Van Onschatbare Waarde-experts slaan handen ineen om plaquette te redden

Ook buiten de opnames van het MAX-programma Van Onschatbare Waarde zijn experts Bert Degenaar en Arnold Wegh druk bezig met het vinden van schatten. Waar Bert en Arnold in het MAX-programma elkaars concurrenten zijn, slaan zij voor dit project de handen ineen om een plaquette terug te kunnen geven aan de oorspronkelijke eigenaar.

Eeuwenoude plaquette

In een felblauwe Bentley komen Bert Degenaar en Arnold Wegh, bekend als experts van het MAX-programma Van Onschatbare Waarde, de oprijlaan van Slot Zuylen oprijden. Ondanks dat Bert en Arnold in het programma met elkaar concurreren, besluiten zij de handen ineen te slaan om een bijzonder voorwerp te redden. In de kofferbak van de oldtimer ligt namelijk een plaquette. Dit marmeren schild, waar het familiewapen van de familie van Tuyll Serooskerken, de oorspronkelijke bewoners van Slot Zuylen in is gegraveerd, is afkomstig uit de 18^e eeuw en is waarschijnlijk onderdeel geweest van een groter sculptuur. Het is niet helemaal duidelijk waar de plaquette in de 18^e eeuw heeft gehangen. “De familie van Tuyll Serooskerken had ook nog een woonhuis in Utrecht, het is heel goed mogelijk dat de plaquette daar vandaan komt. Toen dat huis werd gerenoveerd is de plaquette waarschijnlijk naar het slot gekomen,” vertelt Gerbrand Korevaar, conservator van Slot Zuylen.

Bert en Arnold komen de plaquette hoogstpersoonlijk afleveren op Slot Zuylen.

Een goede buur

Tegenwoordig is er een museum gevestigd in het kasteel, waar objecten zijn te zien die een historische band hebben met Slot Zuylen. De plaquette past daar perfect tussen. “Toen we hoorden dat de plaquette geveild zou worden, hebben wij Vereniging Rembrandt om hulp gevraagd. Via de vereniging kwamen we uit bij Bert Degenaar. Hij woont ook in Oud-Zuilen en is praktisch gezien de buurman van het slot. Bert is echt begaan met het kasteel en met de geschiedenis van Slot Zuylen en hij heeft de plaquette voor ons gekocht op de veiling, omdat wij hier zelf helaas geen fondsen voor hebben,” legt Korevaar uit.

Voorzichtig wordt de ruim 300 jaar oude plaquette uit de kofferbak getild.

‘Niet om aan te verdienen’

Omdat Bert weet dat zijn collega Arnold dé veilingexpert is, vraagt hij hem om hulp bij de aankoop van de plaquette. Arnold: “Ik had de plaquette al zien liggen op de veiling en wilde het ook kopen. Toen ik van Bert hoorde dat het hier op het kasteel hoort, hebben we besloten om de plaquette niet te kopen om aan te verdienen, maar er een ander plan voor te verzinnen.”

De experts gaan naar de veiling met als doel om de plaquette weer ‘thuis’ te brengen. In Van Onschatbare Waarde zijn Bert en Arnold natuurlijk altijd bezig met het sluiten van de beste deals. Dat hen dat buiten het programma ook lukt blijkt wel uit de manier waarop zij de aankoop van het bijzondere schild hebben aangepakt. “Er waren verschillende bieders via de telefoon en het internet, maar in de zaal zaten mijn collega’s en die heb ik verteld dat deze plaquette gewoon in het kasteel hoort. Dus vandaag even geen winst, deze plaquette wordt gewoon verkocht voor wat het opbrengt en we gaan hem zeker stellen voor het slot, was de gedachtegang. Vandaar dat de prijs redelijk is gebleven,” vertelt Arnold.

Bruikleen

De tactiek op de veiling heeft gewerkt. De plaquette is weer terug op het slot. “We hebben hem nu in bruikleen gegeven aan het kasteel, maar de bedoeling is wel om uiteindelijk een inzameling te houden om de plaquette voor altijd op het slot te kunnen houden. Wij hebben de plaquette in feite veiliggesteld, zodat het slot alle tijd heeft om het geld bij elkaar te krijgen. Zonder winstoogmerk, want die plaquette mag hier niet meer weg,” vertelt Bert verheugd nadat hij de plaquette in een vitrinekast in het museumdeel van Slot Zuylen heeft gelegd.

Arnold (L) en Bert (R) leggen de plaquette in een vitrinekast in Slot Zuylen.

Vriendschap gaat boven handel

Waar Bert en Arnold in Van Onschatbare Waarde de concurrentie met elkaar aangaan, is dat buiten het programma niet het geval. Bert: “Buiten de uitoefening van ons beroep, Arnold als koopman en ik als verzamelaar, zijn wij al jaren lang dikke kameraden. De vriendschap gaat boven de handel. Natuurlijk moeten er af en toe zaken worden gedaan en moet er wat verdiend worden, maar in dit geval speelde dat geen rol. De plaquette hoort gewoon thuis in het slot en kan hier nu blijven.”