Marjoleins Muziektips: Sticky Fingers van The Rolling Stones

Nu Nederland in coronacrisis verkeert blijven wij allemaal zoveel mogelijk binnen. De ideale gelegenheid om uw muziekverzameling erbij te pakken, want muziek kan veel troost bieden. Marjolein van Dam, eigenaar van platenzaak Evelyn Novacek in Hoogezand, geeft u wekelijks een muzikale tip. Deze keer: Sticky Fingers van The Rolling Stones.

“De Rolling Stones waren de afgelopen week in het nieuws. Allereerst door hun bijdrage aan het benefietconcert One world together, en afgelopen vrijdag (17 april 2020, red) werd een nieuwe single gelanceerd: Living in a ghost town. Uiteraard gaat dit nummer over de huidige tijd, inclusief een clip met de lege straten.

Nu is het deze week 49 jaar geleden dat het album Sticky Fingers werd uitgebracht, dus een mooie gelegenheid om dit iconische album nog eens onder de aandacht te brengen.

De beroemde hoes

We kunnen wel stellen, dat de hoes van Sticky Fingers één van de beroemdste uit de popmuziek is. Deze is ontworpen door Andy Warhol, die daarvoor door Mick Jagger gevraagd is. Mick Jagger heeft niet -zoals veel mensen denken- voor de hoes model gestaan, maar een acteur genaamd Joe Dallesandro. Niet alleen de hoes is iconisch, het logo van Rolling Stones met de uitgestoken tong is dat ook. Dit is ontworpen door John Pasche, die zich hiervoor wel heeft laten inspireren door ‘de brutale mond’ van Mick Jagger. Het logo is ontworpen voor het door de Stones opgerichte label Rolling Stones Records, waarvan Sticky Fingers de eerste albumrelease was.

Turbulente tijd

Maar, zoals Bo Diddley al zong: ‘You can’t judge a book by the cover’, kun je dat ook niet doen bij een plaat: het is de muziek die telt. En muzikaal gezien heeft de plaat best veel lagen, die goed te duiden zijn als je het in de tijd plaatst. De Stones hadden een nogal turbulente tijd achter de rug. Zo was Brian Jones in 1969 officieel uit de band gezet vanwege zijn overmatige drank- en drugsgebruik en overleed hij in datzelfde jaar in zijn eigen zwembad. Daarnaast raakte de vriendin van Mick Jagger, zangeres Marianne Faithfull, in een coma van 6 dagen na een overdosis drugs. En aan het eind van datzelfde jaar werd een 18-jarige jongen doodgestoken tijdens een gratis Stones-concert in Altamont, wat ook wel ‘Woodstock west’ genoemd werd.

Zoveel gebeurtenissen moeten wel hun weerslag hebben gehad op de gemoedstoestand, de muzikale creativiteit en uiting daarvan. En zo luistert het album – een heel fijne mix van rock, (rhythm &)blues, gospel en een vleugje country-, als een soundtrack van hun leven destijds.

Favorieten van Marjolein

Het heeft wat mij betreft veel muzikale hoogtepunten, zoals Wild Horses, waarin je bijna de pijn van Mick Jagger voelt. Het nummer is geschreven door Keith Richards, die op tournee moest nadat zijn zoon net geboren was. Jagger heeft het nummer bewerkt. Er wordt verteld dat ‘Wild horses could not drag me away’ de eerste woorden waren die hij sprak tegen Marianne Faithfull toen ze uit de coma ontwaakte. Zelf zegt hij overigens dat bij zijn bewerking en de opname van het nummer deze geschiedenis geen rol heeft gespeeld.

Can’t you hear me knocking vind ik een ander hoogtepunt. Het bijna bezwerende nummer is als een soort jamsessie bij toeval ontstaan. Heerlijk gitaarwerk van voormalig Rolling Stone Mick Taylor en af en toe een scheurende sax.

Tot slot wil ik nog I got the blues uitlichten. Met Billy Preston bijna geniaal op de toetsen. Uiteraard, zoals de titel al doet vermoeden een lekkere bluesballad. En had ik Sister morphine al genoemd? Of Sway? Of Moonlight mile? Kortom: deze plaat moet je gewoon helemaal luisteren en op je in laten werken. Een meesterwerk!

Marjoleins bijdrage aan Plaatwaarde

Naast wekelijkse muziektips taxeert Marjolein ook elke 2 weken een lp voor MAX Vandaag in de rubriek Plaatwaarde. Al haar bijdrages vindt u op deze overzichtspagina. Toevallig heeft zij  voor Plaatwaarde ook al eens de waarde van Sticky Fingers bepaald. Wat zal een exemplaar nu waard zijn? Marjolein vertelt het u.

Met dank aan Marjolein van Dam.