Is een kwispelende hond vrolijk? Niet altijd
Publicatiedatum: 8 februari 2024
Als uw hond met de staart kwispelt, dan is hij of zij blij om u te zien, toch? Zo eenvoudig is het helaas niet, want honden kunnen verschillende signalen afgeven met hun kwispelende staart. En dat is ook niet altijd vrolijk bedoeld.
‘Hardnekkige mythes’ over kwispelende honden
Om het woord ‘kwispelen’ te omschrijven, gebruikt het online woordenboek Encyclo de voorbeeldzin ‘de hond staat te kwispelen van blijdschap’. Een hond die met de staart kwispelt, roept bij ons dus vaak associaties van vrolijkheid en enthousiasme op. Maar dit zijn ‘hardnekkige mythes’, stelt hondendeskundige Nadia Bagmeijer in gesprek met Editie NL. Een hond kan namelijk, naast het uitstralen van enthousiasme, meerdere signalen afgeven door met de staart te kwispelen.
Wanneer is een kwispelende hond wel of niet enthousiast?
Hierbij draait het er niet om dát de hond met de staart kwispelt, maar hóé de hond met de staart kwispelt. Ten 1e: hoe is de stand van de staart? Als de staart omhoog staat, is de hond zelfverzekerd, alert en soms ook agressief. Een omlaag gerichte staart staat voor onzekerheid en een afwachtende, weinig dominante houding. Voor een omhoog of omlaag gerichte kop geldt hetzelfde. Hangt de staart zelfs tussen de poten, dan is de hond meestal bang.
Daarnaast is het de vraag hoe snel de staart van de hond op en neer gaat. Hoe sneller het kwispelen gaat, hoe meer de hond zich op zijn of haar gemak voelt. Een langzaam bewegende staart duidt dan weer op ongemak en ongerustheid. Een 3e factor is de algehele lichaamshouding van de hond. Beweegt het hele lichaam van de hond mee tijdens het kwispelen, dan is dat vaak een goed teken. “Als het hele lijf van de hond meedoet, dus van het puntje van de neus tot staart, kun je met zekerheid zeggen: de hond is blij, dit vindt ie leuk”, aldus Bagmeijer tegenover Editie NL.
Martin en Sacha Gaus over lichaamstaal bij honden
Dat mensen niet altijd oog hebben voor de lichaamstaal van honden, weet de bekende hondentrainer Martin Gaus als geen ander. Samen met zijn dochter Sacha heeft hij in 2018 al het boek Hondentaal is lichaamstaal geschreven. Jaarlijks komen er meerdere bijtincidenten voor, als gevolg van dit soort misverstanden. “Honden hebben echt een significant andere taal dan wij mensen hebben. En veel van die taal wordt gemist”, vertelt Sacha Gaus in februari 2019 in Tijd voor MAX.
Als een hond zich niet op zijn of haar gemak voelt, kan die zich afreageren door te grommen of te bijten. Maar deze reacties zijn slechts het uiteinde van de zogeheten ‘agressieladder’ van honden, benadrukt Sacha. “Daarvoor zitten nog allerlei signalen die mensen vaak niet herkennen.” Vader Martin gaat dieper in op het zogeheten wijkgedrag. Want als een hond geen toenadering wil en toch een mens op zich af ziet komen, wendt hij of zij de kop af. “Je ziet dat hij ook wat stress krijgt, hij gaat wat hijgen, je ziet dat hij ook zijn tong af en toe uitsteekt. Soms gaat hij zelfs gapen, omdat hij zich vervelend voelt. Dat wijkgedrag, dat kalmeringssignaal dat hij afgeeft, dat wordt niet gehonoreerd. En dan krijg je dus een probleem”, aldus Martin Gaus. Wilt u zeker weten of een hond zich vrolijk voelt? En uw toenadering accepteert? Let dan dus goed op de complete lichaamstaal van een hond en niet alleen op het kwispelen.
(Bron: Tijd voor MAX, Encyclo, Editie NL, De Gooise Hondencoach, Quest, Riverwood Pet Food, Just Russel, Doggo.nl, Minderhondenbeten.nl, Hondencentrum, Dogs & Drinks, Snuffelbox. Foto: Shutterstock)
