MAX Seniorencoach: gevecht als acceptatie niet lukt
Publicatiedatum: 7 juli 2023
“Veel dank dat je bij het afscheid kon zijn. Ik ben zo blij dat je er voor mijn moeder was, waar mij dat niet lukte. ” Het is het appje van dochter K. dat ze mij een dag na de uitvaart van haar moeder stuurt. Eerder die week belt ze me om te vertellen dat haar moeder niet meer wakker is geworden. Ze was opgenomen in het ziekenhuis, maar mocht inmiddels weer terug naar het verzorgingshuis. De avond voor haar ‘ontslag’ is ze in haar slaap overleden. Hoewel de dood in mijn werk als coach voor ouderen altijd dichtbij is, raakt het telefoontje me. De laatste weken van mevrouw K. , waarin we veel contact hebben, zijn een gevecht voor haar. Het gaat dan al langere tijd niet goed.
Niet langer thuis wonen
Ik ontmoet haar een jaar eerder. Eigenlijk belt ze me met een praktische vraag, die ik snel voor haar kan oplossen, maar ik merk dat achter haar vraag een veel groter verhaal schuil gaat. Ze wil heel graag op een rustig moment verder praten. Nadat haar man is overleden, woont ze lange tijd zelfstandig, als ze ten val komt in haar huis. Ze heeft een slecht contact met haar kinderen, die ook nog eens ver weg wonen. Er wordt besloten dat ze naar een verzorgingshuis gaat om, tijdelijk vooralsnog, te herstellen. Maar de kans dat ze weer valt, is aanzienlijk en haar perspectief om naar huis terug te gaan vervliegt. Ze heeft geen mantelzorger die haar kan ondersteunen om weer thuis te kunnen wonen.
Depressieve gevoelens
Haar kwaliteit van leven in het verzorgingshuis gaat achteruit. Ze vertelt regelmatig dat ze niet meer verder wil. In onze gesprekken keert ze veel terug naar haar moeilijke jeugd en haar problematische relatie met haar kinderen en dat maakt haar verdrietig. Ze kan niet wennen aan haar leven in het huis en verliest zich in depressieve gevoelens, waarin onplezierige herinneringen naar boven komen. Ze beschikt niet over de veerkracht om haar leven te accepteren in een verzorgingshuis. Het is teveel voor haar, nu de regie haar uit handen is genomen.
De situatie accepteren
Tot het laatst toe is ze bezig in haar hoofd om terug te keren naar haar huis. Het enige wat ik voor haar kan doen, is luisteren en proberen haar te bewegen om haar leven te accepteren zoals het is. Maar ik zie aan haar dat het haar niet lukt om ook de plezierige kanten van haar leven te zien. Toch bedankt ze me bij elk bezoek of telefoontje, dat ze aan mij haar verhaal kwijt kan en kan terugkijken op haar leven, hoe moeilijk dat ook vaak was. Voor haar was dat mijn rol als seniorencoach, zonder mening of goedbedoelde oplossing naar haar luisteren.
Een waardige laatste levensfase
Deze week verkondigt minister van langdurige zorg, Conny Helder , dat “we niet moeten wachten dat de overheid wat gaat doen, maar dat het aan de ouderen en aan hun sociaal netwerk is om voor elkaar te zorgen.” Ik hoop dat de minister ook ouderen zoals mevrouw K. een waardige laatste levensfase gunt. Deze ouderen, die om welke reden dan ook niet beschikken over een sociaal netwerk, verdienen ook iemand die hen kan ondersteunen, zoals ik er voor mevrouw K. kon zijn. Ik bedank de dochter dat ik afscheid kon nemen van haar moeder en wens haar veel sterkte toe.
Mieke Schouten (54) schrijft over haar leven en over haar werk als MAX Seniorencoach. Komt u graag met haar in contact bel dan op werkdagen tussen 10.00 en 14.00 uur naar 035 – 677 0710 of neem online contact op.
(Foto: Shutterstock)
