‘We zitten dag en nacht op elkaars lip en toch hebben we nooit ruzie’

Jan Slagter kijkt met Sybrand Niessen en Martine van Os terug op wederom een succesvol jaar voor MAX. Daarin speelde het presentatieduo van Tijd voor MAX, maar ook hun afzonderlijke programma’s als Droomhuis Gezocht en We zijn er bijna! een hoofdrol. En volgend jaar bestaat Tijd voor MAX ook nog eens 10 jaar…

JAN: “Ook afgelopen jaar behoorden jullie programma’s als Tijd voor MAX, Droomhuis Gezocht en We zijn er bijna! met blinkende kijkcijfers tot de grote successen van MAX. Hoe kijken jullie hier zelf op terug?”

MARTINE: “Je raakt er een beetje aan gewend en door verwend. Wat natuurlijk gevaarlijk is, want de lat blijft hoog liggen, dus je moet wel keihard blijven werken samen met het team waarmee je een programma maakt.”
SYBRAND: “In het Engels zeggen ze ‘What goes up, must come down.’ Er komt een moment dat de kijker misschien zegt: nu is het wel klaar. Dat is tenminste wel mijn angst.” JAN: “Voor mij als directeur van MAX zijn kijkcijfers natuurlijk enorm belangrijk. Vinden jullie het nog steeds spannend als de ochtend na een uitzending de kijkcijfers binnen druppelen?”
MARTINE: “Elke uitzending voelt als een repetitie en de volgende ochtend krijg je je rapportcijfer. Ik word ’s ochtends wakker van het piepje van Sybrands app waarin hij de kijkcijfers doorstuurt.”
SYBRAND: “Voor mij zijn die cijfers ontzettend belangrijk! Ik heb dus ook een vreselijke hekel aan het programma De Slimste Mens, dat in de zomer tegenover Groeten van MAX staat  geprogrammeerd. Dat scheelt mij enorm als zij beginnen met uitzenden.”
JAN: “Nou, wat scheelt het, 100.000 kijkers?”
SYBRAND: “Voor ze beginnen zitten we op tussen de 1,7 en 1,9 miljoen kijkers en dan zakken we naar 1,5. Reken maar dat ik dan chagrijnig word. En mijn vrouw die ook in de tv-wereld werkt, is verantwoordelijk voor dat programma. Dus je begrijpt Jan, bij ons thuis is het aan het eind van de zomer niet meer te doen, haha.”

JAN: “Er wordt veel geroepen dat presentatoren veel te lang vakantie vieren en de helft van de tijd vrij zijn. Ik weet hoe hard jullie moeten werken voor het succes van jullie programma’s. Met veel moeite lukt het me om jullie in de zomer 3 of 4 weken vrij te boeken. Ik durf gerust te stellen dat jullie de hardst werkende presentatoren van de publieke omroep zijn. Hoe is dat voor jullie en jullie thuisfront?”

MARTINE: “Ik mag ontzettend veel werken en het is het leukste werk dat ik me kan voorstellen, dus ik tel iedere dag mijn zegeningen. Tegelijkertijd, ik ben nu zestig en ik weet niet hoe lang ik dit volhoud, want het gaat altijd maar door en door. Ik hoop in ieder geval nog heel lang…”
SYBRAND: “Tijd voor MAX, en dit hele bedrijf trouwens, is voor mij een way of life. Ik sta ermee op en ik ga ermee naar bed. Gelukkig heb ik een partner die ook heel hard werkt en de kinderen zijn groot, dus dat kan allemaal.”
MARTINE: “Mijn man (beeldend kunstenaar en voormalig tv-maker Wouter Stips, red.) weet als geen ander hoe graag ik dit doe en daar is hij heel blij mee. Het thuisfront speelt wel een beetje een rol als ik voor We zijn er bijna! ieder jaar 6 weken weg ben. Dan is in mei en juni een hele hap uit mijn Nederlandse leven weg. Het is niet alleen dat ik thuis mis, maar ik mis ook al 7 jaar bepaalde verjaardagen en het in bloei komen van mijn tuin bijvoorbeeld. Inderdaad, tijdens mijn 25-jarig huwelijksjubileum zat ik voor opnames in het buitenland. Wouter is toen naar Italië gekomen. Toen mijn moeder in 2015 overleed, was ik constant op en neer aan het reizen. Maar gelukkig had ik vlak daarna een vakantieperiode, zodat ik even pas op de plaats kon maken. Maar ik
weet ook dat als het echt even niet kan, ik jou Jan, altijd kan bellen.”

JAN: “Ze zeggen weleens ‘life goes on’ of ‘the show must go on’. Maar dat is onzin natuurlijk. Er zijn dingen echt belangrijker, zoals familie en gezondheid.”

SYBRAND: “Sterker nog, ik heb in mijn leven 4 herniaoperaties gehad, waarvan 2 binnen dit bedrijf. Jij hebt er toen persoonlijk voor gezorgd dat ik in de allerbeste kliniek kwam te liggen.”

JAN: “Wat was voor jullie het hoogtepunt van het afgelopen jaar?”

MARTINE: “Dat zijn er meerdere. Het moment dat we 10cc in de studio hadden bijvoorbeeld. Als meisje van 14 zwijmelde ik op mijn kamertje achter mijn transistorradiootje weg bij nummers  als I’m not in love. Dat was een heel ander, onbereikbaar universum. En daar mag ik dan bij Tijd voor MAX een kletspraatje mee maken! Maar ook mijn interview met Charles Aznavour, ik moet dan echt even in mijn arm knijpen.”
SYBRAND: “Wat jij hebt met 10cc, dat had ik met Herman van Veen, die dan ineens naast me zit aan onze tafel. Met zijn liedjes ben ik thuis opgegroeid. En later mocht ik hem na een voorstelling in Carré opzoeken. Toen zei hij: ‘Ik kom graag bij jullie, want het is pretentieloos.’ Veel gasten ervaren ons programma gelukkig als een warm bad. Daarom vind ik het ook heel bijzonder en indrukwekkend als ook ‘gewone’ mensen hun intiemste verhalen willen delen in de studio. Zoals dat echtpaar dat vertelde over het verdriet van hun dode kindje. Dát hakt er bij mij echt in.”

JAN: “Ik denk dat het succes van jullie als presentatieduo -en dat al 10 jaar lang, wat best heel bijzonder is – vooral ligt in het feit dat jullie zo verschillend zijn. Hoe zien jullie dat zelf?”

MARTINE: “Sybrand is directer, onomwonden in zijn vraagstelling, terwijl ik rustiger ben en de dingen meer bezie, gas terug kan nemen.”

JAN: “Dat zorgt voor balans, want als je twee Sybs naast elkaar zet, word je gek. En jullie geven elkaar de ruimte. Op het moment dat je 2 enorme ego’s, laat ik het maar benoemen, mensen als Catherine Keyl en Viola Holt naast elkaar zet, die zich allebei willen laten gelden, werkt het gewoon niet.”

MARTINE: “En heel bijzonder en prettig: Sybrand en ik blijven maar met elkaar door één deur kunnen, al 10 jaar lang! Want we zitten dag en nacht op elkaars lip, zelfs onze kleedkamertjes zitten bovenop elkaar. En er is eigenlijk nooit ruzie, terwijl we dingen toch heel anders benaderen. Dat het tussen ons zo goed gaat, betekent overigens niet dat we kritiekloos zijn op elkaar. Maar dat is
altijd opbouwend en vanuit respect. We hebben elkaar dit jaar zelfs nog opgezocht tijdens de vakantie in Italië. Met onze wederhelften natuurlijk, dat wel…”
SYBRAND: “Wat ook scheelt, is dat we geen 30 meer waren toen we hieraan begonnen. Je hebt al veel gezien en meegemaakt in tv-land en weet wie je bent en daar moet je het zelf en de ander mee doen. We zijn allebei nuchter, staan met 2 benen op de grond. Dat heeft ook wel weer te maken met het feit dat bij MAX allerlei pluimage werkt en dat iedereen er alles tegen elkaar kan zeggen.”

JAN: “We zijn een heel platte organisatie zonder hiërarchie. Iedereen kan hier alles tegen elkaar zeggen. Het is nooit van: opzij, jongens, Sybrand en Martine komen eraan. En jullie gedragen je
ook absoluut niet als een ster. Dan zou je echt een probleem hebben binnen dit gebouw.”

MARTINE: “Ik denk dat je hier niet eens binnenkomt als je al enorme sterallures hebt. Nee, bij MAX lopen geen sterren rond.”

Jan: “Zijn er nog dingen die jullie willen doen als presentator? Misschien een keer een uitruil van jullie afzonderlijke programma’s We zijn er bijna! en Droomhuis Gezocht?”

SYBRAND: “Nee, dan wordt We zijn er bijna! iets héél anders en zou er heel veel ’s nachts gefilmd worden met kampvuren, gitaren, drank en zang. Ik ben volledig tevreden nu. Misschien iets minder Droomhuis Gezocht, want je weet, ik heb een ontzettende hekel aan vliegen. Ik ben dolblij als we een huis mogen zoeken in Duitsland! Ik vind het wel heel aardig van je dat je als bemoediging altijd een psalm van YouTube stuurt vlak voordat ik opstijg. We zijn immers allebei jongens met een gereformeerde achtergrond en dat krijg je er nooit meer uit.”
MARTINE: “Mijn wensenlijst? Ik ben van huis uit natuurlijk actrice en dat is een waakvlam die nooit dooft. Ik ben fan van het drama dat MAX maakt, als daar eens een keer een kans is! En ik ben dol op medische programma’s. Ik vond het ook een cadeautje om samen met Sybrand het avondvullende programma Geef om je hersenen te mogen doen. Op dat vlak heb ik nog wel wensen.”

JAN: “Volgend jaar gaan we eerst jullie tienjarig bestaan met Tijd voor MAX maar eens vieren met mooie terugblikken, bijzondere gasten en optredens. Want dat is een mijlpaal die we niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Kijken jullie als moment van rust uit naar de feestdagen?”

SYBRAND: “Heerlijk dat we even vrij zijn. Maar verder vind ik het best ingewikkeld allemaal, die kerstdagen. Mijn 4 kinderen zijn groot, hebben allemaal verkering en daar zitten ook ouders bij
die gescheiden zijn. Die kinderen hebben 6 kerstdagen nodig om al die ouders te zien. Dus ik heb gezegd; doe mij maar als laatste. Ze komen geloof ik allemaal 28 januari!”
MARTINE: “Ik zie er heel erg naar uit, heerlijk die dagen. Op kerstavond komen alle kinderen met aanhang en Tweede Kerstdag vieren we het met vrienden. En met oud en nieuw ga ik naar Venetië, schaatsen op de lagune.”
JAN: “Ik ben ook meer van het weggaan met de feestdagen. De ouders van mij en die van mijn vrouw leven niet meer en dan valt daarna de familie toch een beetje uit elkaar. Op kerstavond zijn we samen en dan vliegen we met z’n allen de volgende dag voor een paar dagen naar Lissabon. Mijn zoons zijn 19 en 24 en vinden het gelukkig nog steeds leuk, niet altijd hoor, om met pa en ma op stap te gaan…”

Martine van Os en Sybrand Niessen sluiten met de Tijd voor MAX Oudejaarsshow op 31 december 2017 om 18.10 uur het jaar feestelijk af!

(Bron: MAX Magazine)