Meerderheid Tweede Kamer positief over nieuwe wet voor stervenshulp
Ouderen die vinden dat hun leven voltooid is, moeten onder strikte voorwaarden stervenshulp kunnen krijgen als zij hun leven willen beëindigen, zo vindt een meerderheid van de Tweede Kamer. Zij zijn positief over het plan van het kabinet om euthanasie bij een voltooid leven mogelijk te maken.
Voors en tegens
Behalve de coalitiepartijen VVD en PvdA, steunt ook de D66 het plan. De christelijke partijen zijn niet blij. CDA, ChristenUnie en SGP hebben zich tegen het wetsvoorstel uitgesproken. Ook de SP steunt het voorstel niet. Emilie Roemer: “De wens van een kleine groep kan tot druk leiden bij anderen die zich wellicht teveel voelen voor onze samenleving. Dat mag niet gebeuren.”
Voltooid leven
De commissie-Schnabel bekeek eerder op verzoek van de Kamer de maatschappelijke knelpunten en juridische mogelijkheden voor hulp bij zelfdoding voor mensen met een voltooid leven. De conclusie uit het rapport ‘Voltooid Leven’ was dat de bestaande euthanasiewet niet aangepast hoeft te worden om hulp bij zelfdoding om een niet-medische reden mogelijk te maken. Het kabinet vindt echter dat ook “ondraaglijk en uitzichtloos lijden zonder medische grondslag” een legitieme reden kan zijn om het leven te willen beëindigen. Een van de voorwaarden van de nieuwe wet moet zijn dat een stervenshulpverlener met een medische achtergrond en een speciale opleiding de oudere begeleidt en het verzoek om het leven te beëindigen toetst, zo schrijven de ministers Edith Schippers (volksgezondheid) en Ard van der Steur (Veiligheid en Justitie) aan de Tweede Kamer.
Dood op bestelling
Schippers en Van der Steur geven aan dat zij ruimte zien om duidelijke voorwaarden en criteria op te stellen zodat ouderen die klaar zijn met het leven, geholpen kunnen worden hun leven op waardige wijze af te sluiten. De procedures daarvan moeten lijken op de procedures in de euthanasiewet, die niet wordt gewijzigd. Het is geen dood op bestelling, benadrukte Schippers in Nieuwsuur. “Het gaat er echt om dat je ook na een intensief en zorgvuldig proces tot de conclusie komt dat deze doodswens niet te verhelpen is met iets anders. Niet te verhelpen is met een medische behandeling, niet te verhelpen is door iemand te laten verhuizen of anders te laten verzorgen.”
Groter dan we denken
Hoeveel ouderen met deze wens leven is niet bekend. Volgens de commissie-Schnabel gaat het om een kleine groep. “Maar de groep is misschien wel groter dan we denken”, aldus minister Schippers.
MAX Opinie Panel
Uit onderzoek van het MAX Opinie Panel onder 2273 deelnemers blijkt dat het overgrote deel van de ondervraagden het eens is met de beslissing van het kabinet. 4 op de 5 ondervraagden vindt ook dat het voor mensen met een langdurige en weloverwogen doodswens mogelijk moet zijn om begeleid door een stervenshulpverlener uit het leven te stappen. Daarnaast blijkt dat de wens om in de toekomst gebruik te maken van stervenshulp bij een zeer grote groep aanwezig is. Op de vraag of mensen op enig moment later in hun leven van de mogelijkheid tot stervenshulp gebruik wil maken, antwoordt ruim 52% met een ja. 8% van de ondervraagden geeft aan dat zij zelfs nu van deze mogelijkheid gebruik zouden willen maken. Behalve de doorvoering van deze wet vindt twee derde van de respondenten ook dat het kabinet meer zou moeten doen om eenzaamheid tegen te gaan.
(Bron: ANP, MAX Opinie Panel)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Stervenshulp bij een voltooid leven, hoe verzin je het? … Zorg dat ouderen nog plezier hebben in hun leven, dan is dat leven nooit voltooid. De volgende stap is de gehandicapte en geesteszieke mens. Of de criminelen? Gevolgd door de onrendabelen. Op weg naar het overblijven van de uitverkorenen. … Waren de Nazi’s dan toch hun tijd ver vooruit?
Wat een simpele gedachte van Oosterwijck. Ik bezoek regelmatig een 86-jarige vriendin die al bijna anderhalf jaar op haar dood ligt te wachten. Iedere dag opnieuw hoopt ze de volgende niet meer wakker te worden. Zij is niet depressief maar zou het er bijkans van worden. Haar leven -en zij is de enige die dat kan bepalen, dunkt mij- voelt sinds vorig jaar zomer als voltooid. Of denkt Oosterwijck haar nog een beetje te kunnen opfleuren. Wat een arrogantie. Hoogst onsmakelijk om ook nog het naziregime erbij te halen.
Wat een simpele gedachte van Max Mijderwijk. He hebben allemaal wel een tante die naast een meneer woont die neef heeft, die dood wil. Het gaat om de meerderheid, om de grote getalen (getallen). Er zijn massa’s bejaarden die uit eenzaamheid, uit een poging tot aandacht, deze wens uitspreken. Heel veel van die mensen, veranderen als je er serieus op ingaat, als je zegt, dat je wel iemand kent die hulp wil bieden bij hun wens. De meesten ouderen, hebben een chronisch gebrek aan aandacht en bezigheden. Vroeger woonde oma in bij de kinderen en hielp mee met, bijv. aardappels schillen, afwassen of het verzorgen van de kinderen. Oma was deel van een gezin en had afleiding. Nu wordt ze alleen gelaten in haar huis of opgeborgen in een bejaardenopslag. Om zit, dag in dag uit, alleen. Vind je het gek dat oma dan uitschreeuw: “Werd ik morgen maar niet wakker”.
Ik kan ook uit eigen ervaring spreken: Mijn moeder (toen 89-jaar oud) 10 jaar weduwe, werd in haar appartement steeds meer depressief en lag ’s avonds om 19.00 uur op bed met een puzzelboekje, totdat ze in slaap viel. Toen de kinderen dit bemerkten kwamen ze, elke avond, bij toerbeurt op bezoek. Ondertussen werd een bejaardenhuis voor haar gezocht en gevonden. Het is een van de beste in Nederland, de Anneborg, gelegen in Rosmalen. Ook mijn moeder sprak die woorden uit, totdat ze verhuisd was. In de Anneborg is er elke dag een activiteit, in de ochtend en in de middag. Het personeel is zeer gemotiveerd, vriendelijk en behulpzaam. En ik denk ook in voldoende aantallen aanwezig. ’s Avonds komen de kinderen een spelletje spelen en een kopje koffie drinken. Zienderogen knapte ze op, ging weer wandelen en probeert contact te leggen met de buren. Ze is nu 91 jaar oud en begint haar geheugen te verliezen. Maar ze lacht weer, heeft plezier en bovenal, … wil leven.
Wat een moeilijk artikel. En wat ’n waanzin te denken dat eenieder in staat zou zijn een weloverwogen oordeel te kunnen hebben over het állereerste belang. Kan voor mij persoonlijk niets of niemand bedenken aan wie ik de beslissing over mijn leven of dood zou laten. Geen religie, geen persoon. Al helemaal geen politiek. Zag gisteren op Youtube Herman Brood zeggen wat ik persoonlijk zéér met hem eens ben. We hebben geen idee waar we vandaan komen. We hebben geen idee waar we hier zijn. We hebben geen idee van hierná. Er hoort in dit verhaal maar één stem te gelden; de úwe! Je zou na de uitlatingen van de SP over een causaal verband tussen de zorgafbraak en doodswens bijna denken dat destijds de abortuswet is gekomen om te kunnen besparen op de kinderbijslag. Ik kan me moeilijk voorstellen dat de SP op deze manier verkiezingspubliciteit zoekt. Wat ik me wél kan voorstellen is dat er zeer waarschijnlijk doodswensen bestaan die door verslechtering van de zorg dus vermindering of verdwijning van kwaliteit van leven, intenser worden. Dat we in een maatschappij leven waarin door het politieke klimaat sociale verschraling in de hand wordt gewerkt speelt ook een grote rol. Niemand heeft meer tijd. Iedereen moet presteren, jong en oud. Professionele aandacht wordt niet meer vergoed maar beboet als die te lang duurt. Als de menselijkheid uit je bestaan verdwijnt, wat zou je dan nog? Dat de VVD schande spreekt over de SP uitlatingen is logisch. Hun voorman ontkent altijd álles dus waarom dit niet. Wel vreemd dat ik, als gewone man, óók al eens heb verzonnen dat het eigenaardig is dat sinds de ouderen als getroffen, kwetsbare groep in de samenleving worden geduid, er ineens politieke aandacht is voor wetgeving over vrijwillige levensbeeindiging. Niet de christenen natuurlijk. Een vriend van me zei “Alle leven is heilig tot ’t geboren is”.
Ik word oprecht blij van het mooie verhaal van Oosterwijck over diens moeder.
Het herinnert mij aan de laatste vijf levensjaren van mijn moeder.
Op 83-jarige leeftijd, zij was was vanaf haar 53ste weduwe en woonde toen nog zelfstandig, werd ze na eerdere tia’s door een iets zwaardere beroerte getroffen. Mede door de inzet van haar kinderen en vriendinnen revalideerde zij wonder(wel)(snel) en kon op haar appartementje in de haar vertrouwde omgeving blijven wonen.
Helemaal goed kwam het nooit meer maar ze had nog kwaliteit van leven. Dat slonk zienderogen, onze goede zorgen ten spijt, na nog eens vier lichte en iets zwaardere beroertes. Vanaf de derde uitte zij zich regelmatig met “Ik hoop dat ik in de volgende blijf.” Ze moest toen nog twee jaar wachten, gelukkig niet totaal verspilde tijd.
De laatste anderhalf jaar bracht zij door in een verzorgingshuis op steenworpafstand van mijn woning. Waarmee de mantelzorg ook goed was gewaarborgd. Die mazzel heeft niet eenieder. Kerst 2000 werden ‘haar gebeden verhoord’ en werd haar leven op 88-jarige leeftijd beëindigd. Ze verdroeg de laatste morfine gelukkig niet meer.
Maar… uw en mijn moeder zijn uiteraard niet de voorbeelden waar het in de beoogde wetgeving om gaat.
Het gaat om mensen, in principe ouderen met een consistente ‘doodwens’. Mensen die ongeacht optimale omstandigheden geen enkel perspectief meer hebben/zien. Mensen die met het leven klaar zijn.
Je hebt al niet zelf voor het leven mogen kiezen, gun hen dan het zelfbeschikkingsrecht voor een (on)tijdige beëindiging. Daarmee wordt niemand gedupeerd.
Het argument dat zelfs de meest zorgvuldige wetgeving ter zake een ‘aanzuigende werking’ (het SP-standpunt, pure verkiezingsretoriek) zou hebben vind ik pure kwats. Je gaat toch ook geen ijssalons sluiten omdat er lieden zijn met een ijsallergie…
Waarom wordt er door zovelen moeilijk gedaan als om het recht op zelfbeschikking gevraagd wordt? Kunnen mensen niet eens ophouden anderen te beoordelen of veroordelen omdat die anderen er andere normen of gedachten over iets op na houden? Wie ben ik om iemand die voldoet aan de in deze wet geformuleerde criteria te verbieden over zijn of haar eigen leven te beschikken? Springen er al niet genoeg mensen voor de trein? Ik vermoed dat juist de wetenschap dat er een ultieme mogelijkheid is, mensen langer laat doorgaan met leven. Zoals ook patienten die weten voor euthanasie in aanmerking te komen, dankzij die geruststellende gedachte hun grenzen vaak verleggen.
@RetMEd: Een jaloersmakende analyse. Mogelijk leest de jongedame Marijnissen dit ook en kan ze e.e.a. doorspelen naar de geachte afgevaardigde Roemer… Een lovenswaardig initiatief kan niet breed genoeg worden gedragen.
Vele jaren geleden bracht een dierbare vriend (68 j)het thema euthanasie tersprake tijdens een van onze wandelingen in de natuur-slikte al jaren medicatie inzake parkinson-zijn levenskwaliteit werd ook grotendeels hierdoor beperkt.Hij vroeg o.m. mijn zienswijze aangaande overweging tot levensbeeindiging.Het hele gesprek,.. zal het u besparen,het ontvangen antwoord was liefdevol maar duidelijk: wat jou besluit ook mag zijn,..je hoeft het mij niet te vertellen,..wil het niet weten ook,het belast m’n geweten.Z’n levensjaren zijn nog talrijk geweest,daar de mensen in zijn omgeving hem waardeerde lieten weten dat hij nog steeds belangrijk was voor zijn omgeving/familieleden.
Kennelijk zijn we ontredderd in ons denken/ handelen, we dreigen- losgezongen van ieder hoger ethisch besef-het belang/doel/zingeving v.h.leven maar als subjectief te benaderen.Het leven is niet gekocht bij de grootgrutters,respect voor het leven betekend dat je “het lied deslevens ” uitzingt tot het eind,de klanken die we ontmoeten en zelf laten horen zijn divers in toonhoogtes,etc,Soms zingen we vals,andere vrolijken ons op met hemelse muziek.Het leven zelf,..bied zich aan met vele gezichten,zit er mogelijk een plan achter?Dat wij niet alles in de hand hebben,..de terugblik op” geleeft-leven” zal die realiteit bevestigen.
Indien bij ’n mens verlangen naar euthanasie ontstaat is er iets grondig verstoord,om op dit lijdenspad deelnemer te zijn worden we nadrukkelijk geconfronteerd tot bezinning, de verantwoordelijkheid voor anderen/ons zelf. Iedere vraag waarom we leven,..leven hebben ontvangen,zijn we bedoelt om te vegeteren, veel aandacht aan ons zelf te besteden,vele vragen,.. mogen we zelf beantwoorden.
Ook het eigenleven ontnemen zonder de vraag: waarom” het leven” mij laat VOORTLEVEN,mag gesteld worden. Hebben we iets nagelaten/overzien?hebben we ons verschuilt,verdieping afgewezen,hebben we ons geschuwd om bepaalde ervaringen te herzien andere te praktiseren?Soms is het iets heel kleins,..vriendelijk wezen,vreemde mensen begroeten!
Ps: het leven eindigt als het EINDE van het leven zich aanbied,ondertussen mogen we ons inzetten voor elke medemenselijkheid, respect voor het leven zoals het zich aanbied.Ja h’t betekend mogelijk de diepere waarde van leven aangaan/ontmoeten,de innerlijke scholing van liefde voor het leven doorgronden.
Voor vele blijft het onbenullig,religieus klinken maar in de klei staan is me niet vreemd,.met respect!