‘De les van Nouri’

Leidt het ‘Nouri-effect’ tot een kentering in de Nederlandse samenleving? Een Nederland met minder haat, minder wij en zij-denken en minder polarisatie. Een idealistische, hoopvolle droom? Of is dit een naïeve gedachte? Waarin voorbij wordt gegaan aan wat er mis gaat in multicultureel Nederland.

Gebroederlijk

De afgelopen 2 weken leken Nederlanders even over de eigen schaduw heen te springen. Etnische, culturele en godsdienstige tegenstellingen vielen weg in de ontzetting over het lot dat de talentvolle jonge Ajax-speler Abdelhak Nouri trof. Jong en oud. Moslims en niet-moslims. Zwart en wit. Feijenoord- en Ajax-fans. Ze trokken gebroederlijk op. De familie van de jonge voetballer noemde het de ‘les van Nouri’. “De beste manier om Appie te respecteren is zijn gedrag te kopiëren. Hij heeft ons laten zien hoe je met mensen moet omgaan. Moslims en niet-moslims”.

Aan het woord

Stanley Gontha maakte als sportfotograaf een inmiddels iconische foto van de vader van Abdelhak Nouri, die vanuit een auto met de hand op het hart een menigte bedankt voor de steun aan zijn zoon. “Er stonden duizenden mensen, van allochtonen in gewaden tot blanke Almeerders met tattoos. Ik voelde het in mijn tenen: er is daar iets in beweging gezet.”

Sarah Alsalhawi is moslima en studente. Haar ouders zijn gevlucht uit Irak. De saamhorigheid in de massale steun aan Nouri ziet zij als een bevestiging van hoe goed het gaat met de integratie in Nederland. “Ik ontken niet dat er problemen zijn met allochtonen. Maar als ik zie hoeveel blonde koppies en blauwe oogjes hun steun kwamen betuigen aan Nouri. Dat maakt me dat superblij.”

Jules Dresmé is pastoor van de St.Vitusparochie in Hilversum. Hij werd landelijk bekend door zijn inzet voor slachtoffers en nabestaanden van de ramp met de MH17. “Ook daar zag je dat verdriet solidariseert, mensen samen brengt. Dat zie je ook bij Nouri. Nu is het zaak om ons deze jongen, en de positieve waarden die hij belichaamt, te blijven herinneren.”

Radi Tahiri maakt deel uit van een grote vriendengroep rond Abdelhak Nouri, in de wijk Geuzenveld in Amsterdam-West. Radi, kleinzoon van een Marokkaanse gastarbeider, vindt de steunbetuigingen voor ‘Appie’ uit allerlei geledingen in de samenleving hartverwarmend. “Appie is een voorbeeld voor ons allemaal.”

Lahoussine Ait Chitt komt in 1969 als zeeman uit Marokko en vestigt zich al snel in een dorpje Zuid-Holland. Daar is hij de eerste immigrant. Hij is lang werkzaam als opbouwwerker en als adviseur op gebied van diversiteit. Hij pleit voor meer aandacht voor de positieve verhalen van immigranten. “Het is belangrijk dat mensen hun eigen verantwoordelijkheid nemen om er in Nederland het beste van te maken, allochtoon en autochtoon.”

Journalist Syp Wynia is kritisch over de stand van integratie. “Ik heb het vermoeden dat Nouri groter wordt gemaakt dan hij zelf had gewild. We willen graag dat er goede Marokkanen zijn. Natuurlijk heb ik ook graag dat de wereld een paradijs is. Maar dat is niet zo en ik hecht aan waarheidsvinding.”

Kentering

Kan het gevoel van verbroedering leiden tot een nieuw momentum in multicultureel Nederland? En hoe dan? Te gast zijn onder andere fotograaf Stanley Gontha, die de iconische foto van de rouwende vader van Abdelhak Nouri maakte. Hij hoopt op een kentering in Nederland. En Elsevier-journalist Syp Wynia, die kritisch is over moslim-integratie en over multicultureel Nederland.

Hollandse Zaken is te zien op donderdag 27 juli 2017 rond 21.05 uur op NPO 2.

Naar aanleiding van de uitzending is door honderden kijkers gereageerd. In een reactie gaat de redactie van Hollandse Zaken kort in op de overwegingen waarom zij deze uitzending hebben gemaakt en op hoe zij tegen uw reacties aan kijken.