Wat ik nog ben
Publicatiedatum: 20 september 2016
In de MAX de 2Doc Wat ik nog ben is de ingewikkelde en emotionele strijd van voormalig hersenwetenschapper Gerard Smit te volgen. Hij lijdt aan de ziekte van Alzheimer. MAX zendt de documentaire uit aan de vooravond van de Wereld Alzheimer Dag.
Regie
De ziekte neemt langzaam de regie over hem en zijn leven. Gerards vrouw Liz en zijn kinderen moeten hem daarbij steeds intensiever ondersteunen. Uiteindelijk voeren zij een ongelijke strijd en moeten ze hem na een ziekteproces van ruim 5 jaar laten gaan. Liz filmde Gerard tijdens zijn ziekteproces op zijn verzoek. Haar indringende en intieme opnamen zijn in de film opgenomen.
Gerard Smit was onder meer bioloog en hersenwetenschapper bij het Nederlands HersenInstituut. Hij kreeg in 2011 de diagnose Alzheimer. Vanaf dat moment is hij gefilmd. “Ik ken de gevolgen, want ik heb er veel over gelezen…en toch weet ik niet waar ik in terecht kom…ik ben bang”, zegt hij in de documentaire.
Leven met Alzheimer
In de film zien we hoe Gerard en Liz met Alzheimer zijn gaan leven. Ze hebben als het ware met de ziekte van Gerard een verbond gesloten: niet alleen treuren om het verlies, maar vooral zoeken naar wat er nog wel mogelijk is. Als schrijven niet meer lukt, schildert Gerard. “Ik werk niet meer met mijn hoofd maar vanuit mijn gevoel. Dan heeft Alzheimer niet meer de regie, maar ikzelf. Ik ben de ziekte toch ook weer dankbaar, want ik heb iets in mezelf ontdekt, wat ik anders nooit gevonden zou hebben. Misschien is het werk van niks, maar ik word er gelukkig van” verklaart hij in de documentaire.
De documentaire Wat ik nog ben wordt uitgezonden op dinsdag 20 september 2016 om 23.10 uur op NPO 2.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Mooie docu. Het is alleen jammer dat ik in docu’s en films niet de realiteit van Alzheimer zie. Ik zie alleen maar liefde, intimiteit, liefdevolle verzorging, wederzijds respect, wederzijds aanhankelijkheid. Mijn ervaring is geheel anders: Verbale en lichamelijke agressie, ontkenning, schuldgevoel aanpraten, respectloosheid, het niet accepteren van geliefden etc.
Als dit het referentiekader is van alzheimer, dan begrijp ik de participatiewet en de mantelzorg verplichting. Mijn referentiekader is echter anders en mantelzorg gaat (buiten de praktische bemoeilijkingen) niet werken. Wordt NIET geaccepteerd. Een gemene kneep in je arm of een klap voor je kop kun je krijgen van degenen die IK meegemaakt heb met alzheimer.