Maxime op reis: wandelvakantie in en om Dublin

Onder de noemer ‘Maxime op reis’ leest u regelmatig verhalen over de eigen reiservaringen van de redactie van MAX Vandaag. Ditmaal maken we stevige wandeltochten in Dublin en langs de groene kust van Ierland.

Hoogzomer in Ierland

Ergens in het centrum van Dublin hangt onderstaand plaatje in het groot, aan de gevel van een gebouw. Zomer in Ierland, het klinkt dus niet al te aanlokkelijk. Maar soms kan het er wel degelijk boven de 20 graden worden, zonder dat er in de wijde omtrek een wolk te zien is. We hebben dus geluk en we trappen dag 1 van ons wandelweekend onder een stralend blauwe hemel af.

The Four Seasons of Ireland.. too cute but so accurate! #Dublin #Ireland pic.twitter.com/aIRSnjkxaq

— Cheryl Tiu (@cheryltiu) June 11, 2015

Bray-Greystones: heuvel op, heuvel af

Daarvoor nemen we de trein naar het pittoreske kustplaatsje Bray, net ten zuiden van Dublin. De keien op het strand en het strakblauwe water doen enigszins denken aan de Côte d’Azur. Als we het station verlaten en de kustboulevard aflopen, zien we het kruisbeeld van Bray Head al opdoemen. De 1e kilometers van onze tocht gaan dus steil omhoog. Pittig, maar het uitzicht – aan de ene kant de zee, aan de andere kant de Ierse heuvels – is het waard.

Vervolgens beginnen we aan het volgende avontuurlijke gedeelte van de tocht. Heuvel op, heuvel af, over dicht begroeide paadjes, langs verschillende obstakels. We zien waarschuwingen voor grazende koeien en ander vee. Maar zolang de Nederlandse wandeltoeristen hen met rust laten op deze zonovergoten middag, vinden zij het ook wel prima. En zolang we onder ons de zee en het naastgelegen treinspoor kunnen zien, is het goed. Uiteindelijk maken de onverharde heuvelpaadjes en de keien plaats voor geasfalteerde wegen. Tijd voor een tussenstop in het chique Greystones.

Greystones-Kilcoole: tussen zee, rotsen en treinspoor

Voor het vervolg van de wandelroute moeten we een kort stukje door het zand ploegen. Een vriendelijke strandganger vraagt ons waar we naartoe gaan. Hij heeft al meer mensen die richting in zien lopen, zonder dat iemand van hen terug is gekeerd. Daar gaan we nu achter komen, antwoorden we in onze onwetendheid. Maar tussen Greystones en Kilcoole, het volgende kustplaatsje, blijkt een heel bijzonder wandelpad te liggen, tussen de zee, de rotsblokken en het treinspoor. 1 keer komt er een trein voorbij, verder zijn we een paar kilometer lang alleen op de wereld. Voor de terugtocht van Kilcoole naar Greystones kiezen we de bossen in het binnenland. Met 25 kilometer en nog meer hoogtemeters op de teller kunnen we de overvolle trein naar Dublin weer in, samen met alle strandgangers.

Temple Bar District: the place to be

Terug in de stad zijn de temperaturen nog altijd tropisch, voor Ierse begrippen. Ons hotel ligt (toevallig) midden in het Temple Bar District, het epicentrum van het uitgaansleven in Dublin. Voor eten, drinken en ander vermaak hoeven we de straat dus niet uit. De lokale bevolking en de vele toeristen, uit alle windstreken, weten de weg erheen ook te vinden, al vroeg op de avond. Als de laatste felle zonnestralen zijn verdwenen, gaan we de traditionele pubs langs voor wat livemuziek. Het recept voor gezellige avond (ook voor de geheelonthouders) is vaak simpel: een gitarist, een fiddler, een vrolijke menigte en een grote hoeveelheid herkenbare meezingers. MAX Vakantieman heeft ook al een bezoek gebracht.

Rondje om Howth: klifrotsen en verborgen strandjes

Op dag 2 pakken we opnieuw de trein, maar ditmaal in noordelijke richting. Aan het einde van het spoor ligt het schiereiland Howth, ook al een populair toevluchtsoord tijdens warme dagen. Liefhebbers van stranden, parkjes en de traditionele fish & chips kunnen daar met veel plezier een hele middag rondhangen. Maar de Nederlandse bezoekers zijn wederom in een ondernemende bui en besluiten het hogerop te zoeken. Na weer een avontuurlijke klimtocht, door bossen en over rotsen, zien we het schiereiland en de wijde omgeving van bovenaf.

De route leidt ons vervolgens langs de fraaie golfbanen, waarna we een rondje langs de klifrotsen maken. Omdat we vaak voorrang moeten verlenen op de smalle, begroeide paadjes – Wie zijn eigenlijk de spookrijders, wij of al die andere mensen? – zit het tempo er minder in dan de vorige dag. Maar met dit soort uitzichten is dat uiteraard geen enkel probleem. We passeren het ene na het andere verborgen strandje tussen de rotsen en we zien de bootjes vredig dobberen voor de kust. Stoffig, maar voldaan zoeken we de trein weer op.

Stadswandeling in Dublin

Aan het einde van het weekend kunnen we de stad van James Joyce, Oscar Wilde en U2 nog bezichtigen. De kathedraal van St. Patrick en het kasteel van Dublin (goed verborgen in de binnenstad) zijn de mooiste bouwwerken die we tegenkomen. Voor een vleugje jaren 80-nostalgie raden we bar Token aan, enigszins buiten het centrum. Deze bijzondere plek is een combinatie van een pub met een arcadehal, inclusief flipperkasten en Pac-Man-spelcomputer. Het park van Trinitiy College is een oase van rust midden in de stad, zeker als er een potje cricket aan de gang is. De klassieke universiteitsbibliotheek is al helemaal een aanrader, al hebben we helaas geen tijd meer voor een rondleiding. Voor een indruk van deze wereldberoemde bibliotheek kunt u deze aflevering van We Zijn Er Bijna terugkijken.

1 weekend is natuurlijk veel te weinig om al het moois van Dublin – een stad met een beladen geschiedenis – en de wijde omgeving te ontdekken. Voor de ondernemende reiziger is het hoe dan ook een aanrader. De gezellige binnenstad is ook een bezoekje waard, al zijn de horecaprijzen aan de hoge kant. Want een retour treinkaartje is vaak goedkoper dan een Irish Coffee of een pint Guinness of Cider. Tot slot een tip van MAX vakantieman: let op dat u de juiste reisstekkers heeft, als u uw telefoon of andere elektronica moet opladen.

Onder de noemer Maxime op reis leest u regelmatig verhalen over de eigen reiservaringen van de redactie van MAX Vandaag. Klik hier voor een compleet overzicht en meer reisverhalen.

(Foto’s: Redactie MAX Vandaag)