APG adopteert Zilverlijn van Nationaal Ouderenfonds

Reactie

oosterwijck says:
13 oktober 2018 om 08:59
Er zijn steeds meer initiatieven om eenzaamheid onder ouderen tegen te gaan. … Waar komt die eenzaamheid vandaan? … Nog niet zo lang geleden, werden ouderen geschaduwd door sociaal rechercheurs (gerecruteerd uit de voormalige SS), om te controleren of er al of niet sprake was van samenwonen of een economische eenheid, als ze iets te vaak bij elkaar over de vloer kwamen. Met dit onterechte wantrouwen, heeft de overheid, decennia lang, paranoïde veroorzaakt onder de bevolking. Deze controle was zo extreem, dat, als een zoon of dochter, als mantelzorger te vaak bij een bejaarde ouder over de vloer kwam, het pensioen/AOW van de bejaarde ouder in gevaar kwam. Of als de zorgzame kinderen zelf een uitkering hadden, die uitkering gekort werd. Het meest extreme, dat ik gehoord heb, is: een vrouw op leeftijd (met een bijstandsuitkering), heeft de zorg op zich genomen van een, oudere, dementerende ex partner, door elke dag een maaltijd te bezorgen en de was te verzorgen van haar zieke en vereenzaamde ex man, die niet meer voor zichzelf kon zorgen en door diverse instanties volkomen aan zijn lot was overgelaten. Deze zorg was louter gebaseerd op verantwoordelijkheidsgevoel en medemenselijkheid. Maar onze overheid (die miljarden per jaar wil schenken aan Amerikaanse miljonairs) stopte de bijstandsuitkering van mevrouw en beschuldigde haar van het vormen van een economische eenheid. Ze heeft meer dan een jaar moeten vechten om dit onrecht ongedaan te maken en kon niet meer voor die zieke vereenzaamde man zorgen. Alle pijlen waren gericht op de verzorgende. Niet op de zorgbehoevende. Een ander voorbeeld: Twee alleenstaande bejaarde buren, sluiten vriendschap en eten om beurten bij elkaar, omdat een gedeelde maaltijd, gezellig is en koken voor twee evenveel moeite is, als koken voor één en kostenbesparend is. Deze vriendschap wordt gedwongen uit elkaar te gaan, ieder zijn eigen potje te koken en in eenzaamheid de maaltijd te nuttigen. De schrik zit er nog heel diep in bij al die bejaarden, die nu worden gestimuleerd om toch zoveel mogelijk tijd bij elkaar door te brengen en elkaar voor vereenzaming te behoeden. Zozeer zelfs, dat professionele bejaardenbezoekers aangezocht dienen te worden, die de zielige eenzame stumpers, één keer per week te telefoneren en te vragen: ” hoe het met hen gaat? ” Hoe zielig hebben we het gemaakt, Nederlandse overheid?
Log in om te reageren