‘Nederlanders hebben een te rooskleurig beeld van financiële situatie na pensionering’
Publicatiedatum: 11 juli 2018
Nederlanders die bijna met pensioen gaan hebben lang niet altijd een realistisch beeld van hun financiële situatie zodra zij definitief stoppen met werken. Uit onderzoek van vermogensbeheerder Schroder blijkt dat een groot deel denkt meer geld te ontvangen tijdens de pensionering dan daadwerkelijk het geval is. Een pensioengat kan het gevolg zijn.
Te rooskleurig beeld
Schroder heeft de afgelopen tijd ruim 20.000 mensen uit 30 landen gevraagd naar hun visie op hun financiële situatie zodra zij met pensioen gaan. Ook Nederland wordt onderzocht en de resultaten laten zien dat veel mensen hier een te rooskleurig beeld van hebben. Zo zegt de meerderheid dat zij denken 75 procent van het laatstverdiende loon nodig te hebben om goed te kunnen leven na de pensionering. In werkelijkheid krijgen zij vaak maar 69 procent hiervan uitbetaald. Daarnaast worden ook de kosten voor het levensonderhoud onderschat zodra het pensioen ingaat. Van de niet-gepensioneerden denken veel mensen dat ze 38 procent van het inkomen nodig hebben om hierin te voorzien. In werkelijkheid gaat 52 procent van het inkomen hier aan op. Doordat verwachtingen en realiteit nogal uiteenlopen, kan er een pensioengat ontstaan. Zo’n pensioengat is eigenlijk niets meer dan een tekort aan inkomen en kan worden opgelost door een andere inkomstenbron aan te spreken. In het geval van gepensioneerden is dit meestal de spaarrekening.
Nederland scoort goed in Europa
Hoewel in Nederland vaak te licht wordt gedacht over de financiën na pensionering, kunnen de meeste gepensioneerden het prima rooien. 60 procent zegt goed te kunnen leven van het pensioen. Een hoog percentage, zeker als het wordt afgezet tegen andere landen in Europa. Van de gepensioneerde Belgen zegt maar 33 procent de eindje goed aan elkaar te kunnen knopen van het pensioen. In Oost-Europa is dit percentage ongeveer net zo hoog.
(Bron: Schroder, ANP)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Je zou kunnen vinden dat dit artikel eigenlijk in de gewone dagelijkse krant thuishoort. Voorpagina! Opdat jonger en zelfs jeugd hiervan kennis neemt. Want de meeste vijfenvijftigplussers hebben het waarschijnlijk wel in de gaten dat de toekomst eerder donker dan rooskleurig zal zijn. En niet alleen financieel. Maar ’t is wel een heel belangrijke, dat geldverhaal. De oplettende, eerlijke, welwillende burger met enig denkvermogen moét het haast wel zijn opgevallen dat ons land en de voorwaarden om er in te kunnen leven nogal zijn veranderd. En met die veranderingen gaat het sinds de Rutte-kabinetten wel héél erg hard. In dat mooie, progressieve, sociale en veelbelovende land. Waar ik nog ben opgevoed met “Wie werkt, verdient!” en wat dacht u van “Eerlijk duurt het langst”? Waar voorheen nog kon worden gerekend op fatsoenlijke voorzieningen maar nu plaats is gemaakt voor het bedrijf dat die voorziening zo goedkoop mogelijk levert. Waar destijds de mensen met leiding over zaken die ons allemaal menselijkerwijs overkomen of aangaan waren te respecteren. Weliswaar dure, voornamelijk, mannen maar van de soort die met moreel besef het algemeen belang dienden dus dat ze wat kostten, allá. Maar Nederland is in de handen van het grootkapitaal gevallen. En van hun voeten krijgt het land regelmatig een schop onder de kont en dikwijls een trap ná! Als maatschappij op sterven na dood, als kassa springlevend. Ik heb met lede ogen de afbraak aangezien, de laatste dertig jaar met het accent op de laatste tien. Ik ben regelmatig met stomheid geslagen over de snelheid waarin dit proces zich voltrekt. Met andere woorden; Als we dertig jaar verder zijn, wat dan? Wat dan? Wie zijn in die toekomstige tijd de Rutten, Wiebessen, Dekkers of Vissers? Welke figuren draaien dán aan de samenlevingsknoppen? Zeer waarschijnlijk is er strakjes geen dochter of zoon van Lillian Marijnissen die in een parlementair onderzoek zal verklaren dat de periode Rutte in onze geschiedenis geen fraaie was.
Het systeem van nabestaandenpensioen is een diefstalsysteem voor de pensioenfondsen. Het is niet meer van deze tijd. Bedacht in een tijd dat de vrouw ophield te bestaan als ze trouwde en een slaaf werd voor haar echtgenoot. Nu werken beide partners binnen een huwelijk en betalen beiden een pensioen. Laat het hierbij!!!! Het is niet nodig dat beide partners een nabestaandenpensioen opbouwen (en gekort worden bij pensionering) voor de partner die zelf een pensioen heeft. Het pensioenfonds steekt beide reserveringen in een pot en hoeft er hooguit maar één uit te keren. Dan praat ik nog niet over alle gevallen waarin de partner niet overlijdt of dat beide partners kort na elkaar overlijden. Of dat beide partners niet de pensioen leeftijd halen.
Het is zowieso al belachelijk dat er zoveel verschillende pensioenfondsen zijn, met al die directeuren, bestuursleden, adviseurs, en juristen. Die allemaal mee eten van jouw pensioenuitkering. En nog belachelijker, dat al die pensioenfondsen eigen regels hanteren. We moeten naar één centraal pensioenfonds, voor iedereen.
Mensen laat je niet langer bedriegen door al die mee eters die, van jouw geld een riant leven leiden. Strijdt voor één centraal pensioenfonds, met dezelfde regels voor iedereen.
Onlangs ben ik 65 jaar geworden en heb mijn eerste pensioentje inmiddels ontvangen + een ander pensioentje dat in één keer uitbetaald heeft. Over 18 maanden krijg ik mijn grote pensioen, waarvoor ik 25 jaar heb gespaard. Natuurlijk ben ik al twee jaar bezig met inventariseren van alle spaartegoeden en ervaar hoe ingewikkeld het pensioensysteem is. Ik ontdekte, dat ik in de periode 2008-2010, géén pensioen heb opgebouwd, in een periode dat ik 10 maanden werkloos was en 24 maanden ziek was. Er bestond tot 2012 een FVP regeling (pensioenopbouw voor WW bij een leeftijd hoger als 40 jaar) die ik zou hebben moeten ontvangen. Maar nooit gekregen heb. Informeren bij UWV leverde niets op (daar wisten ze niets meer). Informeren bij het pensioenfonds leverde een ontkenning op, van ontvangst. Op mijn pensioenoverzicht stonden 3 blanco jaren. Na interventie van de Nationale ombudsman, kwam er informatie, er was toch afdracht geweest bij het pensioenfonds van de WW periode van 10 maanden. Maar niets over de ziekteperiode van 24 maanden. Maar die 10 maanden zijn nooit bijgeschreven op mijn spaartegoed. Gelukkig maak ik elk jaar kopietjes van alle gegevens (je weet maar nooit). Het pensioenfonds was niet meer bereikbaar met vragen. Op de site, kun je normaliter berichten achterlaten, maar nu niet meer, ik krijg een foutmelding, bij elke poging. Ik ben benieuwd, hoe dit afloopt. Maar zeker is, dat ik belazerd ben. Straks zal ik een deel bijgeschreven krijgen en beroepen ze zich op een administratieve fout. Moraal van het verhaal: Er zijn tal van mensen, die belazerd worden door, werkgever en pensioenfonds. En dat alles onder toeziend oog van deze VVD regering (lees VVC regering= voor vrijheid en corruptie).
Had elk jaar je pensioenopbouw goed bekeken/gelezen dan had je eerder aan de bel kunnen trekken, maar waarschijnlijk deed je net als veel mensen dat zien we later wel.
Succes met het alsnog bijschrijven van de gemiste pensioenopbouw.