De mooiste vakantieverhalen over Oostenrijk en Amsterdam

Kent u ‘m nog, die Franse zomerhit van 1972 van Michel Fugain en zijn koor Le Big Bazar? Une belle histoire is het verhaal van een jongen en een meisje die elkaar ontmoeten aan de ‘Route du Soleil’ naar de Middellandse Zee. Een ode aan de vrede, de liefde en de vrijheid en 1 van de meest gedraaide en meest geliefde Franse chansons allertijden. MAX Magazine vroeg lezers hun vakantieverhalen op papier te zetten en dat leverde een stroom bijzondere, mooie, vrolijke en ontroerende herinneringen op. Ze konden niet allemaal mee in het magazine, maar zijn te mooi om niet te publiceren. 

Oostenrijk blijft een mooi land…

“Zo’n 16 jaar geleden gingen mijn man en ik een weekje naar Oostenrijk. We houden van wandelen, het is een prachtig land en we hadden de tip gekregen voor een leuk hotel in Tirol. Dat was het ook, met vriendelijke eigenaren, mooie kamers met balkon, fraaie omgeving en genoeg wandelroutes in de buurt. Het weer was echter niet zo mooi en werd langzaamaan steeds minder; heel veel regen. Dat jaar waren er in de dalen veel overstromingen. Mijn zus belde dat ze op het journaal had gezien hoe mensen met helikopters van het balkon opgehaald werden omdat ze hun huis niet meer uit konden. Tot overmaat van ramp kreeg mijn man last van een ontsteking; hij werd koortsig en ziek.”

“Bovendien werd het weer steeds naargeestiger, de dennenboom naast ons balkon leek wel te huilen zo nat. We besloten naar huis te gaan tegen het advies van de hoteleigenaar in, die zei dat de wegen in het dal overstroomd en onbegaanbaar waren. Na overleg met de ANWB zijn we over Italië gereden, zo’n 400 kilometer om, maar wel veilig.  Rond 4 uur ’s morgens vertrokken we, de lange en onbekende weg naar huis – we hadden nog geen navigatie, alleen een landkaart. 10 uur ’s avonds waren we gelukkig thuis en de volgende dag zat mijn man al vroeg bij de eigen huisarts voor een antibioticakuur. We waren dolblij dat we weer veilig thuis waren, maar Oostenrijk blijft een mooi land.”

Marie-Anne Hilckmann

Dat hadden ze niet in ons dorp

“Mijn 1e vakantie. Naar Amsterdam, waar een tante van mijn moeder woonde. We gingen van Diepenheim naar Harderwijk op de fiets. Mijn zus was 13 en ik 11 jaar. Om de beurt fietsen, met zo’n fiets met blokken op de trappers. In Harderwijk gingen we met de boot  (‘De elf provinciën’) naar Amsterdam. Als je uit een dorpje met 800 inwoners komt is Amsterdam heel groot. Met de tram naar het logeeradres.”

“Ik wist niet wat ik zag, zo’n groot huis. En wat ik ook bijzonder vond was een trapje om in de tuin te komen. Nog nooit gezien. Op een avond gingen we wandelen en kijken naar het Olympisch Stadion in de buurt. Daar zag ik voor eerst verlichting op een voetbalveld. Bij ons niet bekend. Ik was zo onder de indruk, dat ik niet oplette en zo tegen een lantaarnpaal  botste. Geweldige dagen in Amsterdam en toen weer met de boot en op de fiets naar huis. Een vakantie om nooit meer te vergeten.”

Henk van der Kolk

Bezoek van Momfer

“Wij zijn met ons gezin diverse keren op vakantie in Oostenrijk geweest. Prachtig land. Heerlijk om bergwandelingen te maken. Bij aankomst op de camping de tent opzetten en dan genieten. De allereerste avond gebeurde het. De kinderen sliepen en wij zaten te genieten van de avondrust. Opeens werd mijn aandacht getrokken door de koelbox. Deze ging steeds op en neer. Hoe kan dat, wat was er aan de hand? Ik zei niets. Maar mijn vrouw zag het ook. Zagen wij bovennatuurlijke dingen?”

“Het bleek een mol te zijn. Toen we de volgende dag van een wandeling terugkwamen leek het grondzeil wel een heuvellandschap. Ook ’s nachts ging ons luchtbed vaak op en neer. Ik pakte dan maar de houten hamer en tikte daarmee op het grondzeil. Niet zo diervriendelijk misschien, maar je moet toch wat om rustig te kunnen slapen. De hele vakantie hebben we dus bezoek gehad van Momfer de mol. Toen we tent afbraken om naar huis te gaan, leek de grond onder onze tent wel het maanoppervlak. Ik denk dat onze plek voorlopig wel geen nieuwe kampeerders heeft aangetrokken.

Ankie en Martien Heijting

(Bron: MAX Magazine)