Raad Gevraagd: “zal ik een nieuwe hond nemen?”
Publicatiedatum: 28 september 2017
Dilemma’s en problemen, iedereen heeft ze en kan soms wel wat goede raad gebruiken bij het oplossen ervan. In onze rubriek Raad Gevraagd kunt u hierbij helpen; lezers helpen lezers! Elke donderdag staat er een nieuwe kwestie voor u klaar waarop u kunt reageren.
Jan is een echte dierenvriend die tegen de 80 loopt. Hij wil graag een hond, maar iets houdt hem tegen. Lees zijn probleem hieronder:
“Ik ben bijna 80 en vaak eenzaam sinds mijn hondje vorig jaar is overleden. Mijn hele leven heb ik dieren gehad en nu voor het eerst niet. Ik denk erover om weer een hond te nemen, maar ik weet niet of ik over een paar jaar nog steeds in staat ben om hem of haar goed te verzorgen. Wat zou u doen?”
Heeft u goede raad? Laat dan uw reactie achter in het daarvoor bestemde veld onderaan dit bericht.
Zelf insturen
Ruzie met de buurvrouw, een moeizame relatie met uw beste vriend, of een dergelijk probleem waarover u wel wat goede raad kunt gebruiken? Meld u dan aan via het Raad Gevraagd aanvraagformulier en wie weet wordt uw inzending binnenkort behandeld.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Naar mijn idee een van de zuiverste soorten van vriendschap, die tussen mens en dier. Ik wil al mijn hele leven een hond maar door de loop van het leven is het een kat geworden.
Jip. Voluit Jip van de Straat. Mijn eerste huisdier. Voor geen prijs te koop of te huur. Het is voor Jan een dilemma van heb ik jou daar. Zijn verhaal lijkt op dat van klanten van mij. Klanten met dezelfde “kwestie”. Want mijn Jip redt zichzelf. Was-sie een hond dan zouden de kaarten heel anders liggen. Een hond moet steeds weer een beetje worden gered door de baas, al was het alleen maar het uitlaten. In geval van Jan werpt zich de vraag op of dat nog gaat en voorlopig zal blijven gaan. Dat is een keurige vraag en dat behoeft overweging. Als Jan het gezelschap van een dier eigenlijk “nodig” heeft vraag ik mij af of er mogelijkheden zijn voor “pleegbaasschap”. Of hij vanuit een opvang een dier thuis kan krijgen om er mee om te gaan als was het zijn eigen en dat dan zolang als mogelijk. Zoals pleegouders dat doen met kinderen dus met enige ondersteuning vanuit die opvang. Ook ken ik een wat oudere man die regelmatig honden te logeren krijgt. Mij lijkt dat daar drie partijen baat bij hebben en ik zou Jan aanraden dat te onderzoeken. Dus, Jan, maak contact met een asiel en doe een voorstel. Tachtig is het nieuwe zeventig! Hoop dat je na het verlies van je oude toch weer tot een nieuwe vriendschap komt.
Ik ben 83 en kan mij prima vinden in deze reactie. Op je tachtigste nog een hond nemen is niet raadzaam om praktische redenen. Je vandaag goed en sterk voelen kan zich morgen totaal wijzigen. Ofschoon dat natuurlijk ook kan bij jongere mensen ligt die verwachting daar veel lager. Niet meer voor je dier kunnen zorgen doet bij ouderdom dubbel pijn door het gemis ervan en de onzekerheid over de toekomst van het dier.
Het drie partijen voorstel is mij uit het hart gegrepen.
Groetend, Cees
Ik zou met een naaste of goede bekende afspreken dat de hond daarheen kan als het echt niet meer gaat maar ik zou zeker een hond nemen. Dat brengt zoveel meer levensgeluk vooral voor iemand die gewend is altijd een hond te hebben. En het wandelingetje is ook heel gezond, zowel voor de beweging als voor de sociale contacten.
Er is natuurlijk ook nog het belang van de hond. Het is geen speelgoed.
Je moet er ook dagelijks, 3x per dag mee naar buiten.
Voor u op uw leeftijd nog aan een hond begint, zou ik eerst maar eens kijken of u iemand kent die de hond wil nemen als u komt te overlijden.
Het gaat per saldo niet alleen om uw eigen plezier, maar ook om het welzijn van de hond. Uw hond is vast niet blij in een asiel, als de geliefde baas er niet meer is. Ook zou ik eerst uitkijken naar iemand die de hond af en toe kan uitlaten als u ziek bent etc.
Bent u slecht ter been, dan nooit meer aan beginnen. Het welzijn van het dier is net zo belangrijk als uw behoefte aan een huisdier.
Persoonlijk zou ik het nooit doen. Ik heb gemerkt dat voor dieren zorgen , katten in mijn geval, mij steeds moeilijker valt met het klimmen der jaren.
Ik zou wel een hond of een poes nemen, ik weet wat het betekend als je je hele leven dieren hebt gehad en nu niets meer.
Het is een gat in je leven. Wat nooit heelt.
Wij hebben ook lang geaarzeld of we nog een kat zouden nemen. Wij zijn 71 en onze vorige kat is 22 jaar geworden. Mijn dochter heeft een hond, maar houdt ook veel van katten. Zij heeft toegezegd dat zij de kat zal nemen als wij er niet meer voor kunnen zorgen.
Kijk ook eens op de site van OPOEH (ouderen passen op een huisdier). Dan ben je een soort oppasouder van een hond in vakanties. De dierenarts weet hier ook van.
Maar ja, niets haalt het natuurlijk bij een eigen hond. Probeer eens een wat oudere hond uit het asiel en probeer met iemand afspraken te maken voor als je zelf niet meer voor de hond kunt zorgen.
Niet verstandig van Jan om nu nog een hond te nemen. Honden moeten dagelijks naar buiten, ook als het ’s winters sneeuwt of glad is. Een gebroken heup kan dan gebeuren. Mijn inmiddels overleden vriend (80) overkwam dat. Zijn hond was zijn alles maar door die val en zijn overlijden moest het beestje naar een asiel.
Als je bijna 80 jaar bent zou ik geen nieuwe hond meer nemen.
De kans is groot dat de hond jou overleefd en waar gaat dat beestje dan heen naar een asiel?
Er is een leuke site en die heet oopoeh daar kan je op oppassen honden passen net zo vaak al jij dat wilt.
Ik heb een week of acht geleden mijn hond in moeten laten slapen en heb me aangemeld bij oopoeh dan heb ik toch zo af en toe een hond om mee te praten en te verzorgen. Ik voel met je mee het is erg stil als je geen huisdier hebt. Heel veel succes.
Niemand weet of hij volgend jaar/maand/week nog voor zijn huisdier(en) kan zorgen. Er kan altijd iets gebeuren waardoor dat niet meer kan. Daarom is het voor iedereen, van elke leeftijd, belangrijk om afspraken te maken met familie of kennissen om als het nodig is het huisdier te verzorgen. Bij de Dierenbescherming kun je ook afspraken maken om het dier op te vangen en/of een goed nieuw baasje te zoeken als dat nodig is. Een huisdier geeft zoveel liefde en zorgt dat je aanspraak hebt en het is bijna onmogelijk om zonder huisdier te leven als je altijd een dier gehad hebt.
Ná alle, zonder twijfel integere, goedbedoelde adviezen om toch vooral niet meer aan een hond te beginnen, hier bovenstaand, te hebben gelezen, kan ik het niet laten om het met Lioness50 hartstikke eens te zijn. Ik stel me van Jan voor dat hij min of meer “gered” zal zijn als er weer een hond in huis is. Ik kan dadelijk onderweg ook van mijn scooter kieperen. U van de trap. Die risico’s die we allemaal, iedere dag weer lopen, jong én oud. Ik denk ook dat Jan de laatste zal zijn om zijn eigen welbevinden boven dat van een dier te plaatsen. Kortom; alle potentiële ongelukkige aflopen ten spijt hoop ik dat Jan gauw weer gezelschap heeft.
Hallo Jan,
Wij zijn 77 en hebben ongeveer hetzelfde dilemma. Wij hebben geen huisdieren, maar zijn deze zomer op de 2 poezen van onze dochter wezen passen. Echter nu zouden we het ook reuzeleuk vinden om een poes te nemen. Het is iets makkelijer doordat je hem niet uit hoeft te laten en een poes is met een beetje optreden heel makkelijk binnen te houden. Je laat ze op de kattenbak hun behoefte doen en eten en drinken zijnze ook totaal niet moeilijk in.
Maar wat iemand voorstelde om een loge uit het asiel te nemen vind ik ook een geweldig idee, als je perse een hond wil!!!! Heel veel succes!!!!!
Zelf heb ik ook al mijn hele leven dieren.
Als ik rond de leeftijd Jan kom, neem ik een voorbeeld aan een oudtante van mij.
Zij bevond zich op een gegeven moment in dezelfde positie als Jan en zij haalde oudere hondjes uit het assiel.
Zo hadden ze beide nog een prettige oude dag.
Dat is voor iedereen anders. Mijn leeftijd is 79 en ik heb altijd een hond en een kat gehad. Toen mijn vorige hond op
een leeftijd van 18 jaar overleed zat ik met hetzelfde probleem. Mijn dochter zei letterlijk Ma doe het niet straks loop je met de rollator achter de hond. Maar ik heb het toch gedaan en ik heb er totaal geen spijt van. Nu ben ik 79 en mijn hond is 13 jaar en wat doe ik straks als de hond er niet meer is en ik nog ouder ben? Als iemand slecht ter been is zou ik het afraden. Een hond moet altijd uit. Gaat het lopen nog goed dan zou ik denk toch een andere hond nemen. Wel een kleine en oudere hond of van iemand die naar een verzorgingshuis moet en de hond niet mag meenemen.En dan gewoon op bezoek gaan met de hond(als dat mag).
Heb je een hond dan MOET je naar buiten en als je nog goed ter been bent dan is dat puur gezond. En anders een kat maar dan wel een iets oudere.
Ik zou zeker weer een hond nemen. Het is bewezen dat mensen die op hogere leeftijd de zorg voor een huisdier zoals hond of kat hebben, gelukkiger zijn, langer relatief gezond blijven en zelfs langer leven. Dat komt omdat ze de verantwoordelijkheid hebben voor het dier voelen, zich waardevoller voelen, in het geval van een hond, zich minder eenzaam voelen meer beweging krijgen en vaak ook meer sociale contacten hebben vanwege het uitlaten.
Kies wel een ras dat bij iemand past die minder actief is dan een jonger persoon.
Niemand weet of hij/zij morgen nog wel voor zijn huisdier of geliefde kan zorgen. Iemand achter in de 70 kan zeker nog fit genoeg zijn en blijven om dit zonder problemen te kunnen.
Natuurlijk is het verstandig om ook na te denken over de situatie waarin dit mischien niet meer lukt. Er zijn hier genoeg tips gegeven wat daarin mogelijk is.
Je kunt nog heel wat fijne levensjaren genieten van je maatje en kunt toch niet zeker weten wie wie nu gaat overleven.
Ik weet uit eigen ervaring hoeveel je aan een hond als maatje kunt hebben. Laat je leeftijd je er niet van weerhouden om dat niet meer te doen.
Ik ben zelf 78 en ik heb nog een hondje 13 jaar. Als mijn hond er niet meer is, zou ik later bij leven en welzijn
toch weer een ander vriendje nemen en indien mogelijk afspraken maken voor als ik er niet meer ben. Zodat ze
toch verzorgt wordt.
Groot gelijk. Ik ben 79 jaar en heb een hond van 13 jaar. Ik moet er niet aan denken om geen hond meer te hebben. Een hond brengt zoveel gezelligheid. Ik heb ook een kat en die is wel lief maar toch anders. Gelukkig kan ik nog goed lopen en dan heb je toch nog beweging. Alleen een stukje lopen lijkt me niets maar met een hond is het toch veel gezelliger.
Dag meneer van bijna 80. Ik kan me heel goed inleven in Uw wens toch weer een kameraad op 4 pootjes te willen hebben. Ik stel me voor: ik ben een vrouw van bijna 79 en op 24 juni van dit jaar heb ik een pup gekocht! Ik was al 2 jaar zonder honden. En ik kan zeggen: het is geweldig! De eerste tijd vermoeiend, maar het uitlaten van de hond is zo leuk! Ik zag geen mensen, kwam nergens, maar nu: iedere dag ontmoet ik mensen en zie hoe mijn hond geniet van het spelen met andere honden.
U kunt best een hond aanschaffen, het zal U zo goed doen. Van mijn ras zijn vrijwilligers een groep begonnen waar gevonden en zoekgeraakte honden gemeld kunnen worden. Tevens heeft deze groep adressen waar honden worden aangeboden om wat voor reden dan ook. Ik zou adviseren een lief ras te kiezen. Geen vechtersbazen. Dit voor Uw eigen wel bevinden. Een hond die bij je komt liggen en zitten en geknuffeld wil worden. Ik wens U heel veel succes met vinden en heel veel tijd nog met een lief hondje.
Wij 82 en 76 jr hebben heel lang een hond gehad.
Hij is van ouderdom gestorven.
Daarna hadden we drie katten,waarvan er nu nog een over is(15 jaar nu)
Mocht hij overlijden,zullen we voor hetzelfde dilemma staan.
Maar,de grootste twijfel is wel als het dier wat gaat mankeren.
De kosten wegen wel zwaar met alleen maar AOW.
We hebben vaak en veel geld uitgegeven aan onze dieren.
Als je dat niet kunt ,niet aan beginnen.
Ook weegt mee hoe wordt je eigen gezondheid op deze leeftijd.
Voor velen van ons ,is je afhankelijk voelen van derden vaak moeilijk.
En juist omdat je zoveel van dieren houdt (en ook van jezelf natuurlijk)
weet ik niet of het verstandig(je gevoel zegt wat anders waarschijnlijk)
om nog aan een dier te beginnen.
Inderdaad een ander helpen met hun huisdier is dan de verstandigste optie ,denk ik.
Er zijn in een asiel zoveel honden die een goede baas nodig hebben dat ik zou zeggen ga eens praten of het mogelijk is een hond op leeftijd te krijgen en met uw buren en/of kinderen of vrienden die bij ziekte de hond even kunnen uitlaten en als het ergste gebeurd deze hond een liefdevol huis geven. Ik zelf heb 4 katten en mijn vriendin was erg ziek met haar had ik de afspraak dat haar 2 katten na haar overlijden bij mij in huis zouden komen en toen zij verleden jaar overleed waren er zeker 5 gezinnen waar ze terecht konden, alle twee, uiteindelijk zijn ze op de plek gebleven waar ze hun hele leven hebben gewoond, de buren namen ze in huis. zo hoeven ze niet meer te wennen en ze hebben het erg goed en mijn vriendin was hier gelukkig mee tot aan het einde toe voor haar een grote zorg minder en tot aan het einde de eindeloze liefde van haar “kinderen”gehad.
Beste Jan
Meld u aan bij een honden oppas centrale.
Toch regelmatig een hondje om u heen .
Er is een site hondjeuitlaten.nl hier kun je je aanmelden om met honden te wandelen alles is gratis alleen een lidmaatschap van 2.95.
Zo ben ik ook aan goede oppassers gekomen
Volg uw verstand en niet alleen uw hart.
Wat heeft u uw hond te bieden, wanneer u niet meer voor het dier kunt zorgen?
Een hond hecht zich tenslotte aan zijn baasje. U bent immers zijn leider.
Een jonge hond zal u waarschijnlijk overleven en een wat oudere hond zal er niet bij gebaat zijn om nog eens te verhuizen naar een ander woonadres.
Er schijnt zoiets te bestaan als een oppas opa of oma voor huisdieren.
Misschien dat dit u een gevoel van zorgzaamheid en dierenliefde kan geven.
Er is een site hondjeuitlaten.nl hier kun je je aanmelden om met honden te wandelen alles is gratis alleen een lidmaatschap van 2.95.
Zo ben ik ook aan goede oppassers gekomen