Ziekenhuizen melden veel meer medische missers
Publicatiedatum: 16 november 2016
In de eerste helft van het jaar zijn er veel meer medische missers door ziekenhuizen doorgegeven aan de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) dan in 2015. Dit blijkt uit de resultaten van een onderzoek dat de IGZ bekend gemaakt heeft.
Niet minder veilig
Volgens de IGZ leren ziekenhuizen calamiteiten beter herkennen, waardoor het aantal meldingen stijgt. Medische instellingen zijn verplicht fouten te melden aan de inspectie. Vorig jaar ontving de inspectie 958 meldingen. In de eerste 6 maanden van dit jaar kwamen al 752 meldingen binnen. De verwachting voor heel 2016 is dat dit aantal op 1504 uitkomt. De toename betekent volgens de organisatie niet dat de zorg minder veilig wordt. Integendeel zelfs. “Doordat ziekenhuizen meer melden, onderzoeken ze meer en wordt de kans kleiner dat de ongewenste situatie nog eens voorkomt”, aldus het rapport.
Boetes
De inspectie heeft in 2015 21 keer een boete opgelegd aan zorgaanbieders wegens ondeskundig of onzorgvuldig handelen. 3 personen kregen vorig jaar een boete omdat ze zich uitgaven voor arts terwijl ze dat niet waren. Tot dusver kregen dit jaar 5 personen een boete omdat ze ten onrechte een titel voerden. De titel huisarts is beschermd. In de Wet op de beroepen in de individuele gezondheidszorg (wet BIG) staan alle zorgverleners die een beschermde titel mogen dragen.
Druk van de media
Sinds 2009 is het aantal meldingen van calamiteiten verdrievoudigd, meldt de NOS. Het is voor het eerst dat de IGZ uit eigen beweging met cijfers komt over het aantal meldingen. Eerder dit jaar kreeg de NOS cijfers over 2015 na een beroep op de Wet openbaarheid bestuur. Eerdere jaren berichtten verschillende media over een aantal calamiteiten die niet door ziekenhuizen waren gemeld. Het televisieprogramma Zembla over het UMC Utrecht en het Maxima Medisch Centrum, het radioprogramma Argos over het UMCG en het ziekenhuis Ter Gooi en de NOS over het AMC. De druk van de media heeft volgens de Inspectie bijgedragen aan het hogere aantal meldingen van calamiteiten. Bij twijfel of iets een calamiteit is, lijken ziekenhuizen eerder geneigd te zijn wel aan de bel te trekken bij de Inspectie.
Topje van de ijsberg
Patiëntenfederatie Nederland is blij dat ziekenhuizen steeds opener worden, maar wil niet te vroeg juichen. “Het is goed dat ziekenhuizen steeds vaker melden dat er iets is misgegaan. Maar we weten nog steeds niet of het aantal meldingen het topje van de ijsberg is, of dat er echt meer openheid komt, ook over medische missers”, stelt directeur Dianda Veldman. “Het zou goed zijn als ziekenhuizen alles wat afwijkt van de normale regels melden, ten minste als die afwijking heeft geleid tot een medische fout. Pas dan weten we echt hoe vaak het mis gaat.”
(Bron: ANP, NOS)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Natuurlijk is dit het topje van de ijsberg. … Waarom zouden artsen geen fouten maken? … Deze heren zijn ook liever op de golfbaan of logeren liever bij een leuk verpleegstertje, als dat ze in een deprimerend ziekenhuis rondlopen. … Ik kom bijna nooit in een ziekenhuis, de laatste keer was 7 jaar geleden, toen COPD werd vastgesteld. Ik had al enige tijd een kuchje en maakte me zorgen. … En daarvoor was ik in geen 25 jaar in een ziekenhuis geweest. Omdat ik geheel onbekend was, moest een patientenpas aangemaakt worden en dat ging natuurlijk al fout. Ik ben 3x op en neer gestuurd van de assistente naar de administratie (3 verdiepingen verschil) omdat de assistente een vinkje vergeten was en de computer daarop reageerde. Pas toen ik dreigde om weg te gaan en de inspecteur van de gezondheidsdienst in te schakelen, werd er even nagedacht en ontdekte de assistente dat ze een vinkje over het hoofd gezien had. Ze was natuurlijk met haar gedachten, nog bij de heerlijke nacht met dokter Shivago. … Vervolgens kwam ik bij de specialist en die had het dossier van mijn broer geopend. … Die al een paar jaar met zijn hart sukkelt. Begrijpelijk, want mijn broer heeft dezelfde achternaam. … Hij begon voor te lezen wat ik allemaal achter de rug had, totdat ik hem attendeerde dat ik niet mijn broer ben (maar toch een zoon van mijn vader). Vervolgens krijg ik een onderzoek waarbij mijn longfunctie werd verminderd met toedienen van een bepaald medicijn (om vast te stellen hoeveel mijn longfunctie is), totdat je bijna stikt. En natuurlijk krijg ik teveel medicijn toegediend, waardoor ik in problemen kwam. De dienstdoende assistente in paniek, arts erbij en met een injectie werd ik weer tot leven gewekt. Tot slot krijg ik een medicijn aanbevolen (Pulmicort) en wat blijkt? … Dit medicijn kost €60 per flacon, en dat is 4x duurder als in Belgie. Ik schrok me rot bij de apotheek en moest ook nog €5 betalen voor het voorlezen van de bijsluiter. Ik heb het medicijn, na die ene keer, voortaan in Belgie gekocht en dat bespaard me €350 per jaar. … Als het even kan, ga ik in Belgie naar een dokter en alle artikelen van een apotheek, worden voortaan in Belgie gekocht. Dus alles op een rijtje, … In ben blij, dat ik niet elke maand of elk jaar in een ziekenhuis moet zijn.