Coronaregels vaak onuitvoerbaar voor mensen met een beperking

De 52-jarige journaliste Nanette van Dam merkt dat er weinig rekening wordt gehouden met mensen met een beperking tijdens corona. Door een aangeboren heupafwijking moet zij altijd met krukken lopen. Door schade aan haar beenspieren verliest ze snel haar evenwicht. Een klein duwtje is genoeg om te vallen. “Ook ik wil mijn weg kunnen vinden in winkels maar bij de bouwmarkt mocht ik niet naar binnen.”

Bouwmarkt

Het is weekend en Nanette en haar man Rob rijden naar de bouwmarkt. Ze gaan de zolder opknappen en willen een nieuwe vloer uitzoeken. Rob parkeert de auto en Nanette loopt alvast naar de winkel. Bij de deur van de winkel hoort ze dat er maar 1 persoon naar binnen mag in verband met corona.

Vloeren sjouwen

Nanette wil een vloer uitkiezen. Ze vertelt de medewerker dat zij vanwege haar beperking geen vloer kan sjouwen, daar moet haar man bij helpen. “Dan gaat uw man naar binnen, maar u moet buiten blijven,” bijt de jongen haar toe. Au. Dat doet pijn. Nanette heeft geen zin in een discussie. Er staan 3 mensen achter haar te wachten. Rob gaat alleen naar binnen en komt terug met een paar zakken potgrond. De vloer laten ze even voor wat het is.

Karretje verplicht

“Ik ben volledig zelfstandig, werk 4 dagen in de week en neem ook in coronatijd mijn verantwoordelijkheid,” vertelt Nanette. “Maar soms heb ik iets meer ruimte nodig. Mensen hebben weinig oog voor mensen met een beperking. Zeker nu. Bij de supermarkt is iedereen verplicht om met een karretje te winkelen. Dat begrijp ik ook. Voor mij is het alleen heel lastig. Ik ben niet stabiel en ik loop met 2 krukken. Als ik dan ook nog een karretje moet duwen, wordt het voor een enkele boodschap best ingewikkeld.

Zelfstandigheid

“Ik wil mijn man niet altijd de boodschappen laten doen. Bovendien is het doen van boodschappen een goede oefening voor mij. Door corona zit ik nog meer dan normaal en blijf ik het grootste deel van de tijd binnen. Wandelen kan ik door mijn beperking amper. Als ik boodschappen doe, oefen ik mijn lichaam. Ik koester mijn zelfstandigheid en ik wil gewoon boodschappen kunnen doen. Net als ieder ander mens.

Maak een uitzondering

“Elke supermarkt behandelt je anders. Bij de Jumbo in mijn dorp zijn ze heel begripvol. ‘U hoeft geen karretje hoor, dat wordt moeilijk voor u,’ zeggen ze daar vriendelijk. Maar bij de Albert Heijn staan vaak hele jonge mensen voor de deur. Die volgen keurig de regels op. Het is of een karretje, of ik mag niet naar binnen. Ik begrijp de regels. Maar het vraagt moed om een uitzondering te durven maken.”

Angst voor besmetting

“Ik heb soms hulp nodig in de supermarkt. Ik kan niet overal bij. Er is niet altijd een medewerker in de buurt, dus vraag ik het aan een andere klant. ‘Liever niet,’ hoor ik regelmatig. ‘Vraag het maar aan iemand anders.’ Ik begrijp de angst voor corona, maar we moeten elkaar ook helpen, zeker in deze tijd.”

Visueel gehandicapten

“Mensen met een visuele handicap hebben er ook last van. Het is voor hen moeilijk om 1,5 meter afstand te houden, ze zien immers niets. Geef ze dus wat meer ruimte, houd zelf die afstand. Maar dat gebeurt niet. Veel mensen zien de witte stok niet eens. Wees je meer bewust van waar je loopt en kijk af en toe om je heen.”

Oog voor de ander

“Gelukkig zijn er ook hele lieve mensen, die je graag helpen. Die bedank ik altijd uitgebreid. Ik denk overigens dat mensen het niet kwaad bedoelen, maar veel mensen zijn erg op zichzelf gericht. Iedereen holt maar door de winkel, kijkt op zijn telefoon of lijstje en heeft geen oog voor een ander. Het is ieder voor zich en dat vind ik jammer.”

Thuis voelen

“Leven met een beperking vraagt wat van mij, en soms ook van de mensen om mij heen. De coronamaatregelen zijn terecht en ik die respecteer ik. Maar er wordt te weinig rekening gehouden met mensen met een beperking. Het is mooi als daar eens goed naar gekeken wordt door het Outbreak Management Team. Ik neem het ondernemers niet kwalijk, die doen wat hen wordt opgedragen. Maar ik wil me wel thuis voelen in winkels. Welkom zijn. Mijn weg kunnen vinden. Ook in coronatijd.

Nanette van Dam is vanwege privacy redenen een gefingeerde naam. De echte naam van de geïnterviewde is bij de redactie bekend.