MAX Seniorencoach: leren rouwen

Allerzielen is een gedenkdag. Op die dag denken we normaal gesproken aan al diegenen die ons ontvallen zijn. Ik denk dit keer aan mevrouw L. Zij is ons gelukkig niet ontvallen, maar heeft het afgelopen jaar het behoorlijk voor haar kiezen gehad. Ik heb haar in mijn werk als MAX Seniorencoach leren kennen en ze heeft een diepe indruk op mij achtergelaten. Haar verhaal maakt me duidelijk waarom dit werk zo ongelooflijk dankbaar is om te doen.

Mevrouw L. is een energieke vrouw, die het graag goed heeft met anderen en geniet van het leven. Maar het afgelopen jaar wordt alles anders. Nadat haar schoondochter plotseling overlijdt, krijgt ze een paar maanden later te horen dat haar zus, haar maatje, kanker heeft en niet lang meer leeft. Door de corona kan ze haar zus, die in het buitenland woont, niet bezoeken, wat het allemaal nog verdrietiger maakt.

“Wie kan mij nou helpen met mijn verdriet”

Gevoel van verlies

Haar positieve levenshouding verandert in lusteloosheid en somberheid. Corona heeft er al voor gezorgd dat er weinig activiteiten mogelijk zijn, maar nu ook het contact met haar zus, door de ziekte, bemoeilijkt wordt, voelt ze zich heel eenzaam. Het gevoel van verlies is groot.

Gesprekken om weer verder te kunnen

In haar zoektocht naar contact, komt mevrouw L. op de website van de MAX Seniorencoach terecht. Hoewel ze eerst sceptisch denkt “wie kan mij nou helpen met mijn verdriet”, besluit ze toch te schrijven. Kort daarna neem ik telefonisch contact met haar op. Samen met haar kijk ik naar de situatie waar zij inzit. De gesprekken helpen haar om met haar verdriet om te gaan. Ze vindt het fijn om met iemand over haar verdriet te praten die buiten de hele situatie staat en niet zelf allerlei ervaringen deelt waar zij  naar moet luisteren. Het gesprek is voor dan voldoende voor haar om weer verder te gaan.

Tot een paar maanden na het overlijden van haar zus. Mevrouw L. dacht “ik kan het wel alleen”, maar dat lukt haar toch niet. Ze zoekt contact waarop ik haar direct bel en vraag of ik dit keer langs mag komen. Ze vertelt dat ze hoopte het gevoel van verlies onder controle te hebben en haar uiterste best deed weer die energieke genietende vrouw te zijn. Maar dat is ze niet en dat maakt haar onrustig.

“Goed kunnen rouwen betekent goed met het verdriet van ons verlies om te leren gaan, zonder er tegen te vechten of het weg te stoppen.”

Leren rouwen

Goed kunnen rouwen betekent goed met het verdriet van ons verlies om te leren gaan, zonder er tegen te vechten of het weg te stoppen, schrijft rouwtherapeute Julia Samuel in haar boek ‘Rouwwerk’. Het is heel belangrijk om verdriet te kunnen delen en te kunnen uiten. Maar we vinden dat lastig en willen anderen daar niet altijd mee ‘lastig vallen’. Dus proberen we vaak te snel weer diegene te zijn, die anderen graag in ons zien. In het geval van mevrouw L. de levenslustige, energieke vrouw. Maar het andere gevoel, het grote verdriet, is er ook. Ook al sta je voor iedereen klaar, je moet ook gewoon toe kunnen geven aan een baaldag, dat je even niets wilt afspreken. Soms kan dit besef al zoveel doen in een rouwproces.

Na ons laatste gesprek krijg ik een kaartje van mevrouw L.: ”Wat een geluk dat ik je vond. Je hebt me enorm geholpen door te luisteren naar mijn verdriet, dit zelfs te tekenen. Tot 2 keer toe hielp je me om over mijn verdriet heen te kijken en verder te kunnen gaan. Je bent zo waardevol voor mij. “

Mieke Schouten (53) schrijft over haar leven en over haar werk als MAX Seniorencoach.