40 jaar onafhankelijk Suriname

Op 25 november 1975 werd Suriname een onafhankelijke republiek. Dit jaar 40 jaar geleden. Nederland was voor de verzelfstandiging van zijn kolonie, maar de meningen in Suriname zelf waren destijds verdeeld.

Migrantenstroom

Henck Arron van de Nationale Partij Suriname (NPS) speelde een grote rol in de dekolonisatie van zijn land. Hij stelde het ‘ultimo 1975’ en wilde dat Suriname in dat jaar nog zelfstandig werd. Doordat er een grote migrantenstroom was van Surinamers naar Nederland, wilde ook de Nederlandse regering, destijds onder kabinet Den Uyl, zo snel mogelijk dat Suriname op eigen benen kwam te staan. Maar de gedachte dat hiermee de migrantenstroom zou stoppen bleek een illusie; die nam alleen maar toe.

Onrust

Surinamers in Nederland stonden voor een lastige keuze. Welke identiteit wilden ze? Ook heersten er etnische spanningen tussen creolen en Hindoestanen. Deze onrust uitte zich in protestmarsen, rellen en brandstichting. Veel tegenstanders waren er niet van overtuigd dat Suriname klaar was om op eigen benen te staan. Daarnaast was er angst voor onstabiliteit in het land.

Los van Nederland

4 dagen voor de officiële onafhankelijkheid van Suriname werd het standbeeld van koningin Wilhelmina weggehaald. Op het voormalige Oranjeplein kwam een nieuwe, Surinaamse vlag. Op de avond van 24 november werd ’s avonds voor het laatst de Nederlandse vlag gehesen in Suriname. Diezelfde nacht volgde een groot feest met onder anderen prinses Beatrix, prins Claus en premier Den Uyl. Het formele gedeelte van de onafhankelijkheid vond plaats op 25 november. Gouverneur Ferrier werd beëdigd als premier en koningin Juliana tekende vanuit Den Haag het soevereiniteitsverdrag. De onafhankelijke republiek Suriname was een feit.

Meer beelden van vroeger zien? Neem eens een kijkje in het online archief van het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid.

Wat weet u nog van het moment waarop Suriname onafhankelijk werd?