) de plicht om voor huisvesting en voedsel te zorgen. Een slaaf kwam niets te kort. Tegenwoordig krijgt een slaaf een loon of een uitkering, waarmee hij huisvesting en voedsel, zelf, moet betalen. … Maar sluipenderwijs is het loon/uitkering achtergebleven op de kostprijs voor huisvesting en voedsel, mede door allerlei verzonnen belastingen en heffingen. We kunnen dus stellen, dat de loonslaaf er alleen maar slechter op geworden is, als 200 jaar geleden. En internationaal gezien, wordt het arme deel van de wereldbevolking nog eens dubbel gepakt, omdat, enerzijds worden de grondstoffen ontnomen aan het arme deel (denk aan het Groninger gas) en anderzijds wordt het klimaat verpest (denk aan de opwarming van de aarde) door de machtshebbers (ook wel bekend als corrupt VVD tuig), waardoor het arme deel van de wereldbevolking, steeds meer in de knel komt en moet vluchten uit zijn natuurlijke habitat. … En om te voorkomen dat ze vanuit hun onleefbare habitat naar het welvarend deel van de machtshebbers komen, worden grenzen gesloten en muren opgetrokken. Het rijke deel van de bevolking, trekt zich terug achter bewakers en beveiligingsmaatregelen, zodat ze niet geconfronteerd hoeven worden met de hongerende loonslaven, die steeds vaker moeten veranderen naar uitkeringstrekkers. Het is de kunst van het corrupt VVD tuig, om deze uitkeringstrekkers te veroordelen, als zijnde, “eigen schuld dikke bult” en ze te straffen met nog minder inkomen, zodat ze door natuurlijke selectie verdwijnen. Ondertussen vult het VVD tuig, hun zakken met nog meer bonussen, onkostenvergoedingen en belasting ontduiken. En of het nog niet genoeg is, wordt er naar harte lust gefraudeerd. Dat noemen ze: “Vrijheid en democratie”.