“De rolstoel zien wij niet. Ze is gewoon Jiske.”

Van 7 tot en met 18 september 2016 worden in het Braziliaanse Rio de Janeiro de Paralympische Spelen gehouden. Wilma en Bram Griffioen zijn 5 september afgereisd naar de stad van de samba om hun dochter Jiske toe te juichen naar die felbegeerde gouden plak. Als nummer 1 rolstoeltennisster van de wereld geldt ze als absolute topfavoriet.

Als het maar gezond is

Voor de geboorte van ons tweede kind zeiden we tegen elkaar: “Het maakt niet uit wat het wordt, een jongen of een meisje, als het maar gezond is.” Toen Jiske met een open rug ter wereld kwam, was dat voor ons toch wel een klap. We zitten allebei in het bewegingsonderwijs en hebben altijd veel gesport op redelijk hoog niveau. Een gezond lichaam is voor ons dus altijd even belangrijk als vanzelfsprekend geweest. Gelukkig hebben we de knop snel omgezet en tegen elkaar gezegd: “Wat er ook gebeurt, we proberen haar zo normaal en zelfstandig mogelijk op te voeden.” En daar staan we nog steeds achter: “De rolstoel zien wij niet. Ze is gewoon Jiske.”

Nooit rustig aan

Haar handicap is voor Jiske nooit reden geweest om het rustig aan te doen, sterker nog: “Je kunt het zo gek niet bedenken of ze heeft het wel gedaan: van parachute springen en skiën tot paardrijden en schaatsen achter een sleetje aan!” Soms schoot ze daarin door en brak ze voor de zoveelste keer haar gevoelloze benen, met twee tegelijk! Sinds ze in een rolstoel zit, gaat dat gelukkig wel veel beter.

Jiske is zo’n 11 jaar wanneer ze het rolstoeltennis en -basketbal ontdekt. Fanatiek als ze is, volgt ze in de daaropvolgende jaren vele trainingen buiten de stad. “Dat heeft ook ons zeeën van tijd gekost. En dat was voor ons gezin niet altijd even makkelijk. We hadden eerder een auto voor haar, dan dat ze haar rijbewijs had!”

Talent

Al snel blijkt Jiskes buitengewone talent. Op haar vijftiende zit ze al in het Nederlands basketbalteam, waarmee ze in 2000 aan de Spelen in Sydney deelneemt. Omdat ze in tennis een grotere uitdaging ziet, kiest ze definitief voor die sport. In 2004 reist ze naar de Spelen in Athene als top-8 geplaatste speelster. In 2008 haalt ze met Esther Vergeer zilver in het dubbelspel op de Spelen van Peking en in 2012 haalt ze zilver (dubbel) en brons (enkel) op de Spelen van Londen.

Meeleven

Haar ouders leven intens mee tijdens de wedstrijden van hun dochter. Wilma: “Dan zit ik echt met een knoop in mijn maag. Ik heb zelfs serieus overwogen om niet mee te gaan naar Rio.” Bram: “Jiske heeft haar gelukkig met één vraag op andere gedachten gebracht: ‘Wat nou als ik goud win, mam, wil je er dan niet graag bijzijn? En trouwens, als ik verlies heb ik je ook nodig.’

Wilma en Bram wagen zich niet aan een voorspelling voor Rio, maar: “We weten dat Jiske voor goud gaat en wij weten dat ze dat kan.” Na een korte stilte: “We hopen er vooral van te genieten. We zullen ons kind steunen waar we dat kunnen, dat hebben we altijd gedaan en dat blijven we doen.”

In de Olympische Genen van… worden diverse (groot)ouders van paralympische en olympische sporters geportretteerd. Ook van Wilma en Bram Griffioen is er een uitgebreid videoportret te zien.

(Bron: MAX Magazine/Thomas Schippers)