Maxime op reis in coronatijd: 7 landen in 9 dagen

Net als in 2020 gaan we ook dit coronajaar met de auto op vakantie. Het plan is om een klein rondje Europa te doen, waarbij we in 9 dagen 7 landen doorkruizen. We beginnen met een nacht in Duitsland en rijden dan voor 3 dagen naar Oostenrijk. Dan 3 dagen aan het Italiaanse Comomeer. Vervolgens rijden we in 2 dagen tijd via Zwitserland, Frankrijk, Luxemburg en België weer terug naar Nederland.

Coronavoorbereidingen

In 2020 bestaat de voorbereiding op het gebied van corona nog alleen uit het meenemen van voldoende mondkapjes en handgel. Nu is het zaak dat uitvoeriger aan te pakken. De verschillende landen hebben allemaal verschillende vereisten. Via de website van Buitenlandse zaken lezen we ons in. Voor Duitsland hebben we de medische FFP2-mondmaskers nodig. Voor Italië moeten we een zeer uitgebreide gezondheidsverklaring invullen en kunnen tonen op verzoek. En voor Frankrijk hebben we een kort vragenformulier nodig. In veel landen wordt daarnaast op publieke plekken al gewerkt met de QR-code, die later pas in Nederland ingevoerd is. Als we alles geregeld hebben, kunnen we met een gerust hart op pad.

Vakwerkhuisjes in Rothenburg ob der Tauber

Omdat we dit jaar geen al te lange dag in het drukke Duitse verkeer, met zijn vele wegwerkzaamheden willen rijden, hebben we onze reis naar Oostenrijk in 2-en gesplitst. Vandaag staat er daarom een kleine 600 kilometer op de planning, naar het middeleeuwse stadje Rothenburg ob der Tauber. Ondanks dat we ook op dit relatief korte traject te maken krijgen met diverse wegwerkzaamheden en omleidingen, arriveren we 8 uur later nog halverwege de middag. Nadat we de bagage in de kamer hebben gezet hebben we daarom nog voldoende tijd om het stadje te verkennen. Na het kwakkelende zomerweer in Nederland is het zomerse weer hier echt een verademing. De strakblauwe lucht laat de pittoreske gebouwen nog beter uitkomen. Rothenburg ob der Tauber stamt uit de middeleeuwen en is nog grotendeels ommuurd met een stadsmuur en verschillende oude stadspoorten. Het stadje staat symbool voor Duitse romantiek en is onderdeel van de Romantische Straße.

We slenteren uitgebreid door de straten en steegjes en over de sfeervolle pleinen en kunnen ons goed voorstellen dat dit in kersttijd ook erg de moeite waard moet zijn. Op één van de terrasjes eten we vervolgens een lekkere schnitzel.

Nördlingen

We zijn benieuwd of we het ontbijt deze vakantie in de vorm van het gewoonlijke buffet krijgen, of in verband met corona aan tafel geserveerd. Dit blijkt per locatie te wisselen. In Duitsland krijgen we het in elk geval aan tafel. Met verschillende soorten broodjes, vleeswaren, yoghurt, muesli, roerei, thee, koffie en jus d’orange hebben we niets te klagen. Na het zeer verzorgde ontbijt gaan we op pad naar Nördlingen. Deze Middeleeuwse stad is net als Rothenburg nog voor een groot deel intact, met de complete stadsmuur eromheen. Het is gebouwd in de inslagkrater van een meteoriet, al is dit laatste tegenwoordig niet meer terug te zien.

Bodensee

Vervolgens hebben we een rit van 2 uur voor de boeg naar Lindau aan de Bodensee. Helaas krijgen we nu ook weer te maken met baustelle en de bijbehorende file, maar onze navigatie bedenkt een andere route. Het is een eindje om, maar we rijden in elk geval door in plaats van in de file te staan. Om 14.00 uur rijden we Lindau binnen en merken we dat we niet de enigen zijn die deze plaats willen bezoeken. De parkeerplaats die we van tevoren uitgezocht hebben toont een bordje ‘VOL’, maar gelukkig vinden we niet veel verderop een plek waar we 2 uur lang mogen parkeren en nog gratis ook. We wandelen over de brug richting het eilandgedeelte en komen in een gezellige drukte terecht. We lopen over de boulevard richting de jachthaven met vuurtoren. Om vervolgens het oude centrum te verkennen. De terrassen zitten propvol en uiteindelijk vinden we nog een rustig plekje bij het filmtheater in het stadspark. Tijd om even bij te tanken.

Als we Lindau verlaten is het slechts 5 minuten rijden voordat we de grens met Oostenrijk over gaan. Waar we onder andere een mooie route van ruim 62 kilometer rijden door de bergen van Vorarlberg. Even voor half 5 komen we in Damüls aan, waar ons hotel voor de komende 3 nachten staat. Vandaag gaan we verder alleen nog op pad om een hapje te eten.

Lünersee, de parel van de Alpen

De volgende dag gaan we naar één van de grootste natuurlijke stuwmeren van Oostenrijk, de Lünersee. Vlak bij de Zwitserse grens gelegen. Dit helderblauwe meer ligt 1.970 meter boven de zeespiegel en is te bereiken via de kabelbaan van de Lünerseebahn. In slechts enkele minuten tijd brengt de cabine tot 65 mensen tegelijk van 1.568 naar 1.970 meter hoogte. Met de prachtige vergezichten die dit biedt een spectaculair ritje. De beklimming is ook te voet af te leggen, maar dat vereist vanzelfsprekend wat meer inspanning.

Boven bevindt zich een horecagelegenheid met toiletten en u kunt ervoor kiezen om alleen vanaf het beginpunt van de aanblik van het schitterende meer te genieten of om één van de wandelingen te maken. De populairste daarvan is een rondje rond het meer. Als u dat linksom doet dan begint u met het zwaarste deel, bergopwaarts, maar na een minuut of 20 afzien verloopt de rest van de route gelijkmatig. De totale afstand bedraagt ongeveer 6 kilometer en is voor de ervaren wandelaars daarmee prima te doen.

Voordat we het meer verlaten doen we ons eerst nog te goed aan de Oostenrijkse lekkernij Kaiserschmarrn. Een heerlijke gekarameliseerde, in stukken gesneden ‘pannenkoek’. Voorlopig hoeven we niet meer te eten…

Bludenz

Vervolgens brengen we een kort bezoek aan het nabij gelegen stadje Bludenz, waar we het compacte, oude centrum bekijken. Met zijn verschillende mooie, kleurrijke gevels.

Stoeltjeslift

Op de terugweg naar Damüls staat een ritje met een stoeltjeslift op onze verlanglijst. Dat doen we in Faschina, waar de lift ons 400 meter naar boven, richting de Stafelalpe brengt. Het is even andere koek dan de dichte gondel van vanmorgen, maar het geeft wel een heel vrij gevoel zo met bungelende benen over de bergen te zoeven. Boven worden we getrakteerd op een prachtig uitzicht.

Silvretta Hochalpenstrasse

De Silvretta Hochalpenstrasse willen we al rijden sinds we de panoramische slingerweg ooit in het autoprogramma Top Gear gezien hebben. Vandaag is het zo ver. We rijden richting de plaats Partenen, waar het (tol)traject van 22,3 kilometer begint.

Het verbindt Voralberg en Tirol en telt maar liefst 34 haarspeldbochten. Onderweg liggen ook 2 stuwmeren, waarvan het grootste op het hoogste punt van de route gelegen is. Vanaf de parkeerplaats met horecagelegenheid loopt een pad richting meer, dat zeker de moeite waard is om een stuk te belopen.

Na onze wandeling vervolgen we onze route en rijden we onder andere door de plaatsjes Wirl, Galtür en Kappl. Het plan is om een bezoek te brengen aan Lech, maar een lange opstopping bij de afslag ernaar toe gooit roet in het eten. We rijden daarom verder en in de buurt van ons onderkomen in Damüls zoeken we met de Uga stoeltjeslift opnieuw de hoogte op.

Splügenpass

De dag erna verruilen we Oostenrijk door Italië. De route brengt ons via een stukje Zwitserland naar de Splügenpass, waar ook meteen de grensovergang met Italië is. Met de Silvretta Hochalpenstrasse hebben we al haarspeldbochten kunnen oefenen, nu volgen er daar nog vele meer van. Vanaf het plaatsje Splügen voert te weg ons maar 9 kilometer omhoog, maar vanwege het bochtenwerk en mooie uitzichten nemen we er ruimschoots de tijd voor.

Ondertussen wordt het landschap steeds rauwer en de temperatuur daalt met grote stappen. Bij het douanekantoor aangekomen geeft de thermometer nog maar 7 graden aan. Bijzonder om zo snel in zo’n compleet andere wereld te belanden.

Aan de Italiaanse kant volgt al snel het dorpje Montespluga. Het ligt er verlaten bij en ondanks dat het zomer is, ziet het er winters uit. Tijdens de afdaling loopt de temperatuur weer op en eenmaal beneden aangekomen zitten we op 27 graden. Al met al hebben we 7 kwartier gedaan over 70 kilometer. Het vervolg van de rit, naar Gravedona aan de noordwest-kant van het Comomeer zit er beduidend sneller op.

‘Rondje’ Comomeer

Het Comomeer is zeker niet rond (het ziet er meer uit als een poppetje met 2 benen), maar toch gaan we vandaag een ‘rondje’ doen. Oftewel, we gaan vanaf Gravedona de hele oever af. Te beginnen met Villa Carlotta in de plaats Tremezzina. In een ander artikel op MAX Vandaag kunt u ons bezoek aan de mooie botanische tuin bekijken die bij deze villa ligt.

Nu gaan we op pad richting de stad Como, waaraan het meer zijn naam te danken heeft. Des te dichter we er bij in de buurt komen, des te drukker wordt het verkeer en het neemt behoorlijk wat tijd in beslag om bij de parkeergarage te komen in de buurt van het historische, grotendeels autoluwe stadscentrum. Met zo’n 85.000 inwoners is Como een redelijk grote stad. De authentieke sfeer doet ons aan Verona denken. Er zijn vele kleurrijke (winkel)straten en gezellige pleinen te vinden. Met het meest in het oog springend, de rijk gedecoreerde gotische Duomo. De voorkant van de kathedraal is voorzien van een sierlijk roosvenster.

Na een lekkere lunch op een terrasje verkennen we nog de waterkant van de stad, waar een parkje ligt en een boulevard loopt vanwaar verschillende boten vertrekken.

Bellagio

Via mooie, kleine dorpjes slingeren we via de smalle weg verder langs het Comomeer naar Bellagio. Schitterend aan het meer gelegen en zeer rijk voorzien van bloeiende planten. Het wordt wel tot de mooiste plaatsjes van Noord-Italië gerekend en dat lijkt ons volkomen terecht. Aangezien het op een heuvel gelegen is betekent het verkennen ervan wel het nodige klauterwerk, maar de pittoreske smalle straatjes zijn het waard.

We zijn nu ongeveer halverwege de route en al ver halverwege de dag, dus de botanische tuin die we in Bellagio van plan waren te bezichtigen laten we zitten en we beginnen aan de terugreis via Lecco in het uiterste zuidwestelijke puntje. De weg naar boven blijkt nu uit vele opeenvolgende tunnels te bestaan. Dat biedt helaas vrijwel geen mooie uitzichten meer, maar gaat wel razendsnel, vanwege de 100 kilometer per uur die hier gereden mag worden. Zo zit het rondje er toch nog net voor vijven op.

Gravedona

Onze laatste dag aan het Comomeer besteden we in Gravedona zelf. Deels met een wandeling door het charmante plaatsje en deels aan het zwembad. Gravedona is niet groot, maar bevat een karakteristiek centrum, gelegen in een baai. Met een leuke boulevard langs het water, verschillende restaurants met terras en opvallend veel kerkjes. Dit laatste vanwege de religieuze betekenis die het in vroeger tijden gehad heeft. Ook niet te missen is het 16e-eeuwse Palazzo Gallio. Met zijn 4 torens op de hoeken doet het ook wel wat aan een kasteel denken. Er vinden tegenwoordige regelmatig evenementen plaats, maar verder is het helaas niet vrij te bezichtigen.

Via de de Gotthardtunnel naar Frankrijk

Tot nu toe zijn we na een vakantie in Oostenrijk of Italië altijd via Duitsland weer naar Nederland gereden. Deze keer gaan we via Frankrijk. De route leidt ons zo eerst via het meer van Lugano naar Zwitserland. Waar we de Gotthardtunnel nemen. De 17 kilometer lange tunnel doet ons nog steeds denken aan het afschuwelijke ongeluk met verwoestende brand in oktober 2001, maar tegenwoordig zijn er de nodige veiligheidsmaatregelen ingelast, weten we. Er wordt nu gewerkt met een doseringssysteem. Dat zorgt voor de tunnel zelf voor de nodige vertraging, want al het verkeer moet terug naar 2 banen. Met links personenauto’s en rechts vrachtwagens. Voor de tunnel gaan die 2 banen over in 1 baan en een stoplicht geeft aan wanneer er gereden mag worden. Er moet steeds minimaal 50 meter tussen personenauto’s zitten en 150 meter tussen vrachtwagens. In de tunnel gaat het er daardoor allemaal gestroomlijnd aan toe. Wel verbazen we ons over de temperatuur, die oploopt tot 37 graden!

Bij Bazel gaan we de grens met Frankrijk over en zo’n 1,5 uur later bereiken we bijtijds onze eindbestemming voor vandaag, Épinal. Gelegen aan de Moezel. We verruilen de auto om voor de benenwagen en gaan richting het stadshart. Er is een wielrenevenement bezig en daardoor is het gezellig druk. We bezoeken de oude basiliek en slenteren door de sfeervolle straatjes en willen daarna de burcht van dichtbij bekijken, die we van veraf zien liggen. Daarvoor hebben we toch weer de auto nodig en niet veel later vinden we de parkeerplaats van de burcht. Beiden zijn gratis te bezoeken. De burcht geeft een mooi uitzicht over de stad en we maken nog een korte wandeling in het park dat naast de burcht ligt.

Om de dag en de vakantie af te sluiten bezoeken we nog een grote supermarkt. Het is al even geleden dat we in Frankrijk geweest zijn en we nemen er altijd graag  een kijkje in een supermarkt met een zeer uitgebreid assortiment. Morgen rijden we via Luxemburg en België weer naar huis en zitten de 7 landen in 9 dagen er weer op.