Maxime op reis: Luxemburg

Onder de noemer ‘Maxime op reis’ leest u regelmatig verhalen over de eigen reiservaringen van de redactie van MAX Vandaag. Dit keer verkennen we Luxemburg. Op de fiets!

Bij Luxemburg denkt u al gauw aan business en politiek, een land waar u goedkoop tankt en vooral snel doorheen rijdt, op weg naar een verder gelegen vakantiebestemming. Toch is dit Groothertogdom, met overal gratis openbaar vervoer, een uitgebreid fietsnetwerk en een levendige hoofdstad, zeker de moeite waard om nader te verkennen. We nemen de internationale trein vanuit Amsterdam, die met een tussenstop in Brussel 7 uur later arriveert in Gare Lëtzebuerg.

Het Groothertogelijk Paleis uit 1542 in Luxemburg-stad

Luxemburg op de fiets ontdekken

“Iedereen denkt bij Luxemburg aan politiek en business, een tikkie saai is ons imago wel”, beaamt Monique Goldschmit, onze gids en inwoner van de stad Luxemburg. “Maar je zult zien dat je echt niet helemaal naar Zwitserland hoeft voor bergen, kaas en chocola.” Sinds 14 jaar laat ze met haar fietsreisorganisatie landgenoten en toeristen het recreatief fietsen ontdekken. Die kennen vooral het toerfietsen van de Tour de France, het snelle werk, vertelt ze. Nu er een minister van toerisme aan het roer staat die van fietsen houdt, wordt de 600 kilometer aan fietspaden de komende jaren uitgebreid tot 1100 kilometer, de fietsbewegwijzering verbeterd en fietsroutes toegevoegd aan de visitluxemburg-app. Fietsen mogen gratis mee in de trein, en er komen steeds meer hotels bij die zich voegen bij Bed&Bike, een concept waarbij het fietsers makkelijk wordt gemaakt, van stalling en fietspomp tot een gezond muesli-ontbijt met fruit.

Steile kliffen

Na een opfrissertje in het hotel neemt Monique ons mee voor een fietstocht van 1,5 uur door Luxemburg-stad, langs Unesco Werelderfgoed. Het hart van de stad is in wezen een gigantisch oud fort, een plateau dat wordt beschermd door steile kliffen. Een groot deel is autovrij. In het park wordt geskatet en op bankjes pakken sommigen nog het laatste streepje zon. Onze fietsbanden ratelen over de kasseien, terwijl verderop de klokken van de kathedraal luiden.

Het historische centrum van Luxemburg-stad.

Vanaf Rue du Nord hebben we een mooi uitzicht over de stad, met haar rivieren, gewelfde hangbruggen, forten en kathedraal, en verder, hogerop gelegen, de skyline met het Europese Parlement, het Parlement, banken en IT-bedrijven. We steken de fietsbrug Ponte de Adolphe over, waar we met fiets en al in een glazen lift met panoramaview van 68 meter hoogte naar beneden zoeven. Aan de overkant van de rivier zien we bij de oude gevangenis kleine ramen in de steile bergwanden; de kazematten. Monique vertelt dat dit ondergrondse gangenstelsel van 23 kilometer lang in de Tweede Wereldoorlog diende als doorgang en opslagplaats voor militairen en dat het tegenwoordig wordt gebruikt als kluis voor de Nationale Bank. Toeristen kunnen ook een kijkje nemen in een deel van het gangenstelsel, want 3 kilometer is speciaal voor bezoekers opengesteld.

De Adolfsburg uit 1900 verbindt de wijk Gare met het centrum van Luxembrug-stad en wordt door inwoners de nieuwe brug genoemd.

Uitzicht over de oude stad en in de verte het zakelijk centrum, met o.a. het Europees Parlement.

Mullerthal

De volgende dag staat een fietstour in de regio Mullerthal van 50 kilometer op het programma, met een overnachting in Mersch. We hebben onze bagage gelabeld, zodat de servicedienst onze tassen naar het volgende hotel kan brengen en we onderweg niets hoeven te sjouwen. Naar de plaats Mullerthal, ten noordoosten van Luxemburg-stad, is gelijk een hele streek vernoemd. Het wordt ook wel ‘Klein Zwitserland’ genoemd om haar glooiende heuvels, rotsen en kloven. We fietsen de brug over, door zakencentrum Kirchberg, langs het Mudam Museum voor moderne kunst, de Philharmonie, de Europese Conventie en het Europees Parlement.

Rijk

Luxemburg is rijk geworden met staal, totdat China vanaf eind jaren 70 ook staal ging produceren, horen we. Toen streken er de banken neer, kwam later de bankencrisis en nu is het vooral IT – Amazon, Microsoft – en filmproducties die hier geld in het laatje brengen. We verlaten de stad via keurig aangeharkte woonwijken met moderne, kapitale villa’s voor we het bos in fietsen. U betaalt maar 3 procent belasting in Luxemburg, maar toch is het voor veel mensen te duur om er te wonen. Daarom forensen er dagelijks zo’n 200.000 werknemers uit Frankrijk, België en Duitsland. Dat kan, als u bedenkt dat het land slechts 82 kilometer lang is en 54 kilometer breed.

‘Mir wëlle bleiwe wat mir sinn’

Een koffiebreak in Gonderange laat ons kennismaken met het traditionele Luxemburg. ‘Mir wëlle bleiwe wat mir sinn’ (wij willen blijven wat wij zijn) is een slogan in Luxemburg die ooit in het leven is geroepen om aan te geven dat ze nooit meer onder buitenlandse heersers willen leven. Toch zou u die slogan zo op de mentaliteit van het dorpse leven kunnen plakken; alleen maar mannen op het terras om half 12 ’s morgens, en allemaal aan het bier! Waar zijn de vrouwen, vragen we ons af. “Die staan te koken”, weet Monique. “Zo gaat dat nog op veel plaatsen buiten de hoofdstad, ze houden het er graag bij het oude.”

Voelen aan vochtige rotsen in het Mullerthal.

Afwijkende paden zoeken is de specialiteit van onze gids. Bij Junglinster loodst ze ons een stuk ‘off road’ en crossen we over ruigere zandpaden, door dennenbossen en laat ze ons voelen aan de vochtige, door erosie gevormde rotspartijen. We nemen de afslag bij Godbrange en passeren niet veel later kasteel Meysemburg in Larochette aan de rivier Manzenbach. Het statige, witte pand met spitse toren van leisteen wordt particulier bewoond, en dus blijft het bij een fotomomentje vanaf de weg.

Onderweg passeren we kasteel Meysemburg in Larochette aan de rivier Manzenbach.

Mersch

Het laatste stuk richting ons einddoel Mersch fietsen we het bos uit en meanderen we door uitgestrekte maisvelden, naar heuvelachtig gebied met grazende koeien en paarden. Als we een bocht om zijn, zien we beneden in het dal het stadje Mersch liggen, een van de belangrijkste centra van de landbouw in Luxemburg en een uitvalsbasis voor mooie wandelingen in de omgeving. We racen met 40 km/uur naar beneden, en moeten flink op de rem trappen om in de bochten niet uit te schieten. Nog in de adrenalinerush van dit laatste stuk komen we aan bij hotel Martha, waar onze bagage al op ons wacht. Klaar voor een volgende etappe. Luxemburg een ‘tikkie saai’? Noem het eerder verrassend en comfortabel.

Onder de noemer Maxime op reis leest u regelmatig verhalen over de eigen reiservaringen van de redactie van MAX Vandaag. Klik hier voor een compleet overzicht en meer reisverhalen.  

(Foto’s: Redactie MAX Vandaag)