Ik wil niet meer...

Een groeiende aantal ouderen heeft genoeg van het leven. Hun leven is voltooid. Deze ouderen willen zelf het tijdstip van hun dood bepalen. Moeten ze die mogelijkheid krijgen?

Een groeiend aantal ouderen vindt het leven ‘voltooid’. Zij zijn niet ernstig ziek of depressief, maar willen niet langer leven. Ze willen met hulp van een arts of een dierbare een einde aan hun leven maken. De meeste artsen weigeren op deze verzoeken in te gaan. Omdat deze mensen niet ‘ondraaglijk en uitzichtloos’ zouden lijden, zoals de euthanasiewet voorschrijft. De 86-jarige Corry van der Kolk uit het Noordhollandse Opperdoes schreef de redactie van Hollandse Zaken: ‘Ik wil uit het leven stappen, maar niemand wil mij helpen. Ik ben hopeloos'. Mevrouw Van der Kolk was bijna veertig jaar als verpleegkundige werkzaam en altijd een zelfstandige vrouw. Nu heeft ze meerdere kwalen en vreest voor verdere aftakeling. In de uitzending ook het verhaal van een 76-jarige vrouw die nog gezond en energiek is. Ook voor haar hoeft het leven niet meer. Ze wil nog dit jaar ‘waardig’ sterven. Waarom willen deze ouderen dood? Moet de huisarts meewerken aan deze vorm van levensbeëindiging of mag hij of zij op persoonlijke gronden medewerking weigeren? Volgens de euthanasiewet moet er sprake zijn van ‘uitzichtloos en ondraaglijk lijden’. Die omschrijving is rekbaar, zo vindt ook artsenorganisatie KNMG. Kan een arts beoordelen of iemand lijdt aan het leven? En kan die arts invoelen of dit lijden ondraaglijk is? Presentatie: Cees Grimbergen.