Alleenstaand? U bent zeker niet de enige
Publicatiedatum: 25 juni 2018
Voordat de Tweede Wereldoorlog uitbreekt in Nederland, zijn alleenstaanden in de minderheid. Slechts 285 mensen leven op die manier, maar anno 2018 is dit beeld compleet anders: er wonen nu ruim 3 miljoen mensen alleen. En dat aantal zal alleen maar stijgen, blijkt uit berekeningen van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS).
Meer alleenstaanden
Onder alleenstaanden verstaan wij in Nederland mensen met of zonder relatie die alleen wonen. Voor de Tweede Wereldoorlog komt dit niet vaak voor en wordt door sommigen zelfs raar gevonden, of zielig. Dit laatste omdat de meeste mensen alleen komen te staan doordat zij hun partner verliezen. Na de Tweede Wereldoorlog veranderen de normen en waarden in de westerse wereld. De economische welvaart neemt toe en dat stelt mensen in staat om hun eigen levensloop vorm te geven. Ook de positie van vrouwen verandert, waardoor zij meer vrijheden krijgen en in toenemende mate deelnamen aan de arbeidsmarkt.Trouwen of samenwonen is niet per se meer nodig om in het levensonderhoud te kunnen voorzien en er wordt steeds minder vastgehouden aan wat ‘hoort’. Deze ontwikkelen resulteren in meer alleenstaanden en de verwachting is dat er alleen maar meer bijkomen. In de onderstaande grafiek kunt u de prognose van het CBS bekijken.
Oudere alleenstaanden
Het CBS richt zich voor hun onderzoek op meerderjarige tussen de 18 en de 80. Voor de oudere ondervraagden geldt dat zij minder vaak dan jongere Nederlanders op zoek zijn naar een relatie en vaker de voorkeur geven aan alleen wonen. de verklaring die hiervoor wordt gegeven is dat zij al te vaak een relatie op de klippen hebben zien lopen en hier geen zin meer in hebben. Vooral vrouwen van 65 jaar of ouder denken er zo over.
Van ouderen met een relatie, geeft meer dan 55 procent de voorkeur aan latten. Trouwen wil slechts een relatief klein deel: 14, 6 procent.
(Bron: Trouw, NOS, ANP, CBS)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Het leven binnen een relatie wordt al sinds eind jaren zestig ontmoedigd. Nederland het zojuist de seksuele vrijheidsperiode achter de rug, waarbij veel stellen vreemd gingen en/of aan partnerruil deden. In die periode groeide de financiele bomen, van de overheid tot in de wolken. Er kwamen elke dag meer stichtingen, die de emancipatie van vrouwen stimuleerden. De werkloosheid van (jonge) mannen groeide met de dag, doordat er elke dag meer goedkope gastarbeiders naar on land kwamen. Door die werkloosheid en de emancipatie, evenals de uitwerking van de vrije seksuele moraal werden veel huwelijken beeindigd. Ook ontstond er even een hype, dat vrouwen een mediterrane partner prefereerden, boven een Nederlandse partner. Het leek zo spannend, zo’n donkere, vurige, mysterieuze man. Na een jaar of tien was die hype weer voorbij. Bijstandsuitkeringen waren hoog in vergelijking met de lonen, dus kozen veel vrouwen, om hun werkloze echtgenoot te verlaten. Fiancieel werden ze daar beter van, voor een paar tientjes minder, hoefden ze hun onvolwassen echtgenoot niet langer onderdak te verstrekken. De werkloze mannen werden massaal afgedankt en op straat gezet. De alleenstaande vrouwen , met een bijstandsuitkering gingen overdag naar de emancipatiecursus en gingen ’s avonds naar de disco om een minnaar te versieren. Daarna brak de hel los. De tweedehands partner markt kwam in een stroomversnelling. Iedereen deed het met iedereen. De individualisering was een feit. Het duurzame huwelijk, raakte in verval. Steeds meer mensen kwamen tot de ontdekking, dat een duurzame relatie, erg moeilijk is met al die egoisten, die ook nog eens psychische problemen en financiele problemen hebben. Tot op de dag van vandaag, wordt deze ontwikkeling erger en erger. Tegenwoordig zijn de lonen, de uitkeringen en de pensioenen zo krap, dat je daar niet een partner van kunt onderhouden. Ook niet als je een paar tientjes per maand belastingvoordeel krijgt.