Column Cees Grimbergen: In Workingman’s blues zingt Bob Dylan ‘You can hang back or fight your best on the front line’
Publicatiedatum: 1 september 2022
Werkende en gepensioneerde Nederlanders staan voor mij als maker op de eerste plaats. Hoe vaak ik ook aandacht besteed aan de werkwijze van pensioenprofessionals, vermogensbeleggers en actuarissen. De kijker naar Zwarte Zwanen 6 (2017) bewonderde pareltjes van landgenoten. Burgers die hun gezond verstand laten werken. Werknemers die niet alles voor zoete koek slikken. Gepensioneerden die verbaasde vragen stellen. Mensen, kortom, die zich geen knollen voor citroenen laten verkopen. Hun meest gemeenschappelijke kenmerk? Ze zijn strijdbaar. En zijn redelijk.
‘Neem een moestuin’
Neem nou Christine Brandt uit Groesbeek. Toen 84, inmiddels 89 jaar oud. Uit haar moestuin haalde Christine het hele jaar door groenten: spinazie, raapstelen, rucola, andijvie. Groenten als aanvulling op een beperkt PFZW-pensioen. In Zwarte Zwanen reageerde ze op staatssecretaris Klijnsma van Pensioenzaken die gepensioneerden met weinig geld adviseerde een moestuin te beginnen. Christine fileerde het idee. Want waarom loste mevrouw Klijnsma dan niet meteen het ontbreken van een tuintje bij gepensioneerde flatbewoners op? En waarom deed Klijnsma niks tegen ‘die miljarden voor beleggers, die maar over alle randen heen vloeien’? Christine: ‘Het is genoeg en als we dat nou eens met z’n allen zouden zeggen…’
Inzetten voor de werkende Nederlanders
Ik interviewde werknemers van fijnmetaalbedrijf Buhl in Hilversum. Werknemer Hans van Donkelaar legde uit hoe pensioenbeleggers zich voor de werkende Nederlanders zouden moeten inzetten. ‘In principe werken ze voor ons. In de praktijk zien we dat ze het voor zichzelf doen.’
De gepensioneerde oud-filiaalchef van Albert Heijn Herman Oosterkamp (toen 72, nu 77) uit Ede toonde zich in de winterse bossen van Lunteren een krasse senior. Het graaien door Wall Street uit de pensioenpotten en het niet verhogen van de pensioenen maakten ook Oosterkamp strijdbaar. Naast mountainbiken en vele andere hobby’s zette hij zich in voor betere pensioenen.
Riet Zaal over nabestaandenpensioen
En Riet Zaal (toen 81, nu 86) vertelde in haar flat in Rhoon het verhaal van haar nabestaandenpensioen van 87,10 euro per maand. Op bescheiden toon zei ze: ‘Dat kan niet kloppen. Mijn man Gerrit was 30 jaar als machinebankwerker aan de slag.’ Riet ging op onderzoek en durfde zich te verzetten tegen de advocaat van pensioenfonds PMT. Deze prof. mr. René Maatman werd voor 35.000 door pensioenfonds PMT ingehuurd om het van Riet Zaal te winnen.
Mr. Maatman was partner bij advocatenkantoor DeBrauw Blackstone Westbroek. Het jaarinkomen van De Brauw-partners lag in 2017 tussen 500.000 en 1 miljoen euro. De moraal van dit advocatenkantoor van de Zuidas werd hoorbaar in een promofilmpje. Een andere De Brauw-topper Martijn Snoep zei daar: ‘Je zult ons niet betrappen op vuile trucjes. Maar we procederen wel tot aan de schreef.’ De blues van weduwe Zaal. Met een goede afloop. Uiteindelijk won Riet bij het gerechtshof in Den Haag!
De werkende mens centraal!
In 2006 kwam Bob Dylans album Modern Times uit, met ook het nummer Workingman’s blues. Het muziekspoor in Zwarte Zwanen 6 had delen van deze song. De werkende mens centraal!
Dylan: You can hang back or fight your best on the front line
Sing a little bit of these workingman’s blues
De werkenden kunnen achterover leunen of strijdbaar zijn, vechten. De gemeenschappelijke noemer in aflevering 6 was dus strijdbaarheid. En Dylan? Hij durft -in een zeldzaam moment van glashelder engagement- de gemeenschappelijke tegenstander te benoemen.
De laatste 2 regels van het laatste couplet:
‘Some people never worked a day in their life
They don’t know what work even means.’
Bekijk hier het verhaal van Riet Zaal in het kort. De hele aflevering van Zwarte Zwanen 6, bekijkt u hier. Meer Zwarte Zwanen leest en kijkt u in Dossier Zwarte Zwanen.
(Foto: Christine Brandt in de moestuin achter haar huis)
