Brussen
Bij de zorg voor een kind met een handicap wordt vaak gedacht aan de ouders. Maar wat betekent het voor de andere kinderen in het gezin om op te groeien met een broer of zus met een beperking? En hoe zit het met de zorg als de ouders niet meer in staat zijn die te kunnen dragen. Debby van der Schuit heeft een zus met een verstandelijke beperking. Met de documentaire Op zoek naar mijn zusje wil Debby laten zien wat het is om de verantwoordelijkheid voor je eigen zus te dragen.
Brussen
Het woord brus komt van broer en zus. De term wordt gegeven aan broers en zussen die een broer of zus met een lichamelijke of verstandelijke beperking hebben. Op een moment in hun leven nemen zij de zorgtaak en verantwoordelijkheid over van hun ouders. Een gegeven dat al hun hele leven boven hun hoofd hangt. Omdat het er in gezinnen met kinderen met een beperking vaak net even anders aan toegaat worden de brussen ook wel ‘jonge mantelzorgers’ genoemd. Van hen wordt net iets meer geduld, hulp en invoelend vermogen verwacht. Vroeger waren de gezinnen groter en werd de zorg voor kinderen met een beperking verdeeld over meerdere kinderen. In gezinnen met maar 2 kinderen komt die zorg automatisch bij de brus te liggen.
Op zoek naar mijn zusje
Debby van der Schuit weet als geen ander hoe het is om de verantwoordelijkheid te hebben voor een zus met een beperking. “Er komt een hele grote verantwoordelijkheid bij mij te liggen. Dat riep vragen op als kan en wil ik dat wel? En hoe ga ik dat doen?” Met de documentaire Op zoek naar mijn zusje wil Debby laten zien wat het betekent om de verantwoordelijkheid voor je eigen zus te dragen. Want steeds meer brussen worstelen met de zorgtaak die op hen afkomt. “In een participatiesamenleving, waarin de mogelijkheden tot professionele zorg langzaam verdunnen, kan dit als een zware last voelen”, aldus Debby.
De documentaire Op zoek naar mijn zusje gaat op 9 maart 2016 in première in Rotterdam. Debby doet in Tijd voor MAX op 17 februari 2016 haar verhaal.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Petje af voor Debby! Het is echt belachelijk hoe makkelijk die ouders ervan uitgaan dat Debby het wel oplost. Dat is geen taak van en voor Debby. Debby heeft recht op de eigen leven ongeacht dat ze veel van haar zusje houdt en al die verantwoordelijkheid die ze voor haar voelt. Ik hoop dat de ouders hun eigen taal opnemen en een fatsoenlijke woonvorm voor Debby zoeken. Die zijn er gewoon.
Graag wil ik ook de aandacht vestigen op het boek “Het Brussenboek” van Anjet van Dijken.
Zij is de zus van een blinde broer die bij Bartimeus woont. Zij heeft gesprekken gehad met andere broers en zussen met een gehandicapte broer of zus. Hierover heeft ze het boek geschreven.
Zelf zijn mijn man en ik brussen van de meervoudig gehandicapte zus van mijn man. Zij woont ook in Bartimeus.
Mijn schoonmoeder is 93 jaar en woont zelf in een verzorgingshuis.
In najaar 2014 was er bij Bartimeus een Brussendag om ervaringen uit te wisselen met andere brussen.
Komend najaar wordt er weer zo’n dag georganiseerd.
Natuurlijk valt het niet altijd mee , we zijn uiteindelijk ook 65 plusser.
Maar je laat je zus toch niet altijd in een instelling zonder er verder naar om te kijken .
De nieuwe wetgeving vraagt ook van verwanten meer inzet en betrokkenheid.
Bovendien doe je de zus of broer met een beperking er een enorm plezier mee.