Meldpunt: Buitenlandse zorg-au pair: uitkomst of uitbuiting?
Publicatiedatum: 13 september 2019
Zijn inwonende buitenlandse zorg-au pairs een goed alternatief voor de reguliere ouderenzorg, die kampt met geld- en personeelsgebrek? En waarom ging pensioenfonds ABP overstag in de zaak over het terugbetalen van te veel uitgekeerd pensioen? Het is te zien in de eerste aflevering van een nieuw seizoen van Meldpunt.
Buitenlandse verzorgers
In Duitsland en Italië komt het al heel vaak voor, in Nederland is het in opkomst: een werknemer uit Polen, Bulgarije of Portugal die inwoont bij een Nederlandse oudere, het huishouden doet en lichte zorgwerkzaamheden verricht. Deze buitenlandse verzorgers werken 2 maanden op en af: 2 maanden werken Nederland, 2 maanden onbetaald naar huis.
Nederlandse arbeidsregels
De Poolse Iwona verzorgt op deze manier de 83-jarige John Oosterveen uit Dordrecht. Hij is blij met haar hulp en aandacht, zij kan goed leven van het inkomen dat ze in Nederland verdient. Maar voldoet dit Poolse bedrijf wel aan de Nederlandse arbeidsregels? In de studio reageren Kitty Jong, vicevoorzitter van FNV en Hans Buijing, bestuurder van Branchevereniging Zorgthuisnl.
Verder in Meldpunt
Verder is te gast ABP-directeur Nicole Beuken. Zij reageert op het besluit van het pensioenfonds om niet langer pensioen terug te vorderen bij 555 deelnemers, die jarenlang te veel hadden ontvangen. En geldt dit gewijzigde terugvorderbeleid ook voor andere gedupeerden die, zonder dat ze het konden weten, jarenlang te veel pensioen ontvingen?
En Meldpunt is benieuwd of ABP gaat korten op de pensioenen en de premies gaat verhogen nu, vanwege de dalende beurskoersen en de lage rente, de pensioenfondsen er slecht voor staan.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Ik heb 12 jaar geleden een vrouw ontmoet, die (illegaal) een oude zieke man verzorgde en daarnaast een tweeling van 12 jaar oud, waarvan de moeder uithuizig was met een minnaar. En tevens een grote villa schoonhield. Deze zorg-au pair leefde al 10 jaar lang tegen kost en inwoning met zakgeld, helemaal geisoleerd van de buitenwereld, 7 dagen per week in een groot huis. Ze sprak amper Nederlands. Ze had geen verblijfspapieren. Haar lot raakte mij zo erg, dat ik haar daar weggehaald heb, voor een appartement gezorgd heb, een verblijfsvergunning geregeld heb, een normale baan in een kleding atelier, en uiteindelijk een paspoort. Nu heeft ze een paspoort, een invaliditeitsuitkering, een sociale woning, spreekt Nederlands en een uitgebreide vriendenkring. Ik heb na de ontdekking, aangifte gedaan bij justitie voor slavernij (die hebben een onderzoek verricht), de vakbond geinformeerd en het maatschappelijk werk. Beiden moeten nu nog reageren.