Hollandse Zaken: ‘Je kleinkind nooit meer zien’

Reacties (5)

Monsieur says:
31 juli 2021 om 23:25
Je leinkind nooit meer zien!
Kinderen worden uit liefde geboren, zo ook je het kind van je kind!
Het is het Recht van een kind om zijn oma en opa te leren kennen. (zie Rechten van het kind, door Nederland ondertekend). Natuurlijkerwijs wil een kind graag bij en met zijn opa en oma zijn!
Rechten van de mens onderstrpen dat omgangsrecht!
Kinderen in liefde ontvangen en mogen opvoeden betekent ook dat ji jouw kind met jouw vader en moeder en je schoonvader kan en mag omgaan, en je kind hen leert kennen.
Het kind zal zich daardoor ook meer geborgen voelen!
Nederland schendt beide verdragen op een ongelovelijke wijze. In de bescherming van het kind faalt de Nederlandse overheid volledig! Het leed wat de Nederlandse overheid veroorzaakt is schrijnend inhumaan!
Monsieur,
Vader van vier kinderen, hen verbood de overheid na 1996 volledig onterecht dat zij mij niet meer mochten zien tot heden. Uitspraak is niet herroepen door Recher of Raad voor de Kinderbescherming! Hoe absurt!
Gelukkig namen mijn daardoor zeer beschadigde kinderen enkele jaren terug zo nu en dan contact met mij op.
Zij en ik zijn onnodig enorm beschadigd!
Log in om te reageren
Bezorgde oma says:
10 augustus 2021 om 13:14
Wij mogen onze kleindochter niet meer zien vanaf okt 2016. Haar broertje van 4 jaar is in 2015 gedood door haar vader. Ze heeft nu een andere vader en sindsdien mogen wij haar opa en oma en overige familie, haar ooms, tantes en neefjes haar niet meer zien. Dit wordt bepaald door haar stiefvader. Dochter volgt wat hij wil. Hebben geprobeerd via de rechter voor een omgangsregeling te krijgen, dit is afgewezen. Waarschijnlijk heeft haar stiefvader invloed gehad op de rechtszaak omdat hij zelf werkzaam is bij de rechtbank. We hebben jaren lang op haar en haar broertje gepast minimaal 1x per week. Gingen veel weekendjes met hen en hun moeder weg. Nu mag er niets meer. Verdriet om dood kleinzoon is enorm en veel verdriet om lieve kleindochter.
Wie kan ons nog helpen?
Een zeer bezorgde opa en oma.
Log in om te reageren
Vrije Vlinder says:
23 september 2021 om 18:08
Jeetje wat herkenbaar, wat ben ik blij om dit te vinden. Ik zag net bij omroep Max net, waar het ook hierover ging. Ik heb mijn dochter en oudste kleinzoon dit jaar 14 jaar al niet meer gezien. Zo verdrietig. Wat zouden ze hem verteld hebben? Hij heeft zijn 6e verjaardag nog hier gevierd, toen hij met mijn dochter hier 4 maanden in huis heeft gewoond. Ik had een heel bijzondere band met hem, maakte samen muziek, schilderde, hij had een autistisch spectrum stoornis, dus ik weet niet of hij ooit in staat is om zijn (niet biologische) opa en oma vlinder weer te vinden. Al die verloren jaren zijn nooit meer in te halen. Hij is niet alleen bij ons weggehouden, maar ook bij mijn zoon, zijn oom, en bij mijn verdere familie, en bij zijn biologische vader. Ik heb er een vorm voor gevonden, en gelukkig zie ik hem in mijn dromen af en toe op een fijne manier, maar het blijft een groot verdriet, weggestopt in mijn hart. Mijn leven gaat verder en ik wil niet aan dat verdriet ten onder gaan, maar het is wel fijn om mensen te zien/horen die in dezelfde positie zitten.
Ik kan hem helaas niet opzoeken, zijn school wilde nergens aan meewerken, en hij heeft een “stiefvader” die helaas niet te vertrouwen is, en waarschijnlijk de oorzaak hiervan is. Toch narcisme in het spel, en daar doe je niets aan. Mijn dochter kiest blijkbaar haar eigen weg, maar mijn kleinzoon heeft hier niet voor gekozen, dat kan niet op 6 jarige leeftijd.
Log in om te reageren
elly62 says:
17 februari 2022 om 11:18
mijn dochter verzint steeds meer smoesjes zodat we onze kleinzoon niet meer kunnen zien en we zien hem al zo weinig omdat wij in het buitenland wonen voor dat we naar het buitenland verhuisde heb ik altijd als oma op onze klein zoon gepast 4 hele dagen per week vanaf dat hij 6 weken oud was dan kon mijn dochter werken 1 keer per maand bleef ie slapen omdat hij het zelf wilde ,toen was ons huis in het buitenland nog een vakantie woning vaak ging hij dan ook mee. Vanaf 2015 wonen we daar permanent en is onze klein zoon bijna Iedere vakantie wel bij ons gekomen .Toen hij 5 was zijn zijn ouders gescheiden een vechtscheiding en hebben ze een co-ouderschap als we aan onze ex schoonzoon vroegen of ie mee mocht met ons als we in Nederland waren dan deed ie nooit moeilijk als het de week van mijn dochter was die deed altijd moeilijk Het vreemde in deze is dat onze kleinzoon altijd vanaf dat ie kon praten en we zagen elkaar altijd vroeg mag ik mee we zijden dan als het van papa en mama mag dan mag je mee tenzij het kon want onze klein zoon is ook leerplichtig ik weet niet wat wij verkeerd hebben gedaan. wij missen onze kleinzoon heel erg het doet pijn in het hart
Log in om te reageren
Omaaaaa says:
7 september 2024 om 19:07
Beste mensen,
Wat verdrietig wat ik allemaal hier lees. Zelf heb ik een lieve kleinzoon van 8 jaar die ik heel weinig zie, gelukkig is er nog en klein beetje contact maar het is weinig. Ik mis het bij de kinderen thuis zijn samen opstaan, ontbijten, leuke dingen doen met mn kleinzoon: samen naar het strand, fietsen, bioscoop, kogeren, buitenspelen, dierentuin, tekenen, samen een spelletje spelen of gewoon tv kijken, het bij hem zitten als hij doucht, een boekje voorlezen voor het slapen.
Heb een moeilijk jaar achter de rug er is veel gebeurt een scheiding , het stoppen van mijn leuke baan, een verhuizing. Een super verdrietig jaar waarbij ik ben opgevangen door mijn zoon en zn vrouw… maar het blijkt dat zij mij lastig vond en ik sloeg haar advies in de wind, ik heb niet atijd geluisterd en zeker foute beslissingen genomen. Mijn straf is geen contact meer ik mag niet meer op bezoek komen bij ze thuis! Gelukkig komt de zoon zo nu en dan met de kleine jongen als ik het vraag mag ik even appen is dat ok, en ik mag naar het sporten komen kijken dat wil zeggen een uurtje naar mijn kleinzoon kijken, praten en knuffelen kan dan niet. Kapot ben ik hiervan hoe verwerk je zoiets ? Ik heb gesmeekt of ik alsjeblieft weer mocht komen. Heb zo’n fijne band met mn kleinzoon weet zeker dat hij het ook niet leuk vind en mij mist. Soms kijkt hij me aan, ik vraag me dan af wat hem is verteld.
Het gekke is dat mijn schoondochter de liefste ter wereld was altijd leuke kaartjes heel veel foto’s bijna dagelijks. En nu niets helemaal niets meer. Ben niet foutloos maar waar verdien je dit aan. Moet nu zorgen dat ik op mijn benen blijf staan ik kan een hele dag telkens vol schieten van dit gemist. Hoe verwerken jullie dit ?
Naar een rechter durf ik niet dan bven ik bang dat het weinige contact stopt
Mijn zoon erop aanspreken geprobeerd het antwoord is ga niet tussen jullie staan.
Hier stopt het ook anders ben ik het weinige contact ook nog eens kwijt.
Zij met zn drieen zijn mijn enige familie.
Graag jullie advies?
Log in om te reageren