Gewoon doorgaan met leven

“Het was gewoon geluk dat we het hebben overleefd. We hebben nooit gehuild en zijn gewoon verder gegaan met leven.” Gerarda Bossard (90), geboren op Soerabaja, is 13 jaar oud als Nederlands-Indië door Japan wordt bezet. Vader, moeder en hun 3 dochters worden opgepakt en komen in een kamp terecht. De omstandigheden zijn slecht en er is onder jonge vrouwen veel angst om door officieren meegenomen te worden. “Mijn moeder en alle moeders waren ontzettend moedig en hebben ons ieder uur van de dag beschermd.”

Kil onthaal

Het gezin Bossard weet de oorlog te overleven en na de capitulatie van Japan gaan ze naar Australië om een paar maanden later naar Nederland te vertrekken. Het onthaal in Nederland is letterlijk en figuurlijk kil.  “Andere mensen hadden familie waar ze bij in konden trekken. Mijn grootouders hadden geen plaats voor ons” Daarom komt Gerarda met haar familie in een opvangcentrum in St Nicolaasga terecht. “Het was zo ontzettend koud en het vroor, de ijsbloemen zaten aan de binnenkant van ons raampje.”

Herinneringen

Gerarda kan moeilijk haar draai vinden in Nederland.  Als ze haar school heeft afgemaakt besluit ze met een vriendin naar Australië te gaan, maar dat blijkt voor haar ook niet het beloofde land te zijn. Op de boot terug naar Nederland ontmoet ze een vrouw die in Nieuw-Zeeland woont. Ze houden contact en een paar maanden later vertrekt Gerarda opnieuw, dit maal voor goed. In Nieuw-Zeeland komt ze haar man tegen met wie ze 2 zonen krijgt. De ene zoon woont in Los Angeles, de andere zoon woont nog altijd bij Gerarda in huis en zorgt voor haar. Ze heeft haar herinneringen aan de oorlog opgeschreven en dat geeft haar veel rust.