Wijkverpleging verder in de problemen
Publicatiedatum: 2 augustus 2016
De wijkverpleging dreigt verder in de problemen te raken. Meer patiënten, lagere vergoedingen, dreigende cliëntenstops en de beschikbaarheid van specialistische zorg zijn de grootste pijnpunten. Ook neemt de druk op de wijkverpleging toe door de 24-uurs beschikbaarheid en toenemende registratielast. Branchevereniging ActiZ heeft deze problemen kenbaar gemaakt in een brandbrief aan minister Schippers en staatssecretaris Van Rijn.
Zorgvraag en keuzevrijheid
Steeds meer mensen maken gebruik van de wijkverpleegkundige. Dit is het gevolg van het beleid dat ouderen langer thuis blijven wonen. Zorgverzekeraars kopen de zorg in en sluiten hiervoor contacten af met zorgaanbieders. Maar in veel gevallen is de zorgvraag vele malen groter dan gedacht. Daar komt bij dat veel mensen voor een zorgaanbieder kiezen waar zij zich prettig bij voelen, maar waar de zorgverzekeraar geen contract mee heeft. Zorgverzekeraars dreigen de te veel geleverde en betaalde wijkverpleging terug te vorderen. Dit gaat ten koste van de keuzevrijheid van degene die de zorg nodig hebben en hierdoor komen zorgaanbieders in de financiële problemen.
Zorgen voor de toekomst
De vooruitzichten voor 2017 liegen er niet om. ActiZ krijgt alarmerende berichten binnen over afspraken die worden gemaakt voor volgend jaar. Bovendien lijkt het erop dat verzekeraars niet extra willen betalen voor duurdere en specialistische zorg. Dat geldt ook voor mensen die wonen in afgelegen gebieden en de 24-uurs beschikbaarheid van de wijkverpleging.
“De minister en de staatssecretaris moeten hun verantwoordelijkheid nemen, nu blijkt dat het niet goed gaat in de wijkverpleging. Met het oog op de begrotingsbehandeling voor 2017 in het najaar is het van groot belang dat zij zich sterk maken voor voldoende financiële ruimte voor de wijkverpleging”, aldus Guus van Montfort, voorzitter van ActiZ.Ouderenorganisaties ANBO en UnieKBO, beroepsvereniging V&VN en collega branche-organisatie BTN delen de zorgen van ActiZ.
(Bron: ANP/ActiZ)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Als er een Lieve Heer is moet dit hem toch écht een gruwel zijn en lijken mij de plaatsen in het vagevuur voor de minister en staatssecretaris inclusief al hun coaches al ingeruimd. Of dat helpt? Geen zier! Niet tijdens ons aardse bestaan. Als lid van deze bevolking, werkzaam in de thuiszorg en met geen greintje inzicht of “dossierkennis” laat staan scholing van enig belang ben zelfs ik in staat om te zien dat we onszelf aan het neo-liberale beleid van de VVD hebben uitgeleverd en dat zo onderhand niets ons nog uit hun klauwen redden kan. Er zijn vandaag de dag veel zaken in het nieuws waar je als belangstellend medeburger gewoon je kop niet omheen krijgt. Nu even niet over de veronderstelde islamitische dreiging of gruwelijkheden die door hen werden gepleegd of andere religieuze misstanden maar gewoon, over dingen van alle dag. Vooral de oude dag. Je zult maar 89 jaar oud zijn en zelf moeten zien te wonen zonder aandacht of enige ondersteuning. Als je eigenlijk alleen nog maar in staat bent om te zitten of te liggen want lopen gaat eigenlijk niet meer. Je durft veel dingen niet omdat je bang bent dat het niet goed af zal lopen. Je krijgt iets. Je valt. Wat dan? Hoe krijg je in hemelsnaam die wond behandeld? Hoe geraak je in liefst schoon ondergoed? Het schijnt dat je de diepvriesmaaltijden in zo’n apparaat kunt ontdooien en daarna zelfs kunt opwarmen alleen….. welke knop? Moest die roze pil nou s’morgens of….? Wat je allemaal gewoon niét meer kunt doen als je lijf je in de steek gaat laten, of je hersens. Wie weet wanneer zich de eerste gewrichtsklachten, hartproblemen of andere aandacht vragende zaken gaan voordoen? En reken maar dat als ze zich gáán voordoen dat je om hulp en aandacht verlegen zult zitten. Wat dat precies is? Nou, gewoon ondersteuning bij wat er moet gebeuren die dag en daarnaast wélgemeende tijd van de één voor de ander. Da’s zo’n beetje het fundament. Door mijn werk weet ik dat dat fundament er wás maar dat het, vrij sluipend en zeker doélbewust, door de zorgverzekeraars, jawel, állemaal, onder ons aller voeten is weggeslagen. Zorgverzekeraars zijn zo oppermachtig dat ze vrijelijk kunnen beschikken over leven of dood of anders misschien wel levend maar dan een leven wat eigenlijk geen leven is. Aandeelhouders, zorgbestuurders maar ook directeuren van zorgbedrijven of instellingen kortom allen die deel hebben aan het tonnenfestival. Zij bepalen de duur van een deskundig verblijf, welke steunkousen massaal zullen worden ingekocht, wat de voorwaarden zijn voor te sluiten contracten en dat allemaal onder het prijzende oog van de minister en haar vazal. En wij jongere mensen zijn door andere nare kwesties en besluiten van dit kabinet zo druk met ons eigen bestaan op de rails te houden dat er voor een wérkelijke tussenstop bij Opa of Oma gewoon stomweg geen tijd is. Waardoor we niet echt in de gaten krijgen hoe dat moet zijn. Wat het allemaal precies is dat Opa of Oma aan problemen en tegenwerkingen van hun lijf of “het systeem” dagelijks en nachtelijks op hun bordjes krijgen. Hoe zal dat zijn als je echt overgeleverd raakt aan de genade van de ander? Omdat je voeten niet meer werken. Of je handen. We hebben geen flauw idee. We hebben heel dikwijls geen flauw idee.
En we weten uit de journaals meer dan genoeg over de problemen in de zorg op alle terrein. We horen over de beloningen voor de bovenlagen en bedrijven. En ik ken ‘m niet letterlijk maar ik kan mij een voorstelling maken van hoe de structuur van de top van zo’n zorgverzekeraar in elkaar zit. Zeg maar de laag in de organisatie waar het “verdiend” wordt.
Wat zijn dat toch voor mensen? Wie is dat toch, die subsidies voor kinderkampen intrekt?
Wat voor politicus of ca ben je als je zorg vermarkt? Het nationale zorgfonds moet een eclatant succes worden. Het zou zo maar eens hét medicijn kunnen zijn. En dat gaat enkel lukken als we anders stemmen. Niet dat inééns de hel weer hemel wordt maar er moet een rém op de ramkoers die door dit kabinet wordt gevolgd. Het zal schier onmogelijk lijken het tij te keren maar….. ’t zoú kunnen. Zo’n zorgfonds rekent áf met dure verzekeringsboys en girls, aandeelhoudersbelangen laat staan beursnoteringen. De samenleving uit de klauw van de geldwolf…….. Stel je voor……