Meldpunt: Te kleine liften in seniorenwoningen respectloos en gevaarlijk bij brand
Publicatiedatum: 11 februari 2021
Veel liften in seniorenwoningen zijn te klein voor het liggend vervoeren van zieke bewoners. Geregeld moet de brandweer bewoners op leeftijd via het balkon omlaag takelen. En de uitvaartsector klaagt dat een doodskist met een overledene alleen rechtop in de lift kan. “Dit is niet wenselijk en niet menselijk”, zegt een uitvaartbegeleider in Meldpunt.
Emotioneel belastend
Seniorencomplex De Botterhoek in Purmerend ziet er nog netjes uit, maar is toch al 26 jaar oud. Gebouwd ruim voordat het Bouwbesluit regelde dat in een woonflat minimaal één lift moet zijn waarin een persoon liggend vervoerd kan worden en die tevens fungeert als brandlift voor evacuatie bij brand. De lift die er nu in zit is te klein en onbruikbaar bij brand. In De Botterhoek, met 85 senioren, komt het geregeld voor dat zieke bewoners op een brancard via het balkon met een brandweerladder of een hoogwerker naar beneden getakeld moeten worden. Flatbewoonster Marianne Regeer kan alles zien vanuit haar woonkamer. “Dit is pijnlijk en verschrikkelijk. Dit wil je niet.”
Ook als bewoners zijn overleden, zijn er problemen met de lift. Omdat de kist rechtop moet, zakt de overledene in de kist in elkaar. “Respectloos”, noemt uitvaartbegeleider Katja Mulder het. “Dit is emotioneel heel belastend voor de nabestaanden en voor ons.”
Meldpunt benadert de verhuurder en laat uitzoeken of een grotere lift geplaatst kan worden. senioren. Van de 32.000 liften in seniorenwoningen zijn naar schatting 16.000 liften te klein voor het vervoer van een brancard of een doodskist. Van alle liften in heel Nederland is 60 procent te klein. In de studio reageren John van Vliet van het Liftinstituut en Marcel Sturkenboom van seniorenorganisatie KBO-PCOB.
Slijtageslag
De coronapandemie is zo langzamerhand een slijtageslag aan het worden voor de wijkverpleging. 145.000 medewerkers in ons land moeten alle zeilen bijzetten om de basiszorg te kunnen bieden. Door het hoge ziekteverzuim en de coronamaatregelen is het werk loodzwaar geworden. En het steekt dat de wijkverpleging als laatste van het zorgpersoneel aan de beurt is om gevaccineerd te worden.
Dat geldt ook voor Meltem Koyuncu, wijkverpleegkundige bij Samen Thuiszorg, een klein familiebedrijf in Rotterdam. Zij moest de afgelopen maanden geregeld dubbele diensten draaien. Dat houdt ze niet lang meer vol. 2 van haar cliënten, Connie Riegman en Otto Waterreus beamen dat. Zij zien door personeelsgebrek vaak andere gezichten en vragen zich af wanneer zij en de wijkzorg wordt gevaccineerd.
Studiogast Bianca Buurman, hoogleraar ouderenzorg en de kersverse voorzitter van beroepsvereniging V&VN pleit voor meer aandacht voor de wijkzorg en wil dat er snel lessen getrokken worden om grotere problemen bij een derde coronagolf te voorkomen.
Meldpunt, vrijdag 19 februari 2021 om 19.20 uur bij MAX op NPO 2.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Die kleine liften zitten niet alleen in de seniorenwoningen/flats maar ook in talloze andere gebouwen/flats.
Maar wat te denken van mensen die ziek worden of overlijden in een bed in een normale woningen en dan via een trap met draai naar beneden gebracht moet worden.
En als je het niet wilt zien ga toch niet voor het raam zitten en ga je tijdelijk ergens anders zitten.
VLR, de Nederlandse vereniging voor liften en roltrappen, heeft via haar kanalen gereageerd op bovenstaande berichtgeving. Deze reactie is hier te lezen: https://www.vlr.nl/reactie-vlr-op-te-kleine-liften-in-relatie-tot-senioren-en-brandveiligheid/.
Ik heb de reactie van VLR gelezen en zij hebben grotendeels gelijk, maar ….
Een lift geschikt voor brancardtransport moet een cabinelengte hebben van 2m10. De afgelopen jaren ben ik meermaals bij gerenoveerde liften geweest waar liftbedrijven de handbewogen draaideuren van een “brancardlift” hebben vervangen door automatische liftdeuren, maar dat ging wel ten koste van de cabinelengte vanwege de dikte van het deurenpakket.
Die reduceerde tot 2m of soms zelfs tot 1m95, waardoor brancardtransport met veel moeite nog maar net (of net niet) mogelijk was.
Hoe dat komt? Omdat de liftbedrijven vaak wel de technische oplossing kennen, maar vaak niet de juiste kennis van regelgeving hebben.
Daar zou je als branchevereniging toch scherper op moeten zijn.
Hoewel dit thema eigenlijk drie thema’s ineen zijn (te kleine liften, te weinig liften en niet brandveilige liften) wil ik een paar aspecten belichten waarom, helaas, deze situatie voorlopig ook wel actueel zal blijven. De belangrijkste redenen zijn dat:
A. Ouderen geacht worden langer zelfstandig te blijven wonen, ook al is de woning c.q. het gebouw van de woning, daar niet op ingericht. Tot enkele decennia geleden hadden we tehuizen met de juiste voorzieningen, maar deze zijn – door de immer op kostenreductie gefocuste overheid – wegbezuinigd.
B. De omvang van de groep “zorgbehoevenden” neemt elk jaar nog toe. Deels door de groter wordende groep senioren maar ook door toenemende welvaartsziekten. Veel zorgbehoevenden kunnen niet of nauwelijks verhuizen naar een andere, soms meer geschiktere, woning. Dat heeft soms te maken met emotionele aspecten, maar meestal omdat ze de middelen niet hebben. Het merendeel van zorgbehoevenden heeft een inkomen dat onder dat van Jan Modaal ligt. Maar ook ons complexe systeem van toeslagen en subsidies lijkt verhuizen soms in de weg te staan.
C. Het aanpassen van een bestaand gebouw, zeker in het geval voor het kunnen plaatsen van een grotere lift, is een uiterst kostbare zaak. De bouwkundige kosten zijn vaak een veelvoud van wat een lift kost. Bovendien is die aanpassing ook lang niet altijd constructief mogelijk. De mogelijke bijplaatsing van een extra lift wordt vaak overwogen maar is ook niet altijd mogelijk vanwege financiële, ruimtelijke of praktische redenen. Een enkele keer wordt er een “lift” geplaatst in de vorm van een platformlift, een hijsapparaat met draaideuren en waar je de knop ingedrukt moet houden. Maar ook dat is vaker een vloek dan een zegen voor de gebruikers.
D. Levensloopbestendig en “maatschappelijk verantwoord” bouwen kost meer dan doelgroep gericht en goedkoop bouwen. Projectontwikkelaars en bouwers zijn gericht op de winst op korte termijn, zeker als zij turn-key opleveren. Zij zijn namelijk na de oplevering van een gebouw niet verantwoordelijk voor de kwaliteit van wonen en de exploitatie van het gebouw. Door hun kosten besparende werkwijze krijgt het gezegde “Penny wise, pound foolish” na enkele jaren al zijn weerslag.
Bovendien stimuleert de overheid (verantwoordelijk voor het Bouwbesluit) ook niet echt het levensloopbestendig en maatschappelijk verantwoord bouwen. Wel zie ik dat sommige wooncorporaties soms scherp zijn op de situatie en bijvoorbeeld geen gebouwen meer ontwikkelen met één lift, maar twee liften (vaak in duplex) als norm hanteren.
Het probleem van de te kleine lift en/of de enige lift in complexen met ouderen (of breder gezien “zorgbehoevenden”) zal zeker niet in enkele decennia opgelost worden, tenzij we vanaf NU een omslag maken en bereid zijn extra te investeren in juiste infrastructuren van gebouwen.