Uw coronaprikperikelen: zo heeft u uw vaccinatie ervaren

“Bent u al geprikt?”, heeft MAX Magazine u gevraagd, nadat de vaccinatie tegen het COVID-19-virus op stoom is gekomen. Veel lezers hebben hun ervaringen en de gevoelens die daarmee gepaard zijn gegaan beschreven. En die zijn niet onverdeeld positief… U leest de coronaprikperikelen hier terug.

Cecile Marsman: beter opletten

Bij de prikplek gaven wij onze papieren af en ons identiteitsbewijs. Voor de prik in je arm gaat, moet je nog eens je naam en geboortedatum zeggen. Die staan ook op je identiteitsbewijs! Na het prikken krijg je een bewijs met je naam en het vaccin dat gebruikt is. Thuis ontdekte ik tot mijn grote verbazing dat de naam op het vaccinatiebewijs niet klopte. Dat terwijl ik dus toch nog echt een keer mijn naam had genoemd en duidelijk had aangegeven wat mijn meisjesnaam was. En bovendien had ik mijn paspoort afgegeven waarin ook duidelijk mijn juiste naam staat vermeld. In alle eerlijkheid vraag ik me af wat de dame heeft gedaan die het paspoort heeft gezien en mijn naam heef t gevraagd. Opletten in ieder geval niet.

Riek Snel-Ongena: vrijheid voor zovelen

Dit betekent vooral de 1e stap naar de vrijheid voor zoveel anderen waar mijn hart in het afgelopen jaar naar uitgegaan is. Horeca, winkels, bedrijven en niet te vergeten de mensen in de zorg die zo hard moeten werken.

Ingrid Sier-Koelewijn: een cadeau

De uitnodigingsbrief van de GGD voelde als een cadeau; opluchting en ook dankbaarheid overviel mij. Dankbaar dat wij in zo’n goed land leven en dat het vaccin toch snel is ontwikkeld. Daar kunnen wij wel even bij stilstaan in plaats van al dat gemopper. Van de vaccinatie heb ik geen last gehad; een klein beetje spierpijn in de arm, te verwaarlozen. Op naar de tweede prik en dan weer samen koken met onze kleinkinderen!

Ineke Haagen: even geduld a.u.b.:

Omdat iedereen zei dat je uren moest wachten voor telefonisch contact, ging ik online aan de slag voor het maken van een afspraak. Gedoe met DigiD en nog wat invulwerk. Maar bingo: “U kunt in Veenendaal terecht, vandaag om 17.45 uur.” Ik was helemaal beduusd. Kreeg er tranen van in mijn ogen. Voelde opwinding. Alle emoties tegelijk! Alsof je uit een soort gevangenis mag. De vaccinatie ging relaxed. Maar dan moet je nog 3 weken wachten om beschermd te zijn. Dát is wel nog even een oefening in geduld.

Ger van Hattum: toch positief getest

Bij mij is op 30 maart AstraZeneca ingespoten. Helaas ben ik op 15 april positief getest op corona. Op het moment van inspuiten zei ik nog zo tot mijzelf: ik ga een bijdrage leveren aan de immuniteit. Ik heb geen twijfels gehad over Astra, maar met de 2e prik in juni hou ik wel enige voorzichtigheid. Op dit moment heb ik een isolatie van 8 dagen achter de rug. Nog een weekend in quarantaine blijven zitten. Wat de toekomst brengt? Wie het weet mag het zeggen.

P.B. Beemer: kan dat niet goedkoper?

Mijn prik kreeg ik in een heel groot stil sportcomplex. Ik denk dat er behalve heel veel GGD’ers maar 10 personen aanwezig waren. Belachelijk veel ingehuurde mensen in een veel te groot complex. Het had veel goedkoper met minder mensen dichtbij zonder extra vervoer in een plaatselijk buurthuis kunnen gebeuren.

Joke Reijgersberg-van Grootvel: het zou mijn dood worden

Dit is voor mij een hele stap geweest; ik ben werkelijk van kleins af aan panisch voor naalden. Soms val ik gewoon flauw als er bloed afgenomen moet worden en heb ik vooraf dagenlang maag- en hoofdpijn. Maar het belang van mijn gezondheid en alle berichten rondom corona wogen zwaarder. Wel twijfelde ik nog even toen ik vernam dat er ernstige bijwerkingen konden optreden. 2 dagen voor de prikdag kreeg ik een appje van mijn zus. Zij is antivaccineren (“Het is puur gif wat je krijgt”), anticoronaregels (“Je wordt toch voorgelogen”), antimedia (“Vals en onwaar nieuws”) en anti-regering (“Dictators die het volk onderdrukken en dom houden”). Eigenlijk is ze anti-alles en zij vindt ons makke schapen. “Corona is niet zo erg”, “Het zijn niet allemaal coronapatiënten op de ic”, et cetera. Ze meldde dat haar intuïtie haar vertelde dat ik mij beslist niet moest laten vaccineren en smeekte me het niet te doen, want het zou me mijn leven kosten. Juist vanwege mijn angst om me te laten prikken kreeg ik nog meer de kriebels. Ik ging dus niet met een fijn gevoel naar de priklocatie. Maar ik ben alleen een beetje grieperig en koortsig geworden en kreeg een pijnlijke arm.

Gerda Veerman: dat nooit meer

De datum stond met 5 gekleurde ballonnen op mijn weekkalender, superblij mee! Ik heb begin oktober corona gehad en was zo ziek dat m’n dochter 2 weken bij mij in huis voor me heeft gezorgd; dit wil ik nooit meer meemaken! Dat hoeft nu gelukkig ook niet meer, dankzij dit vaccin!

Edmé Bruijn-Strauss (79 jaar): dank aan de prikmevrouw

Daar ik altijd heel erg bang ben voor prikken, stond mijn dochter mij bij. Ik had het heel erg koud en mijn dochter hield mijn hand vast. Voordat ik er erg in had, was de prik er. Bijna niets van gevoeld omdat mijn dochter mij afleidde. De dame die me prikte was ook heel erg aardig. “Zie je wel, je voelt er niets van en het is zo gebeurd.” Daar had ze gelijk in. De 2e prik moest wederom op Schiphol gehaald worden. Een beetje zenuwachtig, maar mijn dochter was weer bij me. Toen ik op de stoel zat, zei de ‘prikdame’: “Volgens mij heb ik u de 1e keer ook geprikt.” “Oh ja? Er komen zo veel mensen, hoe herkent u mij?” Ik was meteen gerustgesteld met in mijn achterhoofd dat het toen goed gegaan was en ik er weinig van gevoeld had. “Aan uw mondkapje, er staan van die lieve vlinders op”, was haar antwoord. Mocht u, de prikmevrouw op Schiphol, dit lezen: dank u wel! Uw woorden hebben mij erg geholpen.

Otto en Anneke Lokhorst: dubbel feest

Wij kregen de vaccinatie (Pfizer) op Koningsdag, dus een dubbele feestdag. Leuke reacties gekregen van de GGD Assen op onze outfit. Dat bracht wat vrolijkheid, zeiden ze. Verder alle complimenten voor de GGD, die zorgde dat onze afzonderlijke afspraken op verschillende data en locaties samengevoegd konden worden.

Wim van Wijnen (90): geen gevaar meer

De registratiekaart coronavaccinatie heb ik steeds bij mij! Wat opvalt, is dat mijn omgeving wat vrijer tegenover mij staat. Men ziet mij niet meer zozeer als een potentieel gevaar, hoewel dat ook weer niet helemaal zeker is! Ik voel mij wel opgelucht. Toch een beetje meer zekerheid.

Irma den Haan: had ik dit geweten

Als ik had geweten van de bijwerkingen van AstraZeneca had ik dit vaccin geweigerd. Maar ja, zelf kiezen mag niet hè, en dat over je eigen lijf! Ik ben al 2 weken behoorlijk ziek (2 dagen opgenomen in ziekenhuis) heftige pijn op de borst, niet te verdragen hoofdpijn en een bloeddruk die maar blijft stijgen. Naar huis gegaan met bloedverdunners voor trombosegevaar.

Ada Degenhart: beter begrip

Zelf hebben mijn man en ik (77 en 75 jaar) de Tweede Wereldoorlog niet of niet bewust meegemaakt. Wel heb ik door deze pandemie meer begrip gekregen voor de mensen die het wel meegemaakt hebben en belemmerd waren in hun leven. Hoe moeilijk is het dan om de uitlatingen van jonge mensen te begrijpen, die zich ‘gevangen’ voelen en het ervaren alsof zij niet in vrijheid leven.

Donata van der Goorbergh: voor niets bang geweest

Het was voor mij ook een ingrijpend moment, omdat ik aanvankelijk bang was na de prik ziek te worden. Een goede vriendin van mij trok me echter over de streep… Haar zuster ziet bij haar werk in het ziekenhuis de verschrikkelijke uitwerking die corona kan hebben. Toen ineens nam ik mijn besluit! Afgezien van spierpijn in de arm was ik een dag niet zo lekker, maar het viel me achteraf erg mee! Je wordt zorgzaam en ondersteunend opgevangen en ik mocht wat langer nablijven. Opgelucht ging ik naar huis! Inderdaad, zoals Jan Slagter zei: alsof je de vrijheid tegemoet gaat!

Bron: MAX Magazine nr. 21