Podcast Verstilde Verhalen #12: de man achter het Nederlands Onderduikers Paradijs
Publicatiedatum: 8 april 2020
Oorlogsmonumenten als herinnering aan de Tweede Wereldoorlog: er zijn er zo’n 4000 van in Nederland. Achter al deze gedenktekens schuilt een verhaal. De MAX/NPO Radio 1-podcast Verstilde Verhalen vertelt het verhaal van 12 van deze – voor de meeste mensen onbekende – monumenten.
Noordoostpolder
De provincie Flevoland bestond nog niet in de oorlog, maar de Noordoostpolder (NOP) wel. Die was nét drooggevallen en er waren veel landarbeiders nodig. Die kwamen er dankzij Bert Knipmeijer, personeelsfunctionaris bij de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders in Kampen, die hard op zoek ging naar jongemannen die in de polder wilden werken. Dat bleken niet allemaal boerenjongens met ervaring te zijn, maar ook veel mannen die de Arbeitseinsatz in Duitsland wilden ontlopen, en later ook mannen uit het Verzet.
Nederlands Onderduikers Paradijs
De naam van Knipmeijer was tóen in heel Nederland bekend. En nog altijd wordt zijn naam in één adem genoemd met het Nederlands Onderduikers Paradijs, de bijnaam die de NOP kreeg. Maar wie was deze Knipmeijer, voor wie uiteindelijk ver na zijn dood 2 gedenkstenen zijn geplaats, in zowel Emmeloord als Kampen? Hoe ging hij te werk? En wat dreef hem?
Knipmeijer
In deze aflevering van Verstilde Verhalen vertellen biograaf Herman Broers en dochter Marian Knipmeijer het verhaal van een man die 25 duizend mensen legaal, en toch deels illegaal, aan werk hielp. Ook is in de kantlijn het verhaal te horen van Harry van der Riet die, dankzij de baan die Knipmeijer hem bood, de oorlog overleefde.
Beluister de podcast:
De podcast Verstilde Verhalen is te beluisteren vanaf 22 januari 2020 op MAX Vandaag en nporadio1.nl.
(Foto: Beeldbank WO2 – NIOD)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Dag,
In 1963 heb ik gesolliciteerd als als elektromonteur bij de fa Wouda in Dronten. Men kreeg een huis.
Je kreeg dan bezoek van een ambtenaar van de Rijksdienst Openbaar Lichaam..
( Die naam gaf later bij de uitgifte van mijn dochters bul in Groningen grote hilariteit. Niemand kende die dienst.
Dit terzijde.)
Gelet op wat men later op TV liet zien, was de selectie niet mals..
De Rijksdienst. ambtenaar stond op de stoep. Op een zaterdag denk ik.. We waren het huis aan het opknappen.
Mijn motorfiets in de achterkamer was ik aan het schoonmaken. Moest eerst mijn handen wassen voor ik de man een hand kon geven. Was alleen thuis en hebben een tijd gezellig zitten praten. Ik wilde n.l. alles weten.
De opmerking van de man, we hebben geschoolde vaklieden nodig. Boekhouders genoeg ; heeft er voor gezorgd dat ik als een van de eersten een woning kreeg in Swifterbant. Omdat ik later hoorde dat de man voortijdig aan een hartverlamming is overleden, kreeg ik de indruk, dit is dezelfde ambtenaar. Nu zegt zijn dochter dat hij weg is gegaan bij de dienst. Maar dat is twintig jaar eerder dan 1963.. Je had meerdere diensten destijds.
Graag zou ik nader info van u. De leeftijd kan kloppen. B.v.Dank.
Vriendelijke groet, Henk Terpstra..
P.s. Op verzoek van het museum heb ik een 4 tal korte verhalen geschreven 15 jaar geleden hoe het was in de zestiger jaren in Flevoland. Zoek; Flevolands geheugen.