Ouderenzorg raakt verstopt
Publicatiedatum: 5 oktober 2016
De ouderenzorg loopt vast door een chronisch en stijgend gebrek aan capaciteit, personeel en geld. Verpleeghuizen kunnen de vraag niet aan. Nu al staan er 6.000 mensen op de wachtlijst waardoor die niet de zorg krijgen waar zij dringend behoefte aan hebben. Door het gebrek aan verpleeghuisplaatsen bezetten ouderen onnodig lang ziekenhuisbedden en krijgt de, toch al zwaarbelaste wijkverpleging, te maken met patiënten met steeds complexere aandoeningen. Dat blijkt uit een rondgang van MAX’ Meldpunt!
Zorgzwaartepakket
Op de wachtlijst voor het verpleeghuis staan 6000 ouderen met zorgzwaartepakket (zzp) 5 of zwaarder. Dat zijn zeer hulpbehoevende ouderen die daarmee recht hebben op toegang tot professionele zorg in een instelling. Maar verpleeghuisplekken zijn er niet of nauwelijks. Hoewel al jaren bekend is dat de vergrijzing zal leiden tot een explosieve vraag naar zorg, weet eigenlijk niemand hoeveel verpleeghuisplekken op de middellange termijn nodig zijn.
De overheid wil de komende vijf jaar het aantal bedden met 6000 laten groeien. Staatssecretaris Martin van Rijn stuurde in juli 2016 deze prognose naar de Tweede Kamer naar aanleiding van zijn plan van aanpak Waardigheid en trots, liefdevolle zorg voor onze ouderen. Maar het ministerie kan niet uitleggen waarop deze prognose is gebaseerd en hoe hierin de demografische ontwikkeling (lees toenemende vergrijzing) is meegenomen.
Vergrijzing
Aan de vooravond van de vergrijzing constateren we dat de ouderenzorg al vastloopt. De komende 14 jaar (tot 2030) zal het aantal 70-plussers met 50 procent groeien naar ruim 3 miljoen. Een groot deel van deze ouderen bereikt een moment dat ze niet langer thuis, maar alleen met professionele hulp binnen een instelling verzorgd kunnen worden. Niemand weet hoeveel plekken voor hen beschikbaar moeten komen. Het ministerie van ministerie van Volksgezondheid Welzijn en Sport weet het niet, of wil het niet weten. En ook niet: Actiz (de zorgondernemers), de Algemene Rekenkamer, het Centraal Planbureau, het Sociaal Cultureel Planbureau, het Centraal Bureau voor de Statistiek, de Nederlandse Zorg Autoriteit en de Inspectie voor de Gezondheidszorg. Niemand beschikt over een middellange termijnprognose voor de capaciteit en begroting van verpleeghuiszorg in de komende vijftien jaar. Terwijl dit heel hard nodig. Want zorgpersoneel is niet snel voor handen en een verpleeghuis bouw je niet in een paar maanden. Daar gaan vaak jaren overheen.
Of er straks, tijdens het hoogtepunt van de vergrijzing, nog plek in het verpleeghuis beschikbaar is, is de vraag. Wie zorgt er voor dat de komende jaren de capaciteit in de verpleeghuizen meegroeit? Dat er geld wordt vrijgemaakt, dat nieuwe verpleeghuizen worden gebouwd en voldoende verzorgend personeel wordt opgeleid?
Geen slaapplek
Meldpunt! loopt mee met de wijkverpleging, in het verpleeghuis en in het ziekenhuis. We zien het verhaal van Bert de With die na een herseninfarct, grotendeels door familie, thuis wordt verzorgd. Echter gaat thuis slapen niet meer. In de wijde omtrek is in geen enkel verpleeghuis voor hem een slaapplek.
Meldpunt! is te zien op woensdag 5 oktober 2016, 19.20 uur op NPO 2. In de studio een gesprek met onder andere Nienke Nieuwenhuizen, Verenso (de vereniging van specialisten ouderengeneeskunde) en Jan de Vries, directeur van Actiz (de organisatie van zorgondernemers).
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Ik werk zelf in de zorg, met cliënten die belast zijn met dementie en nog zelfstandig thuis wonen. Zij komen bij ons op de OC (ontmoetingsgroep) Wij bieden structuur en een zinvolle dagbesteding. En ontlasten de mantelzorgers. Zodat de cliënten zolang mogelijk thuis kunnen wonen met de nodige zorg. Maar sinds alles naar het WMO is gegaan wordt alles moeizamer, indicaties worden wel afgegeven maar duurt erg lang en zijn maar kortdurend.
Wat een onzin! De toppers (bestuurders) draaien anders goed, weten heel goed hun plek te behouden of door te schuiven. En dat met volle zakken. Lees hier het ware verhaal: opa-vrolijk-vertelt.webnode.nl/over-ons/ En waarom doet niemand iets als er prijsafspraken worden gemaakt als een verpleeghuis niet aan de inkoop eisen zorgkantoor voldoet. Dus minder betaald, jij krijgt niet de zorg die zo nodig is, en ze melden de misstanden ook niet. Dat met fatale gevolgen! Naar mijn mening moet men dat eens belichten. De verhalen over fraude van kleine bureau´s in de zorg lezen we. Maar wat doen ze tegen de grote jongens in deze (financiele) zorgwereld?
De prognose van meneer van Rijn is zeer waarschijnlijk geen prognose maar meer een dictaat. Er zal zijn uitgerekend wat er maximaal aan zorg mag worden uitgegeven en overschrijding van dat maximum zal door de industrie en overheid niet worden getolereerd, mitsdien het overschrijdingen in het beloningsbeleid betreft. Dán kan álles. Ik kijk als leek. Ik vind het erg lijken op de wijze van bezuinigen op onderwijs, defensie, justitie, woningbouw, sociale zekerheid, milieu en dit is maar een kleine greep. De invloed van de bevolking legt het áf tegen de invloed die het grote geld heeft op de invulling van het beleid. En de eerste vertegenwoordiging van het grote geld is door ons allemaal geinstalleerd in Den Haag. Da’s niks nieuws, dat is al héél lang zo. Wat “nieuw” is aan die situatie is de brutaliteit. Wat voorheen tactisch, in kleine stappen moest worden bereikt is verworden tot “we doen het gewoon”. De eerste naam die mij dan invalt is Schippers. Deze mevrouw wéét dat ze door de ligging van de kaarten in de eerste en tweede kamer, de onwetendheid van de mensen waar het gaat over wetgeving, zo’n beetje álle dikke vissen voor het bedrijfsleven kan binnenhengelen die er maar zijn. En dat zijn er wat. Dat zijn er héél wat. Bestaande voorzieningen sluiten en het licht op groen voor hele dure projectontwikkelaars. “Contracten” met de industrie over medicijnen of tarieven voor behandelingen die worden verantwoord als noodzakelijk vanwege de dreigende overschrijdingen van budgetten. het is een soort economisch fascisme en heeft met democratische besluitvorming niets te maken. Want niemand van ons wil de zorg voor een zwaar demente, weerloze vader of moeder uitruilen tegen de zoveelste porsche voor de zorgbestuurder. Als ik op straat vraag of mensen vinden dat een extreem duur medicijn aan een doodziek kind moet worden geweigerd terwijl zorgverzekeraars miljardenreserves hebben zegt iedereen van niet. Maar het gebeurt wél. En als er niet anders wordt gestemd dan gaat dit proces van zorgafbraak gewoon dóór. En het hierboven gepubliceerde gaat enkel over de verstopping van de ouderenzorg. En het ministerie speelt verstoppertje. Búút Edith. Búút Martin. Al de genoemde cijfers over tekorten, alle lijsten van schrijnende situaties waarin ábsoluut weerlozen verkeren om er alleen stervend uit te geraken ten spijt, zegt Rutte op de televisiebank van WNL of aan de tafel van DWDD dat hij van zinne is om onze zorgen weg te nemen. Ik zeg u dat dat niet gebeuren gaat. Hij neemt enkel dé zorg weg. Hij gaat er vanuit dat de grote groep slaapkoppen die hem hebben gebracht waar hij nu is nog steeds slaapt. Dat als hij zegt het goed met de samenleving vóór te hebben niémand ziet dat hij eigenlijk de beurs, de gevestigde orde van bestuur, de zorgverzekeraars en de banken bedoeld en allen die hun schaapjes op het droge hebben met maling aan de verzuipende of al reeds verzopen kuddes. Wat ooit de “gulden voor Polen” was zal de “euro voor de zwakken” worden. Een campagne met posters waarop onze zieken zullen worden afgebeeld. Televisieshows waar Beau van Erven-Dorens de zorgloterij gaat introduceren met als hoofdprijs een zorgpakket ter waarde van een ton of twee. De verliezers krijgen de troostprijs. Een euthanasie beleving in een voormalig AZC wat door projectontwikkelaars is omgevormd tot een droomsterfhuis. De poes mag mee. Er zijn maximaal twee bedden voor begeleidende familie of geliefden. Voor strakjes; Zo u er toe in staat bent, stém. Stem ánders. Stem juist!