Maxime op reis: Lanzarote

Onder de noemer ‘Maxime op reis’ leest u regelmatig verhalen over de eigen reiservaringen van de redactie van MAX Vandaag. We gaan deze keer naar het vulkanische eiland Lanzarote. Niet alleen een goede zonbestemming, maar ook rijk aan bezienswaardigheden. Maakt u met ons een rondje over dit Canarische eiland?

Nationaal park Timanfaya

Eén van de meest indrukwekkende bezienswaardigheden op Lanzarote is het nationaal park Timanfaya. Hier waant u zich tijdelijk op een andere planeet. Het woeste landschap is ontstaan door verschillende vulkaanuitbarstingen. De naam Timanfaya dankt het aan het dorp dat tijdens de uitbarsting in 1730 compleet is verwoest. Bij de rand van het park kunt u tickets kopen en met de auto komt u dan tot aan het restaurant El Diablo (duivel). Hier moet u de auto achter laten en kunt u een bustour maken van zo’n 30 minuten door het gebied heen. De rit voert dwars door de Montanas del Fuego (de Vuurbergen) en de lavavelden. Soms steken we ruim boven de lavavelden uit, dan weer rijden we er diep door heen en zien we niets anders dan zwarte ‘muren’ aan weerszijden van de bus. Helaas mogen we nergens uit de bus om foto’s te maken, maar de chauffeur houdt regelmatig halt om toch fotogelegenheden te geven. Dat dan weer wel door de stoffige ramen heen…

Terug bij het restaurant wacht er nog wat spektakel. Om aan te tonen dat de temperatuur enkele meters onder de grond nog enorm hoog is, hebben de medewerkers van het park enkele trucs voor ons in petto. Er zijn verschillende gaten in de grond gemaakt en in één ervan leggen ze een kleine, droge struik. Die vliegt binnen een paar seconden in de brand door de hete lucht die uit het gat komt. Even verderop moeten we op veilige afstand blijven terwijl iemand een beetje water in de gaten giet, dat er als stoom direct weer uit komt. Als er een grote plens in gegoten wordt spuit het water met veel kracht direct hoog de lucht in. Wij vermaken ons hier wel even. Vervolgens gaan we in het panoramarestaurant nog een kop koffie drinken. De koffie is niet om over naar huis te schrijven, het uitzicht des te meer. En midden in het restaurant is ook nog een put te vinden, waarvan de vulkanische warmte gebruikt wordt om gerechten voor het restaurant op te bereiden.

Jameos del Agua

De dag erna rijden we naar Jameos del Agua. Via een groot gat in de grond daalt u af naar een ondergronds meer. In het meer leven honderden albino krabbetjes. Aan de andere kant van de grot ligt een ondergrondse tuin en even verder ligt nog een tweede grot. Hier worden tegenwoordig concerten gegeven, omdat de akoestiek er zo goed is. Een prachtplek voor een optreden natuurlijk, maar het doet wel afbreuk aan het natuurlijke karakter. We lopen vervolgens via een in de rotsen uitgehouwen trap de grot uit en komen dan bij het Vulkaanhuis. Hierin wordt door middel van een tentoonstelling het ontstaan van de Canarische eilanden uitgelegd. We kijken uitgebreid rond op deze zeer interessante plek.

Cueva de Los Verdes

Een minuut of 10 rijden verderop ligt het 7 kilometer lange grottenstelsel Cueva de Los Verdes. Dit grottenstelsel is ontstaan na een vulkaanuitbarsting. De lava heeft zich een weg gebaand van de vulkaan richting de zee. We gaan met een gids een deel van dit stelsel bekijken. Het is wel even slikken als we onder de grond afdalen en richting vulkaan lopen. Het pad is eerst nog redelijk breed, maar al lopende wordt het pad smaller en het plafond lager, bukken dus. Eenmaal afgedaald komen we weer in een ruime gang, alleen dan een meter of 40 onder de grond. Halverwege haalt de gids nog een geintje met de groep uit, maar we zullen hier niet verklappen wat, om de verrassing niet te verpesten.

Mirador del Rio

Vervolgens staat een kilometer of 20 verderop het noordelijkste puntje van Lanzarote op ons menu. Dit punt, Mirador del Rio geheten, biedt een mooi uitzicht op het eiland La Graciosa. Tenzij het flink bewolkt is, wat niet al te vaak voorkomt, maar wel op het moment dat wij er naar toe rijden. Het topje ligt letterlijk in de wolken, maar we hopen vanuit het restaurant met panoramaramen toch een glimp van het eiland op te vangen. Het ontwerp van het restaurant vertoont duidelijk de handdruk van de kunstenaar Cesar Manrique. Verspreid over het eiland zijn mooie kunstwerken van hem te vinden.

Haria

Op de terugweg kiezen wij een route door het binnenland. We willen langs het dorp Haria, dat in ‘een dal met 1000 palmbomen’ ligt. Een paar kilometer van het dorp vandaan biedt de weg al een mooi uitzicht op het dal. De combinatie van de witte huisjes en de vele palmbomen biedt een prachtig plaatje. Het lijkt wel een oase en het ademt een Afrikaanse sfeer. Er is hier sprake van een microklimaat dat wat vochtiger is dan de rest van het eiland. Hierdoor is er duidelijk meer groen te vinden.

Teguise

Een ander mooi dorp is de voormalige hoofdstad van het eiland, Teguise. In het centrum staan veel karakteristieke gebouwen uit de 16e en 17e eeuw, die nog steeds in goede staat zijn. Ook zijn er een oude molen, een kerk, verschillende winkeltjes en restaurants te vinden. Een aangename plek voor een korte wandeling en een lekkere lunch.

Cesar Manrique

Nu willen we wel wat meer weten van kunstenaar Cesar Manrique en dus brengen we een bezoek aan zijn huis in Taro de Tahice. De kunstenaar is al in 1992 bij een auto-ongeluk om het leven gekomen, maar hij heeft een grote invloed gehad op hoe het eiland ook nu nog eruit ziet. Zo maakte hij zich er bijvoorbeeld hard voor dat er geen hoogbouw op zijn zo geliefde eiland kwam. Zijn eigen woning is zeer bijzonder. Natuur en woning zijn één: Manrique heeft zijn huis over verschillende niveaus in een aantal ‘lavabellen’ gebouwd. Het woongedeelte en de tuin beginnen boven de grond en vervolgens dalen we af in de grotten, die aan de onderkant wit gekalkt zijn en aan de bovenkant nog hun ‘ware aard’ laten zien in de vorm van gestold, zwart lava. Zowel het huis als de tuin zijn een bezoek meer dan waard en zijn stijl herkent u erna overal op het eiland.

El Golfo

Het vissersdorp El Golfo is de volgende bestemming. Het is zeker niet het charmantste dorp, maar in dit geval gaat het ons niet om het plaatsje zelf, maar om het groene meer (Lago Verde) dat er te vinden is. Vanaf de parkeerplaats komt u hier via een zandpad, de berg op. Het groene water heeft wat buitenaards. De kleur heeft het te danken aan de vele algen in het zeewater, dat ondergronds wordt aangevoerd. Het meer biedt een mooi contrast met het zwarte zand en de grillige rotsen. Het strand zelf is ook te bezoeken, maar wij houden het bij het uitzicht van bovenaf.

Arrecife

Ook de hoofdstad Arrecife brengen wij nog een bezoek. Arrecife nam die rol in 1852 over van Teguise. In vergelijking met andere hoofdsteden is het weinig indrukwekkend, maar de moeite waard is het Castillo San Gabriel. Een fort dat in 1570 in zee is gebouwd en met een lange weg met ophaalbrug in verbinding stond met het vaste land. Het is niet altijd open voor publiek, maar het uitzicht is er altijd te bewonderen.

Wijnbouw

De wijngaarden op Lanzarote wijken in alles af van wat wij gewend zijn uit bijvoorbeeld Toscane en Zuid-Frankrijk. In het wijnbouwgebied La Geria is dit goed te zien. De wijnranken groeien hier in moeilijke omstandigheden en worden daar zo goed mogelijk tegen beschermd door ronde muurtjes van lavastenen. Een bijzonder gezicht.