Hoe zit het? Is eigen terrein altijd echt eigen terrein?

Ogenschijnlijk simpele vragen zijn vaak het moeilijkst om te beantwoorden. In de rubriek Hoe zit het? proberen wij elke week het antwoord te vinden op zulke vraagstukken. Deze keer: is eigen terrein altijd echt eigen terrein?

Toch openbaar?

Een parkeerplaats bij een appartementencomplex, de oprit van een bedrijf of een betegelde voortuin. Dit zijn wat voorbeelden van gebieden die vaak als eigen terrein worden gezien en alleen betreden mogen worden door mensen die hier ook echt iets te zoeken hebben. Althans, dat is de algemene veronderstelling. In de praktijk kan eigen terrein toch openbaar zijn. Hoe zit dat?

30 jaar als termijn

Juridisch gezien is een weg – want daar gaat het vaak over – pas eigen terrein als deze minder dan 30 achtereenvolgende jaren als zodanig is bestempeld. Een weg die de voorgaande 30 jaar openbaar is en daarna eigen terrein wordt, is nog steeds openbaar. Dat staat in de wegenwet uit 1930, die tot op de dag van vandaag van kracht is. Als u dus een parkeerplaats koopt die gelegen is op een stuk grond dat al 30 jaar openbaar is, is het technisch gezien dus openbare weg en mag iedereen er parkeren. Een bordje neerzetten met de tekst ‘eigen terrein’ verandert hier strikt genomen niets aan.

Ook is een weg openbaar als deze in de 10 voorafgaande jaren voor iedereen toegankelijk is geweest en het onderhoud is gedaan door een overheid.

Uitzondering

Om het allemaal nog ingewikkelder te maken kent de wegenwet ook een aantal uitzonderingen. Zo is eigen terrein wél echt eigen terrein als de weg zeker 1 jaar van de 30 of 10 al privégrond is geweest.

Wegenverkeerswet

Als het echt eigen terrein betreft, geldt de wegenverkeerswet hier niet. Deze wet ui 1994 vormt de basis van alle verkeersregels. Op stukken land die officieel openbaar zijn, geldt deze wet wel. Dat kan bijvoorbeeld inhouden dat een auto met een geschorst kenteken wel op eigen terrein mag staan, maar dat dit voor problemen kan zorgen als het toch openbare weg blijkt te zijn. In 2020 is hier nog een rechtszaak over bij de rechtbank in Breda.

Hoe aangeven?

Nog een lastig aspect rondom eigen terrein is de manier waarop dit aangegeven moet worden. Als iets echt privégrond is, moet dit wel duidelijk worden gemaakt. Op het forum van de politie zijn talloze topics te vinden waarin men suggereert dat iets pas echt eigen terrein is als het omheind is of als er een slagboom aanwezig is. Wie de wegenwet erbij pakt, ziet dat dit niet per se hoeft. Hierin staat in artikel 4, 3e lid het volgende over hoe privéterrein aangeduid moet worden: “Dit kenbaar maken kan geschieden door het stellen van opschriften als: eigen weg, particuliere weg, private weg en soortgelijke, of door andere kenteekenen.”

Ook in het wetboek van Strafrecht staat niet dat eigen terrein per se afgesloten moet zijn. “Hij die, zonder daartoe gerechtigd te zijn, zich op eens anders grond waarvan de toegang op een voor hem blijkbare wijze door de rechthebbende is verboden, bevindt of daar vee laat lopen, wordt gestraft met geldboete van de eerste categorie”, valt te lezen in artikel 461. 

Een ‘blijkbare wijze’ kan natuurlijk een slagboom zijn, maar een in het oog springend bord voldoet dus ook.

(Bron: wettenbank, indebuurt, forum politie, rechtspraak.nl. Foto: ANP)