Nederland scoort slecht in benutten oudere werknemers
Publicatiedatum: 16 juni 2016
In tegenstelling tot andere landen lukt het Nederland maar matig om de economische kracht van oudere werknemers te benutten. Van de 34 onderzochte OESO-landen (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) scoort Nederland een 21e plek.
IJsland koploper
Uit de cijfers van het jaarlijkse ‘Golden Age Index’ onderzoek van PwC blijkt dat IJsland net als in 2015 de koploper is in het benutten van het potentieel van oudere werknemers. Bij de index worden verschillende zaken gewogen, zoals werkgelegenheid, inkomsten en trainingen die de impact weergeven van werknemers ouder dan 55 jaar op de arbeidsmarkt in de OESO-landen.
Deeltijdwerken
Volgens hoofdeconoom Jan Willem Velthuijsen van PwC zijn de Nederlandse resultaten ook een bevestiging van een andere trend. “Uit dit onderzoek blijkt maar weer eens dat Nederland kampioen deeltijdwerken is, een trend die al sinds de bayboomers van kracht is. Hierdoor blijft de economische kracht van ouderen al grotendeels onbenut. Daarnaast zijn oudere werknemers relatief hard getroffen door de crisis omdat velen hun baan zijn kwijtgeraakt. Dit verklaart de zeer matige Nederlandse ranking.” Velthuijsen wijst op het positieve effect voor alle OESO-landen als deze groep beter wordt benut. “We hebben het over 2,6 biljoen euro dat de 34 OESO-landen aan hun Bruto Nationaal Product kunnen toevoegen, mits het gelijk is aan het niveau dat in Zweden wordt gehaald.”
Economie
Tot 2013 groeit de groep oudere werknemers in de OESO-landen tot over de 500 miljoen. Om de druk op het zorgsysteem te ontlasten moeten oudere werknemers een betere plek in de economie krijgen. Daardoor nemen volgens Velthuijsen de belastinginkomsten toe en stijgt het BNP.
Grote stappen
Israël, Duitsland en Nieuw-Zeeland hebben sinds 2003 de grootste stappen voorwaarts gemaakt. Dit komt voornamelijk door een sterk toegenomen werkgelegenheid voor werknemers tussen de 65 en 69. Amerika is ten opzichte van 2015 jaar met 5 plekken gedaald, naar plek 7. Dit komt omdat andere landen zich sneller hebben ontwikkeld op dit terrein.
De top 10
1) IJsland
2)Nieuw Zeeland
3)Zweden
4)Israël
5)Estland
6)Noorwegen
7)Amerika
8)Chili
9)Zuid-Korea
10)Japan
Actieplan
Het kabinet zet in 2017 en 2018 extra in op de aanpak van werkloosheid onder 50-plussers en trekt 68 miljoen euro uit voor een actieplan.
(Bron: ANP)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
De Nederlandse overheid is al tientallen jaren de grootste boosdoener, met 55+ mensen op straat flikkeren. … Is het dan een wonder, dat het bedrijfsleven dit voorbeeld volgt? … Juist om van deze mensen af te komen werd de VUT bedacht. Voorheen werd de WAO misbruikt om van 55+ mensen af te komen. Zeer rijke bedrijven, zoals de Provinciale Energiebedrijven, stuurde 55+ mensen met behoud van loon naar huis en om die mensen tevreden te stellen, kregen ze ieder een paar ton mee. Ook Gemeentelijke bedrijven, zette 55+ medewerkers gewoon op non-actief. Ik ken voorbeelden, van ambtenaren, die op 40-jarige leeftijd, op non-actief gezet werden en tot hun pensioen, 25 jaar lang gewoon werden doorbetaald. Toen werd de VUT bedacht om van die mensen af te komen en toen die uitgeput was, werd de kantonrechter formule gebruikt om van deze mensen af te komen. Na tientallen jaren, 55+ mensen op straat flikkeren, zit het nu in de genen van de maatschappij. Dat krijg je er niet zomaar uit. Haaks op die a-sociale afwijking, wordt nu een volgende a-sociale afwijking gepropageerd, “langer doorwerken” en later in de AOW. Veel gekker moet het niet worden
Ergens op deze site van MAX is een item te vinden over de verharding van de samenleving. Daar gaat het vooral over de manier waarop wij allemaal met elkaar omgaan. Onder allemaal versta ik doorgaans iedereen dus van baby tot bejaarde zónder onderscheid ván of door wát dan ook. Zo zijn er werkenden en werkzoekenden. Die zitten dus ook in allemaal. Dezelfde allemaal die recht heeft op zorg, onderwijs, veiligheid en die andere hele fraaie; vrijheid. Maar van al die zaken komt in Nederland de laatste jaren heel veel niks terecht. De samenleving is de naastelkaarmoetenleving geworden en de gang van zaken wordt niet bepaald door de samenleving maar door de kassa. En de bediening van die kassa is niet in handen van de samenleving maar in die van de kabinetten van de laatste tientallen jaren en vooral in die van het bedrijfsleven. Het bedrijfsleven dat vele specialisten inzet om op iedere denkbare manier winst te persen uit ons allemaal. Wát in de verste verte ook maar lijkt op kosten die dienen te worden gemaakt om ons allemaal te ondersteunen is volkomen uit den boze.
Als daarvoor dus moet worden gediscrimineerd op wát dan ook, dan gaat dat gebeuren. Als personeel enkel rendeert door jong, sexy, gewillig, gehoorzaam, buitenissig gezond en vooral goedkoop te zijn dan zijn dat echt de enige gelukkigen op de arbeidsmarkt. Ik klink hier in de oren van welwillenden vast te somber en zwart en er zijn natuurlijk uitzonderingen maar de insteek van het bedrijfsleven of ons kabinet is onverkort zoals ik hierboven schreef ondanks alle holle praat over kansen voor iedereen. Mijn vertrouwen in een miljoenencampagne om 55plussers aan de gang te krijgen is net zo groot als mijn vertrouwen in alle campagnes die werden gevoerd om voorzieningen geprivatiseerd te krijgen, de euro ingevoerd te krijgen, ons vertrouwen in de banken -bankierseed….- hersteld te zien of bij voorbeeld een “ja” te bewerkstelligen als er een referendum is over een europese kwestie. Dús, meneer Oosterwijck, of liever u állemaal, já! Het gaat nog véél gekker worden.
Terugkijkend in de geschiedenis kom ik tot de volgende conclusie: In 1945, werd Europa bevrijd door enerzijds Amerika en anderzijds Rusland. Meteen begon een nieuwe veldslag, Kapitalisme tegen Socialisme (ook wel Communisme genoemd). Amerika en Rusland probeerde elkaar de loef af te steken met de beste verzorgingsstaat te demonstreren om de Europese arbeidersklasse voor zich te winnen. Met het Marshallplan kwamen veel Amerikaanse bedrijven naar Europa: Remmington, Nickolson, AMP, om er een paar te noemen. Er stonden grote belangen op het spel en de bevolking werd verwend met een vaste baan een nieuw huis een auto. Niets was onmogelijk. Elk jaar meer welvaart en meer luxe. De Europese Communisten, kregen het zwaar, terwijl ze tijdens de oorlog tegen nazi Duitsland ageerden, werden ze na de oorlog genegeerd. Een Communist kon een carrière wel vergeten. Voor de bevolking werden nieuw woonwijken gebouwd, hier met ééngezinswoningen, in de USSR met appartementsgebouwen. Hier met een eigen auto, in de USSR met gratis openbaar vervoer. Eigenlijk was alles gratis in de USSR. De mensen, daar, gingen naar de fabriek of kantoor en hun hele leven was verzorgd en geregeld. Elke zomer gratis (met vakantie bonusbonnen) op vakantie naar de Krim. Hier was alles anders verzorgd, je kreeg meer loon en daarvan moest je alles weer zelf betalen. Netto bleef er hetzelfde over. Maar beide systemen waren erg kostbaar voor de Staat, om de arbeider te behagen en te beletten dat hij sympathie kreeg voor de tegenstander. In de jaren tachtig, bleken beide systemen niet langer houdbaar. Amerika trok zich terug en de Amerikaanse bedrijven die met het Marshallplan naar Europa waren gekomen, sloten de deuren. Gorbatsjov kwam aan de macht (nadat Jeltsin teveel was gaan drinken) en werd benaderd door de Iluminatie (o.a. Rockenfeller en Rotschild) met een voorstel om de USSR te ontmantelen. Hij ging akkoord en er kwam een eind aan de wedloop om de arbeidersklasse te behagen. Dit was het definitieve eind van het arbeidersparadijs. Vanaf nu zal de arbeider echt goed worden uitgekleed en alle verworvenheden ontnomen worden, die hij sinds 1945 had verkregen. De rekening moet nu worden terugbetaald, door de arbeider.