Terreur: trotseren of capituleren?

Hoe worstelt Nederland met de dreiging van aanslagen? Mijden we evenementen en plekken waar veel mensen samenkomen? Of weigeren we bang te zijn en passen we ons leven niet aan?

De grote terreuraanslagen in Brussel en Parijs brachten het gevaar dichter bij huis. Deze maand waren er eenmansacties tegen homo’s in het Amerikaanse Orlando, een parlementslid bij het Britse Leeds, een Frans politie-echtpaar en een transgender in Brussel. Afgelopen weekend werden de Amsterdamse gayscene bedreigd en een aanslag in Brussel verijdeld.

Aanslagen worden vaker gepleegd. De vorm is divers. Ook in Nederland blijft de terreurdreiging ‘substantieel’. Een groep terroristen of een lone wolf, die op eigen houtje handelt? De angst is: ze zitten overal, en kunnen altijd toeslaan.

Waar bent u nog veilig? Past u uw vakantiedoel erop aan? Gaat u nog met de metro? Naar grote evenementen zoals concerten of gay pride? Overdrijven we de angst, veroorzaakt door een handjevol doorgedraaide eenlingen, die veel aandacht krijgen van de media? De kans dat u in het verkeer een ongeluk krijgt, is groter.