Maxime op reis: Amalfikust en Pompeï

Onder de noemer ‘Maxime op reis’ leest u regelmatig verhalen over de eigen reiservaringen van de redactie van MAX Vandaag. Deze keer reizen we naar de schitterende Amalfikust in Italië, met pastelkleurige plaatsjes en kronkelende kustweg langs de diepblauwe zee. Niet voor niets opgenomen op de Werelderfgoedlijst.

Eerst Napels zien en dan sterven…

We vervolgen onze weg vanaf Rome, waar u in een eerder reisverslag over leest, naar de Amalfikust. Daarbij komen we langs Napels en onze vooroordelen worden er al snel bevestigd. Het wegdek is zacht gezegd niet onderhouden, er is veel industrie te zien en het huisafval ligt zelfs tot op de weg en in de tunnels opgestapeld. Eerst Napels zien en dan sterven stellen wij uit tot een volgend bezoek aan Italië en we rijden verder richting kust. Als we een lange tunnel uitrijden zien we links van ons de Vesuvius liggen, met zijn karakteristieke ontbrekende top. Deze vulkaan is nog steeds actief, maar heeft al sinds 1944 zijn verwoestende kracht niet meer laten zien. Waar hij tot in staat is, zullen we later gaan bekijken, want we hebben een bezoek aan Pompeï op ons programma staan.

Krappe bochten

Aangekomen bij de Costiera Amalfitana (de Amalfikust) hebben we nog een kilometer of 35 voor de boeg tot we ons onderkomen voor de komende tijd bereiken, de plaats Praiano. De slingerende en sterk stijgende en dalende weg leidt ons langs prachtige plaatsjes, waaronder Positano, biedt ons een adembenemend uitzicht op de zee én zorgt ook voor wat hachelijke momenten, wanneer er weer 2 bussen of vrachtauto’s tegelijk door de net wat te krappe bochten willen rijden. De relatief korte afstand kost ons een dik uur. Praiano is centraal gelegen en ligt tussen de plaatsen Positano, Amalfi en Ravello. Ons hotel ligt boven op de berg en aangezien er in het stadje beneden nauwelijks parkeerplekken te vinden zijn, betekent het voor ons: eten in het hotel zelf of met de benenwegen naar beneden, maar dus ook weer terug de zeer steile berg op. Als u niet zo goed ter been bent raden wij een hotel beneden aan, zodat alles gemakkelijker te bereiken is. Wij gaan vanavond voor optie 3, we rijden de kustweg af richting Amalfi, waarbij we onderweg allerlei restaurants aan de kant van de weg tegen komen, de één met een nog mooier uitzicht over de zee, dan de ander. Bij een gezellig ogend eethuisje, met nog net één parkeerplek vrij, stoppen we voor een overheerlijke pasta.

Amalfi

Na een rustige ochtend op het terras van ons hotel nemen we rond lunchtijd opnieuw de kustweg richting Amalfi. De kuststrook is vernoemd naar dit charmante stadje. Bij de haven vinden we een parkeerplek en we hoeven niet lang te zoeken naar een geschikte lunchplek. De lekkerste geuren komen ons tegemoet van de vele terrasjes. Met een gevulde maag lopen we vervolgens richting de Duomo di Sant’Andrea Apostolo. Echt alles is mooi aan deze kerk. De buitenkant, de binnenkant, de tuin én de crypte. Om binnen te komen moet er eerst een trap beklommen worden. In de ernaast gelegen tuin is aan de bogen de invloed van de Moren te zien en in de kleinere kerk naast de Duomo is een expositieruimte te bezoeken. Met veel eeuwenoude schilderingen op de muren. In de crypte geven we onze ogen de kost aan de met goud ingelegde plafonds, beelden en altaar. Tenslotte komen we in de Duomo zelf. Ook deze is met marmer en goud aangekleed en van bijzondere beelden voorzien.

Ravello

De dag is nog jong, dus willen we ook nog een kijkje nemen in Ravello. Deze plaats ligt niet aan de kustweg, maar wat hoger de bergen in. De weg er naar toe is het smalst tot nu toe en op sommige plekken is het niet mogelijk om tegemoet komend verkeer te passeren. Helaas voor ons zijn er op het moment dat wij er zijn verschillende tegenliggers. De ene keer rijdt de tegenligger een stukje terug naar boven naar een breder gedeelte en de andere keer rijden wij de berg een stukje terug. Gelukkig is het in totaal maar een kilometer of 5… De beloning is ernaar, van de verhalen die we over deze bestemming gelezen hebben is niets gelogen. Vanaf hier heeft u een nog weidser uitzicht over de bergen en de zee. Bij de kathedraal ligt een groot parkeerterrein waar u de auto kunt (moet) achterlaten en we gaan te voet verder. We bekijken het uitzicht van alle kanten en nemen vervolgens tussen de Amerikanen en Fransen plaats op het terras voor een kop koffie. De afdaling erna terug naar de kustweg verloopt voorspoedig, met flink wat minder tegenliggers.

Praiano

Vanavond eten we in Praiano zelf. Voor het diner gaan we eerst nog te voet op zoek naar het strandje. Via smalle straatjes en vele trappetjes komen we op het bescheiden kiezelstrandje aan. Het is overigens ook met de auto te bereiken en zelfs met parkeren is rekening gehouden. Onderweg hebben we zicht op de mooie kerk Chiesa Parochiale de San Gennaro.

Pompeï

Net buiten de Amalfikust, op 42 kilometer van Praiano, zijn de opgravingen van Pompeï te vinden. Het huidige plaatsje Pompeï en de omgeving eromheen winnen niet de schoonheidsprijs, maar daar komen we gelukkig ook niet voor. We hebben gelezen dat we de auto kunnen parkeren bij de camping Zeus, die meteen naast de hoofdingang gelegen is. De uurprijs is te overzien en als wij er zijn wordt er geadverteerd dat parkeren gratis is voor degenen die in het bijbehorende restaurant besluiten te eten. Dat houden we in ons achterhoofd. Op het terrein zelf zijn niet zoveel horecagelegenheden te vinden en een extra keuzemogelijkheid is dus welkom.

Een stukje geschiedenis

De opgravingen van Pompeï geven een blik op het verleden en om precies te zijn, op het jaar 79 na christus. Op dat moment is Pompeï een welvarende stad, met zo’n 20.000 inwoners en vele voorzieningen. Zoals badhuizen, villa’s, theaters en tempels. Als de Vesuvius uitbarst, zijn velen de stad al ontvlucht, om aan de eraan vooraf gaande aardbevingen te ontkomen. Naar schatting 2000 mensen zijn echter achtergebleven en voor hen is er geen ontsnappen meer aan. Een dikke, verwoestende aswolk doodt alles en iedereen die er nog is en dekt de stad bovendien voor lange tijd onder een dikke laag af. Eind 16e eeuw worden de overblijfselen ontdekt, maar het duurt nog tot halverwege de 18e eeuw voor er echt begonnen wordt met de opgravingen en die zijn tot op de dag van vandaag nog steeds gaande. Tegenwoordig is Pompeï een toeristenmagneet, die jaarlijks door zo’n 2,5 miljoen mensen bezocht wordt. Doordat de stad zo goed bewaard is gebleven, geven de opgravingen een uniek beeld van het verleden.

Afgietsels

Een luguber, maar zeer indrukwekkend onderdeel van Pompeï zijn de afgietsels die er te zien zijn van de omgekomen bewoners. Onder de versteende aslaag zijn namelijk vele holtes aangetroffen, die ontstaan zijn door de lichamen van de slachtoffers, die mettertijd vergaan zijn. Giuseppe Fiorelli, de Italiaan die de opgravingen vanaf 1860 geleid heeft, heeft bedacht om gips te gieten in de holtes. Zo zijn afgietsels ontstaan, die laten zien hoe de mensen eruit gezien hebben. Niet geschikt voor mensen met een zwakke maag, want op veel gezichten is duidelijk de wanhoop te zien.

Tempel van Vespasiano

U kunt de opgravingen bezoeken onder begeleiding van een gids, of zelf op pad gaan met een goede plattegrond. Het gebied is behoorlijk uitgestrekt en u zult er op zijn minst enkele uren zoet zijn en als u alles wilt bekijken kunt u er gemakkelijk een hele dag spenderen. Wij komen binnen via de oude Via di marina en beginnen met de basiliek en lopen vervolgens door naar het forum. Aan het forum liggen een aantal belangrijke tempels, waaronder de tempel van Vespasiano. We zien hier 2 versteende mensen die op het moment van de uitbarsting in de tempel aanwezig waren.

Mozaïeken

De Thermen die we hierna binnen lopen zijn in trek. Grote groepen mensen bekijken er de goed bewaard gebleven plafonds en muren. Ook de grote schaal waar het water voor het wassen in stond is nog aanwezig. Het plafond wordt tot op de dag van vandaag ‘gedragen’ door tientallen stenen mannen. In het Casa del Fauno en de Casa dei Vetti bekijken we de prachtige mozaïeken. Ook de dansende faun is hier te vinden.

Vesuvius

We slaan vervolgens de Via del Vesuvio in. Deze weg loopt zoals de naam al doet vermoeden regelrecht naar de Vesuvius. Hier is een bakkerij te vinden waar de broden zelfs nog liggen. Weliswaar versteend. Hierna lopen we naar de wijk Via Dell’abbondanza, met de huizen van de rijkere bewoners van Pompeï. Er is veel van de gebouwen over gebleven, maar nog lang niet alles is opgegraven, dus er is nog genoeg te ontdekken.

Amfitheater

Eén van de grotere bewaard gebleven gebouwen is het amfitheater. Net als het Colosseum in Rome is het gebruikt voor gevechten tussen gladiatoren en wilde dieren. Het is één van de best bewaarde amfitheaters in Italië.

Zebrapaden

Een bijzonder gezicht in de straten waar wij doorheen lopen zijn de blokken die op veel plekken dwars over de weg geplaatst zijn. Ze doen ons aan zebrapaden denken. Ze waren bedoeld om het voetgangers gemakkelijk te maken de straten over te steken. De stoepen liggen namelijk behoorlijk hoog. De wielen van de karren konden er gewoon tussendoor.

Theater

Na de tempel van Isis komen we in het ‘grote theater’. Tegenwoordig worden er weer voorstellingen gegeven en hij is daarom deels gereconstrueerd. Het lijkt ons een machtige locatie voor een vertoning. Ernaast ligt het ‘kleine theater’, dat nou ook weer niet zo heel klein is. Deze bevindt zich nog min of meer in de staat zoals hij teruggevonden is.

Als laatste bezoeken we de kazerne van de gladiatoren. Om het rechthoekige terrein, waar geoefend kon worden, zijn kleine kamers gesitueerd waar de gladiatoren verbleven tot ze het slachtveld op moesten.

Herculaneum

We hebben begrepen dat het nabij gelegen en minder beroemde Herculaneum ook meer dan de moeite waard is. Wie weet komen we daar nog eens voor terug en dan nemen we ook meteen weer een kijkje in Pompeï, om te zien wat er in de tussentijd voor nieuws opgegraven is. En dan misschien toch Napels een tweede kans geven?