Doorwerken tot 67 jaar vraagt om goede voorbereiding
Publicatiedatum: 8 december 2017
Nederlanders moeten doorwerken tot hun 67ste en daar moeten zij zich goed op voorbereiden, zegt het Centraal Planbureau (CPB) in een nieuwe publicatie. Nu denken werknemers én overheid nog te laat aan oplossingen die langer doorwerken mogelijk maken.
Beter nadenken over de toekomst
Volgens het CPB zou het ideaal zijn als mensen bij de start van hun werkzame leven al nadenken over hoe zij zo lang mogelijk door kunnen blijven werken op een zo gezond mogelijke manier. Momenteel worden niet alle werknemers in Nederland gestimuleerd om deze gedachte de revue te laten passeren en dat moet dus veranderen. Het CPB noemt het voorbeeld van de Brandweer: Wie hier in dienst komt, is verplicht om serieus na te denken over een tweede carrière als hij of zij er 20 dienstjaren op heeft zitten. Dit zorgt voor minder stress bij de overgang van de ene naar de andere baan.
Zware beroepen
Met name mensen met een zwaar lichamelijk beroep en een lage opleiding hebben moeite met aan het werk blijven tot hun 67ste levensjaar. “Het houdt een keer op. Kraakbeen, bijvoorbeeld, is op een gegeven moment gewoon versleten”, zegt Ernst Jurgens van de Nederlandse Verenging voor Arbeids- en Bedrijfsgeneeskunde (NVAB) eerder in 2017 tegen het Algemeen Dagblad. Omdat de verhoging van de AOW-leeftijd een vrij nieuwe maatregel is, hebben deze mensen tijdens hun werkzame leven in de meeste gevallen niet nagedacht over hoe zij het werk gaan volhouden tot hun 67ste. Om deze groep toch aan het werk te houden tot de pensioengerechtigde leeftijd, moet er volgens het CPB meer geïnvesteerd worden in bij- en omscholing.
Overheid
Niet alleen de werknemer zelf draagt verantwoordelijkheid om aan het werk te blijven, de overheid moet volgens het CPB ook meer doen om dit doel te bereiken. Zo moet er duidelijk gemaakt worden dat het vroegpensioen is afgeschaft, iets wat niet bij iedere werknemer bekend is. Ook pleit het CPB voor een regelmatige financiële apk, zodat werknemers weten hoe zij ervoor staan. Daarnaast kan meer investeren in opleidingen een optie zijn.
Geen zwareberoepenregeling
Het in het leven roepen van een zogenoemde zwareberoepenregeling is volgens het CPB dan weer niet zo’n goed idee. Hierover wordt al gesproken sinds het plan voor de verhoging van de AOW-leeftijd er ligt, maar zo’n regeling geeft een verkeerd signaal af, schrijft het CPB. Er zal daardoor minder snel gekeken worden naar manieren om werken gezonder en minder belastend te maken.
(Bron: website CPB, ANP)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Het CPB heeft makkelijk praten in een tijd waarin de VVD een nieuwe betekenis geeft aan het woord arbeiderspers. Na vele jaren van fysiek zware arbeid – kazen draaien, stenen sjouwen, schoonmaakwerk, lange reeks van allerlei uitzendbanen in de (zware) industrie, steigerbouw en dan nú de thuiszorg – lijkt de ellende voor de laatste jaren in een werkend leven ook voor mij weggelegd. Naast financieel te zijn uitgebuit door uitzendbureaus en koppelbazen en dus altijd onderbetaald te zijn geweest en altijd in wettelijk geregelde tijdelijke dienstverbanden en nóóit vast in dienst te zijn geweest is het mij niet gelukt om reserves aan te leggen. En dan nu de dreigende zweep van de werkgevers en de -op dat terrein allerminst terugtredende- overheid die uit mij zullen persen wat er uit te persen is. Niet zeuren en doorwerken. En door. doordoordoor. En dan ben ik nog maar één verhaal. Zo zijn er vele duizenden laaggeschoolden, zeer hard werkenden die het net zo is vergaan. Diegenen, waaronder dus ook zeker Klijnsma, die zichzelf vele malen betere mensen vinden en hun eigen zaken prima geregeld weten slapen er geen nacht minder om. Maar je zult maar zo’n leeggetrokken werker of werkster zijn voor wie de lonen stelselmatig laag zijn gehouden en de kosten van gezins en levensonderhoud enkel stijgen. Gelukkig ben ik alléén door dit leven gegaan en is het niet gebeurt dat ik een armoedegezin in de steek heb hoeven laten. Thans, op mijn achtenvijftigste, bijna twintig jaar woonachtig op een kamertje van drie bij vier, wacht mij een toekomst waarbij mijn lijf óp zal zijn. Een perspectief is er niet. Een sociale huurwoning is voor mij een utopie. “Mevrouw” Klijnsma noemt het de verantwoordelijkheid van de werkgevers om mensen als ik om te scholen en werk toe te bedélen wat ik strakjes nog “aankan”. Het lijkt me helder dat dat niet gaat gebeuren. Werkgevers krijgen van dit soort kabinetten en politici ruim baan om enkel dat te doen wat ze willen en hoeven zich in de realiteit van alledag geen fluit aan te trekken van wat Klijnsma hierover zegt. Het CPB komt hier met prutsbetonblokken om het de economische terroristen lastig te maken maar niet heus.
Het is eenvoudigweg een terugkeer naar krap driekwart eeuw terug:
werken tot je vrijwel “op” bent en de fondsen en overheid steken je premies die je hebt afgedragen in de al voogegraaide buidel(s)…
De mensen met de makkelijke en goedbetaalde baantjes hebben meestal wel een potje om er eerder mee te stoppen. Of gaan juist door omdat hun baan niet zwaar is…
In Italie en Frankrijk zouden ze he-le-maal gek worden van deze pensioenleeftijd!
Zijn wij hier dan zoveel gezonder? Ik vind het gewoon diefstal van je recht!