Wat vieren we met Pasen, Hemelvaartsdag en Pinksteren?
Publicatiedatum: 16 april 2025
Elk jaar vieren we Goede Vrijdag, Pasen, Hemelvaartsdag en Pinksteren. Op deze dagen herdenken we belangrijke gebeurtenissen uit het leven van Jezus. Maar hoe zit het ook alweer met deze christelijke feestdagen? Wat gebeurde er en wat hebben ze met elkaar te maken?
Goede Vrijdag
Goede Vrijdag is de vrijdag vóór Pasen. Op Goede Vrijdag staan het lijden en het sterven van Jezus centraal. Waarom heet het dan Goede Vrijdag? Dat komt omdat het woord ‘goede’ de gelovigen eraan zou herinneren dat Jezus is gestorven om de menselijke schulden weg te nemen. En omdat hij ondanks zijn zware marteling, liefdevol blijft en zijn beulen vergeeft. Zo komt er iets goeds voort uit zo’n donkere dag. Goede Vrijdag is een officiële feestdag maar niet iedereen is dan vrij. Hoe dat zit leest u hier.
Wat vieren we met Pasen?
Op zondag, 2 dagen na Goede Vrijdag, is het Pasen. Voor de meeste christenen is dit het belangrijkste christelijke feest. In Nederland wordt dit op 2 dagen gevierd, zondag en maandag. Christenen gedenken tijdens Pasen dat Jezus is herrezen uit de dood. Hij kreeg een nieuw, onsterfelijk lichaam. Zo werd voor het eerst de dood overwonnen. Jezus is opgestaan uit de dood om te bewijzen dat hij echt Gods zoon is. Volgens christenen is het een teken dat zijn leven niet zinloos was en zijn tegenstanders niet het laatste woord kregen. In een eerder artikel geven we een uitgebreide uitleg over deze feestdag.
Wie herdenken we op Hemelvaartsdag?
40 dagen na Pasen, op een donderdag, is het Hemelvaartsdag. Op deze dag herdenken christenen dat Jezus zijn leven achter zich laat en terugkeert naar de hemel. Binnen het christendom is de betekenis van Hemelvaartsdag erg belangrijk. Voordat Jezus naar de hemel vertrekt, geeft hij zijn volgelingen namelijk een boodschap mee: ‘Vertel iedereen dat ik stierf en weer ben opgestaan. Vertel dat er hoop is, dat mensen en God weer samen verder kunnen leven.’ Hemelvaart is voor velen meer dan een afscheid: het is ook een feest van hoop. Christenen geloven dat er een dag komt waarop Jezus terugkeert.
Wat vieren we met Pinksteren?
Na Hemelvaartsdag volgt 10 dagen later, en 50 dagen na Pasen, Pinksteren. Daar komt de naam Pinksteren ook vandaan. Het is afgeleid van het Griekse woord ‘pentekostè’, wat 50 betekent. Het is de laatste dag van de 50-daagse Paastijd. Op deze dag herdenken christenen dat de Heilige Geest neerdaalde over de apostelen. De ‘uitstorting’ van de Heilige Geest.
Waarom hebben we in Nederland een tweede paasdag en tweede pinksterdag?
Tweede pinksterdag, net als tweede paasdag, komt er pas later bij en is bedoeld om mensen vaker naar de kerk te laten gaan. In de middeleeuwen spant de katholieke kerk zich in om extra feestdagen te koppelen aan belangrijke christelijke vieringen. Hierdoor duurde feestdagen zoals Kerstmis, Pasen en Pinksteren in sommige streken wel 8 dagen.
In Nederland is de 2e dag erbij gekomen in 1815 na de invoering van de Zondagswet. Toen is ook besloten uit hoeveel dagen de feestdagen bestaan. En om de mensen ‘een extra dag te gunnen’ hebben we sindsdien 2 dagen Pasen, Pinksteren en Kerstmis. Buiten Nederland is het niet vanzelfsprekend dat deze christelijke feestdagen uit 2 dagen bestaan. Dat geldt ook voor tweede kerstdag, dat is buiten Nederland ook niet overal een officiële feestdag.
(Bron: KRO-NCRV, EO, FunX, Quest IsGeschiedenis. Foto: Shutterstock)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Pasen gezien vanuit Gene Zijde
Inleiding.
Het is bijna niet voor te stellen, maar alles wat er gebeurt en gebeurd is ligt vast. Vanaf het moment dat God zich manifesteerde en de “Oerknal” nog moest plaatsvinden, tot en met de dag van vandaag. Daarnaast zien de meesters van Gene Zijde ver vooruit en werken zij verder aan het grote plan, dat de mensheid tot geestelijk ontwaken moet brengen, opdat er eindelijk vrede en rust op aarde komen.
Omdat alles vastligt, zelfs de gedachten die wij hebben, ligt ook vast wat er nu werkelijk gebeurde vóór, tijdens en na de kruisdood van Christus. In drie afleveringen willen wij dit vanuit de “Universiteit van Christus”, geestelijk wetenschappelijk beschrijven. In deze afleveringen zal het gaan over de dagen voorafgaand aan het Laatste Avondmaal, de werkelijke rol van Judas, die haaks staat op wat er in de bijbel staat. Over wat er nu wérkelijk gebeurde in de hof van Getsémané, over het “hanengekraai” van Petrus, over Caïphas, die negentien eeuwen later weer op aarde was als de “beul van de mensheid” en de Caïphas in ons zelf, over Pilatus en de Pilatus in ons zelf. Waarom zweeg Christus eigenlijk? De tocht naar de plaats van de kruisiging en wat er onderweg gebeurde. De werkelijke gebeurtenissen op de Calvarieberg en waarom was zijn lichaam verdwenen. Hoe Johann Sebastian Bach zich aan Gene Zijde voorbereidde om weer op aarde geboren te worden om daar onder andere het lijden en sterven van Christus in muziek vast te leggen. Hoe diezelfde Bach, weer aan Gene Zijde, huilt van machteloosheid, omdat hij de diepe betekenis van Golgotha niet had begrepen. En tot slot het grote plan, dat Christus opzette voor de gehele mensheid.
Jeus beleeft als kleine jongen Golgotha.
Vanaf het moment dat zijn moeder, Crisje, van Jozef ( Jeus) in verwachting was, werden er door zijn meester al de eerste fundamenten gelegd voor zijn latere taak. Eén van die fundamenten was het beleven van Golgotha. Weken voordat het Goede Vrijdag werd, trok hij zich in zichzelf terug. Hij werd stiller en stiller en alleen zijn moeder voelde, dat er een zware last op zijn schouders rustte. Op de dag zelf rende hij naar het bos en verborg zich onder de struiken. De wereld verduisterde voor hem en hij huilde zich volkomen leeg. Toen hij weer omhoog keek, zag hij weer wat licht en wist hij, dat Christus, tweeduizend jaar geleden, gestorven was en dat het universum werkelijk verduisterd was geweest. Zijn meester had hem de diepe geestelijke betekenis van Golgotha laten voelen, voor zover hij dat geestelijk aankon. Dit waren fundamentjes voor zijn verdere leven; Jeus moest sterk worden voor later, als hij bewust Golgotha zou beleven.
Meer dan dertig jaar gaan voorbij. Het is inmiddels 1939 als Jozef Rulof voor de zoveelste keer bewust uittreedt voor de – toen nog – drie boeken: Het Ontstaan van het Heelal. Tijdens één van die bewuste uittredingen neemt meester Alcar hem mee naar Golgotha, nadat zij eerst de diepe geestelijke betekenis van de Piramide van Gizeh hadden beleefd.
[Tegen diegenen die voor het eerst met deze materie in aanraking komen en zich afvragen hoe dit kan, zeggen de meesters van Gene Zijde, dat er niets, zelfs geen gedachte, verloren is gegaan; alles ligt vast.]
Vele levens geleden, enige eeuwen voordat Christus werd geboren, hebben zowel Alcar als Jozef daar, in Egypte, geleefd, zoals ieder mens daar heeft geleefd.
(24, Citaat.”Hier behoorden wij tot de joden. Ieder die op aarde leeft, in welk ras ook, heeft hier eens geleefd en heeft die wetten, die natuurwetten zijn, moeten volgen….”).
Dan gaan zij naar het Jeruzalem ten tijde van Christus. De Romeinen waren in die tijd de heersers en er was chaos in het land. Ze lopen de stad uit en zien in de verte Golgotha liggen, waarvan Alcar zegt:
(25, Citaat:…“Wie als waarachtig mens dit woord (Golgotha) hoort spreken, moest op hetzelfde ogenblik geen zonden en fouten meer kunnen begaan…”)
Zij gaan verder en Alcar bereidt hem voor op datgene dat hij zal beleven en vraagt hem om sterk te zijn, omdat anders zijn hart zal breken en hij ineen zou zinken van smart door de werkelijkheid die hij op Golgotha zal beleven: de kruisdood van Christus.
Weer gaan zij verder en Jozef ziet duizenden mensen, die ook onderweg zijn. Velen hebben bloemen bij zich, sferenbloemen die door veel leed en smart zijn verdiend en die zij onder het kruis zullen neerleggen. Duizenden mensen laten hun tranen de vrije loop en niemand schaamt zich er voor. Dan horen zij gezang en de lichtsferen, tot en met de zevende, gaan open. Dan, ineens, zien zij op de plaats waar eens Christus was gestorven, een kruis als een lichtende zuil en van enorme afmetingen. Het kruis straalt een gouden licht uit en betekende de innerlijke uitstraling van Christus zelf.
(26, Citaat…“Wie dit zou zien, zou aan een legende niet meer denken…”)
Om het kruis een gouden zon, die het geheel omstraalde. Dit was het gouden licht waaruit het gehele heelal was geschapen. Zo was het universum ooit geweest. Gods eigen licht was zichtbaar, want God waakte over Zijn eigen Kind en kwam Hem te hulp. Dit en nog veel meer gebeurde er achter het stoffelijke kruis en onzichtbaar voor al diegenen die er toen stoffelijk bij waren.
In het stukje over “Wat vieren we met Pasen?” staat dat Jezus de zoon van God is.
Is het niet zo dat de aartsengel Gabriël / de Heilige Geest, de Zoon van God is en dat Jezus een profeet is? En natuurlijk is Jezus een kind van God want hij bad elke ochtend en avond het Onze Vader maar hij was niet de zoon.
Ik mis het laatste avondmaal op witte donderdag