De Geboden van Slagter en Dresselhuys #2: Jan was drag queen, Cisca windt zich op over Amerika en Evert ten Napel over stiekem sporten op zondag
Publicatiedatum: 8 mei 2022
Jan Slagter en Cisca Dresselhuys bespreken hun week in de Grote Kerk in Hilversum. Cisca schijnt haar licht op de huidige gebeurtenissen in Amerika en Jan blikt terug op zijn optreden als drag queen in Make Up Your Mind.
Ook schuift befaamd sportverslaggever Evert ten Napel aan om te praten over zijn gereformeerde opvoeding. Hij vertelt hoe hij op dit moment tegen het geloof aan kijkt en of hij zijn roeping als dominee niet heeft gemist. Daarnaast heeft Evert ook nog een speciaal verzoek aan Jan.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Dank voor de podcast. Heel herkenbaar. Vroeger MOEST ik 2x per zondag naar de Gereformeerde Kerk. Niet de vrijgemaakte of wat dan ook maar de ‘lichte’ vorm. Met mijn vader als ouderling was daar geen discussie over. Op zeker moment na de kerkdienst naar de zondagse jeugdclub. Uitsluitend jongens. Hele goede jaren geweest. In de kerk ondervond ik geen bemoediging in de diensten. Was geen ruimte voor om thuis over te praten. Ook niet geprobeerd maar zo voelde dat. Ik kreeg wel in de kerk een sociaal kringetje. Daarna vanaf 15 jaar (!) bij een werkgroep aangesloten die hand- en spandiensten verrichtte in een verpleeginrichting. Naast het trachten van het veraangenamen van het verblijf voor de cliënten, voor zover je dat lukt in een verpleeghuis, waren er ook weekenden als werkgroep. Gemiddelde leeftijd anno 1973 18 jaar. Kamperen of in huisjes. Had het nooit willen missen en het heeft mij gevormd. In 1978 belijdenis gedaan. Ook omdat ik niet hoefde aan te komen dat ik dat niet wilde.
Van 1978 tot 1982 in de diaconie actief geweest voor het gemeentediaconaat. Proberen in behoeften op financieel en materieel vlak van gemeenteleden te voorzien.
Op gegeven moment was ik geen trouwe kerkganger meer en na de geboorte van mijn eerste kind (1990) hebben mijn (toenmalige) vrouw en ik besloten om het niet te laten dopen. Je moet ook achter de dopgelofte staan en dat deden we niet. Ik heb vele kinderen gedoopt zien worden waarvan de ouders die gelofte dus wel aflegden maar daarna zag je ze nooit meer in de kerk. Dat soort hypocrisie hebben wij aan ons voorbij laten gaan. Ook hebben wij de band met de kerk toen verbroken. Ik ben er stellig van overtuigd dat je beter behulpzaam/nuttig kan zijn naar de medemens en daar naar om te zien dan elke zondag (vooraan) in de kerk het hoogste lied te zingen. Dat heb ik wel van mijn jeugd geleerd.