Raad Gevraagd: “wij zien onze kleinkinderen nooit meer”
Publicatiedatum: 1 maart 2018
Dilemma’s en problemen, iedereen heeft ze en kan soms wel wat goede raad gebruiken bij het oplossen ervan. In onze nieuwe rubriek Raad Gevraagd kunt u hierbij helpen; lezers helpen lezers! Elke donderdag staat er een nieuwe kwestie voor u klaar waarop u kunt reageren.
Jaap en Marieke hebben 2 kleinkinderen met wie ze een nauwe band hebben. Of hadden, want ze zien ze bijna nooit meer. Dit is wat zij schrijven:
“Wij hebben samen 1 dochter en 2 kleinkinderen van 16 en 18. Toen ze nog klein waren, kwamen ze heel vaak bij ons en ook toen ze iets ouder waren gingen we vaak dagjes weg of iets dergelijks. Het laatste half jaar komen ze nog maar sporadisch bij ons en zijn ze vaak ook niet thuis als we op bezoek gaan bij hun moeder. Erg jammer, want we vinden het ontzettend leuk om dingen met ze te ondernemen en van henzelf te horen hoe het met ze gaat. Hoe zorgen we dat het contact weer op het oude niveau komt? Ze regelmatig bellen of een kaartje sturen hebben we al geprobeerd.”
Heeft u goede raad? Laat dan uw reactie achter in het daarvoor bestemde veld onderaan dit bericht.
Zelf insturen
Zelf een probleem dat u wilt voorleggen aan de lezers van MAX Vandaag? Meld u dan aan via het Raad Gevraagd aanmeldformulier.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Dit is inderdaad een lastige. (Klein-)Kinderen van deze leeftijd zijn erg met zichzelf bezig. Ze maken zich langzaam los van thuis en vinden hun eigen wereld waar veel nieuwe dingen in gebeuren vaak veel spannender.
Misschien is het leuk om met uw dochter (en man???) en de kinderen eens in de maand af te spreken. Met zo’n afspraak is het gepland en weet dus iedereen dat er dan samen iets gedaan wordt. Voor wat er die dag, dat weekend of die avond, gebeurd zou dan telkens een ander uit de totale groep verantwoordelijk kunnen zijn. Dan zou ik me kunnen voorstellen dat de 2 kleinkinderen samen zo’n dag plannen i.p.v. alleen.
Ik kan verder eigenlijk niet bedenken wat u zelf nog zou kunnen doen. U geeft aan aan zelf veel te ondernemen om contact met hen te maken. Zij moeten ook de stap naar u toe doen. Daar mist dan, naar wat ik uit de beschreven situatie kan lezen, ook een beetje bewustwording aan hun kant dat zij er ook iets aan moeten doen.
Ja,..best moeilijk dat loslaten,..kinderen en kleinkinderen op die leeftijd gaan een nieuwe levensfase binnen.Onze ervaring was eensgelijk, ze orienteren zich meer op nieuwe ervaring opdoen.Het vertrouwde,geborgen bekende, heeft hen een goede basis gegeven,om hun blikveld te verleggen.
Bellen en vragen of er toch nog wat ruimte is binnen hun agenda ? Mogelijk tijd hebben om even wat bij tekletsen b.v.b. tijdens uw gezamelijk uitstapje in de stad. Het zal vermoedelijk wennen worden om er vrede in te beleven, te genieten van kleine momenten van samenzijn.
Het wordt naar alle waarschijnlijkheid allemaal ‘n beetje veel “anders” waar u toch aan zult (moeten)wennen.
De volgende fase is vaste vriend(in) in de toekomst mogelijk kindertjes erbij.
Houd uw belangstelling warm Met Kleine momenten van samen zijn, uw groter verlangen in de toekomst is zo ook niet uitgesloten!