Groeiende groep in problemen door hoge huren vrije sector
Publicatiedatum: 26 juli 2016
Voor huurders die niet voor een sociale huurwoning in aanmerking komen rijzen de huren de pan uit. In de vrije sector zijn de prijzen het afgelopen jaar met 6,2 procent gestegen. Dat blijkt uit cijfers van Pararius, het grootste verhuurplatform van ons land.
Gescheiden
Huren van ruim 1200 euro per maand zijn geen uitzondering meer. Daarvan zijn mensen de dupe die te veel verdienen voor een sociale huurwoning en niet in aanmerking komen voor een hypotheek. Bijvoorbeeld omdat ze net gescheiden zijn en snel een andere woning nodig hebben of een flexibel of tijdelijk contract hebben.
Problemen
Hoogleraar woningmarkt Peter Boelhouwer verwacht dat een groeiende groep, vooral alleenstaanden en gescheiden mensen in de problemen komt. “Een deel daarvan verdient genoeg om een huis te kopen, maar krijgt geen hypotheek omdat ze niet in het standaardplaatje passen. En dat terwijl zij met een woning in de vrije sector veel duurder uit zijn.”
Schaarste
Er zijn ‘slechts’ 326.000 woningen in de gehele vrije sectormarkt beschikbaar. Juist door die schaarste stijgen de huurprijzen snel, constateert Pararius. Gemiddeld betaalt een woningzoekende in de vrije sector 13,50 euro per vierkante meter per maand. Vooral de steden in Noord-Holland, Utrecht en Zuid-Holland jagen dit landelijk gemiddelde omhoog, maar de trend is in het hele land te zien. Volgens Pararius zijn de huren nu op het hoogste punt sinds begin 2010, hét moment dat het verhuurplatform voor het eerst deze gegevens is gaan bijhouden.
Duurst
Vooral in Rotterdam stijgen de huren hard. Daar kost een huurwoning nu gemiddeld 14,22 euro per vierkante meter per maand. Voor een appartement van 80 vierkante meter betaalt een huurder maandelijks dus al bijna 1150 euro. Amsterdam heeft vooralsnog de schamele eer van allerduurste huurprijs per vierkante meter per maand, in de hoofdstad wordt daar 21,98 euro voor betaald.
(Bron: ANP, AD)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Opnieuw een akelige waarheid. Een aantal maanden geleden maakte meneer van de Keuken een “Monitor” over wat de gevolgen zijn van het beleid dat is ingezet door de huidige regering, in dit geval met een hoofdrol voor meneer Blok. Het ging toen over het snel stijgende aantal mensen dat in woonproblemen terecht komt door de huizenhoge huren in de vrije sector en het gebrek aan beschikbare sociale huurwoningen, mede veroorzaakt door de “scheefhuurders” – zo stelde men het tenminste wel vóór – maar vooral door het feit dat er geen sociale huurwoningen worden bijgebouwd. Meneer Blok bedacht de verhuurdersheffing en het gevolg daarvan zou zijn dat de woningbouwverenigingen geen budget meer overhouden om nieuwbouw te realiseren.
Desgevraagd weigerde meneer Blok te verschijnen in de Monitor en wees-sie naar het nog af te ronden onderzoek naar “de effecten van de verhuurdersheffing wat pas ergens in 2017 – hij bedoelde waarschijnlijk 2027 – klaar is. Komt er dus op neer dat, hoewel de problemen waarin grote groepen mensen terechtkomen heel serieus zijn om niet te zeggen desastreus door meneer worden genegeerd en ontkent wat weer zeer in lijn is met het huidige kabinetsbeleid. Ontkennen en slachtoffers bewusteloos kletsen, kláár. Als er geen sociaal beleid gevoerd gaat worden, dus de huidige politieke “groten” niét vertrekken dan gaat het alleen maar misser in dit land. Misser is mijn zelfbedachte overtreffende trap van mis. Want dát gaat ’t. En dat is zwaar Rut.
De extreem hoge huurprijzen in de vrije sector, kunnen direct worden opgelost als de pensioenfondsen, onmiddellijk beginnen met de financiering van de bouw van huurwoningen. Dan vang je twee vliegen in een klap: Er is geen woningnood meer en de pensioenfondsen beleggen in eigen land, in een waardevast project. Zodat de pensioenen niet verlaagd hoeven worden. De huren zullen onmiddellijk dalen tot een aanvaardbaar niveau en een grote groep burgers, krijgt waar ze recht op heeft. Maar hoe eenvoudig de oplossing is, dit gaat niet gebeuren: Het etterbakje met aangeleerd spraakgebrek, die zich voordoet als minister van volkshuisvesting, Bloks, heeft andere plannen. Hij is al sinds zijn aanstelling bezig met het veroorzaken van een woningtekort en een huurprijsexplosie. Hij vind het belangrijker dat zijn soortgenoten, de overbodige managers bij de corporaties, hun zakken kunnen vullen, uit de huuropbrengsten. En anderzijds plukt hij de kas leeg, ten gunste van de Staatsbegroting. De huurders (de bevolking) kan de pot op. Bovendien moet Goldmann-Sachs, in Amerika, de zakken kunnen blijven vullen met Nederlands pensioengeld. Bloks is immers “volksvertegenwoordiger” voor de Nederlandse bevolking.