Maxime op reis in coronatijd: Oostenrijk

Onder de noemer ‘Maxime op reis’ leest u regelmatig verhalen over de eigen reiservaringen van de redactie van MAX Vandaag. In 2020 staat de (reis)wereld op zijn kop vanwege de wereldwijde pandemie met het coronavirus COVID-19. Op vakantie gaan is nog wel mogelijk, maar met de nodige voorzichtigheid en voorzorgsmaatregelen. Maxime reist eind augustus af naar Oostenrijk en hieronder leest u hoe dat in coronatijd gegaan is.

Geen Griekenland maar Oostenrijk

Voor dit jaar staat er eigenlijk een rondreis over het vasteland van Griekenland gepland, maar vliegen durven we nu even niet aan. We blijven net als veel andere mensen liever wat dichter bij huis en kiezen voor de auto. Zodat we bij een verandering van het reisadvies dan in een dag thuis kunnen zijn. De keuze valt op Oostenrijk, aangezien er op dat moment relatief weinig besmettingen zijn en veel activiteiten die we van plan zijn, zoals wandelen, in de buitenlucht plaatsvinden.

Een rit van 950 kilometer

Normaal plakken we er onderweg wat bezienswaardigheden en vaak ook een overnachting aan vast. Deze keer kiezen we er echter voor om vroeg te vertrekken en in 1 keer via Duitsland naar onze bestemming in Tirol te rijden. Een rit van 950 kilometer, die vanwege de nodige baustelle (wegwerkzaamheden), die we inmiddels van Duitsland gewend zijn, de hele dag in beslag neemt. En die uiteindelijk zo’n 50 kilometer langer uitvalt, doordat de navigatie ons bij München adviseert om te rijden, vanwege een grote file. We proberen zo min mogelijk plas-stops te maken (met dank aan onze eigen tips), aangezien we er niet naar uitzien om van publieke toiletten gebruik te maken. Ook moet er in Duitsland binnen een mondkapje gedragen worden, wat we liever nog even uitstellen. Al hebben we ons wel de tips tegen benauwdheid uit een ander artikel op MAX Vandaag ingeprent. Voor tussen de middag hebben we broodjes meegenomen, zodat we ook geen gebruik hoeven te maken van de horeca.

Uitzicht op de Wilder Kaiser

Als we aan het einde van de rit ons hotel voor de komende 6 nachten in het oog krijgen, met daarachter het bergmassief van de Wilder Kaiser, moeten we ons even knijpen. We zijn echt in Oostenrijk, op de plek waar we ons 2 jaar eerder voorgenomen hebben nog eens terug te keren. We hebben er toen verbleven op weg naar het Gardameer in Noord-Italië. Nu hebben we 5 dagen om de omgeving verder te verkennen. We verheugen ons nu al op de Kaiserbrötchen van de ochtend erna. We hebben gekozen voor een arrangement met halfpension, zodat we het ontbijt en diner in het hotel nuttigen en we niet op zoek hoeven naar restaurants in de omgeving. Voor de middagen kijken we even aan hoe we dat oplossen.

Een dagje in de buurt van het hotel

We zorgen dat we vroeg zijn voor het ontbijt en hebben de zaal bijna de hele tijd voor ons alleen. Als het wat drukker begint te worden, zijn wij al klaar voor een dagje op pad. We hebben er geen behoefte aan opnieuw veel tijd in de auto door te brengen. Vanuit ons hotel is het een klein half uurtje rijden naar het Inndal. Waar we een aantal charmante plaatsen uitgezocht hebben om een bezoek aan te brengen. Te beginnen met Rattenburg, de kleinste stad van Oostenrijk en bekend om zijn kristallen glaswerk. Het zonnetje laat zich tijdens onze korte wandeling door het stadje steeds meer zien en bij de plaatselijke, beroemde ‘konditorie’ eten we een overheerlijke appelstrüdel. Binnen worden tijdens het lopen mondkapjes gedragen en tijdens het zitten mogen ze af. Vooraf hebben we de regels goed bekeken en we moeten zeggen dat het snel went. Daarom brengen we ook nog een bezoek aan de (rijkgedecoreerde) kerk, waar het binnen gelukkig heel erg rustig blijkt te zijn.

Een half uurtje verder in het dal ligt Hall in Tirol. We parkeren vlak bij het historische centrum en verkennen de middeleeuwse straten en prachtige, kleurrijke eeuwenoude panden. In de middeleeuwen is dit dé zoutstad van Oostenrijk. Op verschillende plekken, zoals een museum, is daar meer over te vinden, maar die slaan we deze keer even over.

We hebben getwijfeld of we een drukke stad als Innsbruck moeten bezoeken in coronatijd, maar aangezien alles zo gemoedelijk verloopt, durven we het toch aan. Op dinsdag 22 september wordt bekend dat het aantal coronagevallen er hard stijgt en daarom geeft Nederland de stad code oranje. Daar is eind augustus nog geen sprake van. Eerst bezoeken we (het park van) Schloss Ambras. Het ligt even buiten Innsbruck en biedt een mooi uitzicht op de stad, hebben we gelezen. Dat blijkt ook wel zo te zijn, maar helaas wel wat belemmerd door de vele hoge bomen. We hebben in elk geval onze lichaamsbeweging gehad op de steile paden van de kasteeltuin.

Vervolgens bezoeken we de botanische tuin van de Universiteit van Innsbruck. Na vele mooie botanische tuinen gezien te hebben valt deze wat tegen. Zeker aangezien de bijbehorende kassen vanwege de coronapandemie gesloten zijn.

We rijden daarom al snel verder richting het centrum van Innsbruck. Daar blijkt het toch wel drukker te zijn dan wenselijk. Niet eens zozeer door de hoeveelheid mensen, maar doordat de historische binnenstad 1 grote bouwput blijkt te zijn. Hierdoor worden de voetgangers met hekken door smalle paden geleid, wat niet echt handig lijkt in coronatijd. We werpen een blik op het beroemde Gouden Dak uit de 15e eeuw en begeven ons dan snel naar de rivier de Inn, waar veel meer ruimte is.

Tenslotte lopen we nog door de zeer brede winkelstraat, maar de overige bezienswaardigheden slaan we over. Ondanks dat er ruimte genoeg is, houden weinig mensen zich aan de afstandsregels en dat vinden we niet prettig. Zoals gezegd heeft de stad inmiddels code oranje, maar anders hadden we het in coronatijd daarom ook niet willen aanraden. Daarnaast is het sowieso wellicht beter om ná de bouwwerkzaamheden pas een bezoek te brengen vanwege de afbreuk daarvan aan het verder zo prachtige oude centrum.

Een dagje Italië

Omdat er zeer regenachtig weer voorspeld is, beslissen we een dagtrip te maken naar Zuid-Tirol in Noord-Italië. Via de Brennerpas is het 2,5 uur rijden naar de zonovergoten stad Merano, waar we de tuinen van Schloss Trauttmansdorff willen bezoeken. De kasteeltuin strekt zich uit over een oppervlakte van 12 hectare, met een hoogteverschil van 100 meter. De meer dan 80 verschillende tuinen tonen plantensoorten van over de hele wereld. Vanwege de vele cipressen is de Italië-beleving in 1 keer compleet. In tegenstelling tot de botanische tuin in Innsbruck kunnen we hier ons tuindershart ophalen.

Inmiddels is het al ver na lunchtijd. We besluiten even verderop in Bolzano op zoek te gaan naar een pizza. Hier is het zeer goed te merken hoe hard de pandemie de Italianen geraakt heeft en hoe serieus de maatregelen nageleefd worden. Bijna iedereen op straat draagt een mondkapje en iedereen houdt zich keurig aan de afstandsregels. We zijn meer dan blij voor de Italianen hoe goed ze het virus onder controle hebben gekregen. Op een zonnig terras eten wij onze verlate lunch en we verkennen nog kort het oude centrum. Hierna is het nog een kleine 2 uur terug rijden naar ons hotel.

Meer- oftewel seezicht

Na het ontbijt rijden we naar het plaatsje Hinterstein om de Hintersteiner See te bekijken. Bij deze ‘verborgen parel’ blijken we de enige bezoekers te zijn. U kunt eventueel uw auto achterlaten bij de parkeerplaats aan het begin (betaald parkeren) en dan een mooie wandeling van een kleine 6 kilometer maken rondom het meer. Of naar de andere kant van het meer rijden en tijdens het korte ritje genieten van het uitzicht op het werkelijk kristalheldere water. Onderweg zijn er geen verdere plekken om even te parkeren, maar aangezien er verder niemand rijdt, hebben wij de mogelijkheid voor enkele korte stopmomenten.

Terug op de hoofdweg rijden we via het pittoreske plaatsje St. Johann in Tirol (waar wij 2 jaar terug 3 nachten verbleven hebben en ook een aanrader) naar het volgende meer, de Pillersee en het ernaast gelegen plaatsje St. Ulrich am Pillersee. De bewolking en dreigende lucht geeft het meer een dramatisch tintje.

In het plaatsje Waidring, ook bekend van een uitzending van Ik vertrek, eten we ons volgende stuk appelstrüdel. Het is zo’n rijke portie, dat het meteen ook onze lunch is. Onze laatste stop voor vandaag is Kitzbühel, bekend als ski-oord, maar het gaat ons nu om de zomerse, groene omgeving en de fraaie, autovrije stadskern. Met panden in alle kleuren van de regenboog.

Krimmler Wasserfälle

Na een stevig ontbijt maken we ons op voor een pittige dagbesteding: we willen de Krimmler Wasserfälle ‘beklimmen’. We hebben gelezen dat het er gedurende de dag drukker wordt, dus we willen er zo vroeg mogelijk zijn. Als we er een uurtje rijden later aankomen, blijken we inderdaad 1 van de eersten te zijn. Vanaf het dorpje Krimml is het een klein kwartier lopen naar het beginpunt van de watervallen. Het water raast er in 3 verschillende etappes vanaf ruim 380 meter hoogte omlaag. Het zijn daarmee de hoogste watervallen van Europa.

Uit ervaringen van anderen hebben we al opgemaakt dat het een uitputtende wandeltocht is en daar blijkt niets aan gelogen. Het pad is goed begaanbaar, maar de uitdaging zit ‘m in het stijgingspercentage. De overvloedige waternevel werkt wel lekker verkoelend. Halverwege kan uitgepuft worden bij een horeca-rustpunt en tussendoor zijn er heel veel uitkijkpunten, die ook voor kleine pauzes zorgen. We bewaren het horeca-punt voor de terugweg en na 1,5 uur afzien is de beloning meer dan groot. Het uitzicht is ongeëvenaard en we hadden het niet willen missen. De terugtocht is vooral een aanslag op de knieën en tenen, maar is een stuk minder zwaar. Wel wordt het langzaam drukker en vinden ook hier veel mensen het helaas lastig om elkaar wat ruimte te geven bij het passeren. We zijn extra blij dat we zo vroeg gestart zijn.

De volgende activiteit kost minder energie. We maken een mooie rit door de bergen richting Zillertal. Aan het begin van de route krijgen we nog een blik op de watervallen in hun geheel.

We sluiten de dag af met snelheid: we maken een ritje met een slede op een rodelbaan bij Zell am Ziller en voelen ons weer even kind.

De hoogte in: Kitzsteinhorn

Op onze laatste dag in Oostenrijk zoeken we de hoogte op. We gaan met in totaal 4 verschillende kabelbanen én een tandrad naar de op 3029 meter hoogte gelegen Top of Salzburg op de Kitzsteinhorn bij Kaprun. Deze prachtige besneeuwde bergen behoren tot de hoogste van Oostenrijk en bieden een panoramisch uitzicht op de gletsjer en het nabij gelegen Nationalpark Hohe Tauern. Bij de kabelbanen is het goed geregeld. Per ‘huishouden’ krijg je een eigen gondel en in de gondels moeten de mondkapjes opgehouden worden. Ook staan de raampjes veelal open voor de ventilatie.

Het tandrad, dat het laatste stukje bergop aflegt, moet dan weer wel met andere bezoekers gedeeld worden. Ideaal vinden we dit allerminst, maar gelukkig is het ritje zeer kort en worden er steeds maximaal 10 personen tegelijk vervoerd. Van een zomers Oostenrijk belanden we zo in korte tijd in winterse sferen. Helemaal boven is het net boven het vriespunt en overal om ons heen zien we sneeuw. Ook hier zijn we weer erg vroeg op de dag en is het nergens druk. Bij de afdaling zien we dat er inmiddels wel veel meer mensen naar boven gaan, dan dat er naar beneden gaan.

‘Badplaats’ Zell am See

Van winter keren we terug in de zomer. Aangezien we een combi-ticket aangeschaft hebben, staat er na de kabelbaan bij Zell am See een vaartocht over het meer Zeller See op het programma om de vakantie af te sluiten. Het blijkt er een waar vakantieparadijs te zijn. Het rustige centrum bestaat uit straten met gezellige terrassen en een plein waar op dat moment een kleine lokale markt plaatsvindt. Op de kade betreden we bij het Grand Hotel de boot en nemen we plaats op het dek. Tijdens het varen krijgen we mooie vergezichten op de bergen te zien, de mooie villa’s die om het meer liggen en de vele openlucht zwembaden, waar zoals we zien gretig gebruik van gemaakt wordt. Terug in het centrum sluiten we met een ijsje een geslaagde vakantie af. Over het algemeen is het gemoedelijk reizen gebleken door Oostenrijk in coronatijd. Alleen Innsbruck zouden wij achteraf overslaan, maar voor de rest is het met wat extra veiligheidsmaatregelen voor ons goed te doen geweest.

Extra tips

Tijdens ons bezoek aan Tirol in 2018 hebben we daar en in de nabije omgeving ook het één en ander bezocht. Hieronder nog enkele tips die zeker de moeite waard zijn.

Tiefenbachklamm

Voor liefhebbers van wandelen is de Tiefenbachklamm een aanrader. De kloof heeft een lengte van 5,7 kilometer en ligt tussen de plaatsen Kramsach en Brandenberg in. Tijdens de wandeling kunt u genieten van rotsformaties, de Brandenberger Ache en allerlei watervallen. Het eerste gedeelte is een goed begaanbaar pad, maar er zitten ook wat uitdagender stukken tussen, dus goed schoeisel en eventueel wandelstokken zijn geen overbodige luxe.

(De vesting van) Kufstein

Naast een mooi oud centrum biedt Kufstein hoog boven de stad een prachtige bezienswaardigheid: een eeuwenoude vesting. Het herbergt onder andere het ‘heldenorgel’. Met 4.949 pijpen het grootste vrijstaande orgel ter wereld. Elke middag om 12 uur wordt er een concert gegeven ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog.

Swarovski Kristallwelten in Wattens

Wie van het kristal van Swarovski houdt, kan zijn hart ophalen bij de Kristallwelten in Wattens. Dit pretpark-achtige complex toont de glimmertjes op alle mogelijke manieren.

Salzburg

Aan de overkant van slot Mirabell en de naastgelegen tuin is het woonhuis te vinden van W.A. Mozart. De brug over de Salsach doet een gooi het record aan hangslotjes wat ooit in Parijs het geval was te evenaren. Zo komen we in het prachtige stadscentrum, dat ons sterk aan Wenen doet denken. In Getreidegasse is het geboortehuis van Mozart te vinden. Via de Dom van Salzburg lopen we naar de ingang van de vesting Hohensalzburg. De eerste bouwsels ervan stammen uit 1077. De (enorme) vesting zelf en bijbehorende musea zijn goed voor vele uren vermaak.

Bent u dit jaar ook nog naar Oostenrijk afgereisd of stelt u dat momenteel liever even uit?