Marty (77 jaar)

Ik ben 77 jaar, woon zelfstandig en ben alleen. Door veel chronische ziekten en aandoeningen ben ik fysiek in een slechte conditie, maar psychisch lukt het allemaal nog aardig. Ik heb nooit veel gegeten en door alle lichamelijke klachten heb ik nog minder trek in eten.

Door pijn in mijn mond en operaties schiet eten ook niet echt op. Ik ben het afgelopen half jaar onbewust ongeveer 4 kilo afgevallen. Ik merkte wel dat broeken ruimer gingen zitten, maar was druk met andere dingen.

In 1993 ben ik gestopt met roken en in een jaar tijd 25 kilo aangekomen. Eerst had ik maat 38, na een jaar was het maat 48/50, dat is de afgelopen tijd een beetje minder geworden, maar dan denk je toch niet aan ondervoeding.

Ik houd niet van vet, niet van zoetigheid, geen frisdrank, mag maar weinig zout en wil niets weten van al die figuren die denken te weten wat gezond is.

’s Morgens eet ik altijd 1 boterham met roomboter, het enige vet, en pure hagelslag, 1 kopje thee en 1 kopje koffie zonder suiker. Ook drink ik minstens 4 glazen water met het innemen van medicijnen. Verder eet ik gedurende de rest van de dag bijna niets, soms een banaan en uiteraard af en toe wat water. ’s Avonds eet ik ook niet veel, gisteren had ik bijvoorbeeld 2 koppen soep. Dat is niet genoeg, dat weet ik natuurlijk ook wel, maar door pijn en moeheid heb ik soms geen fut om nog iets te maken. Bovendien heb ik al heel lang erg veel verdriet en dat is niet bevorderlijk, tenminste bij mij, om behoorlijk te eten.

In de oorlog ( hongerwinter) was er weinig te eten dus na de oorlog werd ik volgestopt met eten maar ik kon het niet verdragen. Mijn ouders bedoelden het goed, zo van: nou is er eten en wil dat kind niet eten. Je gelooft het niet maar ik werd zelfs gevoerd toen ik dus 6 of 7 jaar was! Zelfs toen ik zo’n 18 jaar was werd er nog vet van o.a. karbonaden klein gesneden en door mijn eten gedaan!

Het is soms moeilijk voor mij om eten klaar te maken in verband met de eerder genoemde aandoeningen daarom moet ik maaltijden bestellen bij verschillende maaltijdservices, maar dat is niet erg goedkoop. In mijn omgeving zijn er gelukkig veel  organisaties, ook bij het ziekenhuis, waar gegeten kan worden voor relatief weinig geld. Helaas is dat soms weer te vermoeiend voor mij. Bovendien lust ik niet alles. Ik weet dat ik soms wat lastig kan zijn, maar dat mag ook wel op mijn leeftijd. Zo is er dus altijd wat.

Natuurlijk spelen er meer dingen mee, zoals het feit dat ik weinig inkomen heb, vanaf 1985 niet kan en mag werken, dit jaar eigenlijk hulp moet inkopen. Ik heb niemand om mij ergens mee te helpen. Ik heb 2 keer huishoudelijke hulp in de week en mijn vaste hulp gedurende 8 jaar heeft een baby gekregen en is dus een tijdje buiten dienst.  “Je hebt toch wel kennissen, buren, kinderen die kunnen helpen en eten klaar maken?”, herkent u die vraag? Hij wordt mij vaak gesteld. Leuk hè, als die er niet zijn, om wat voor een reden dan ook?