Hoe Maartje tot na haar dood anderen inspireert: ‘Ik denk elke dag aan haar’
Hartsvriendinnen Maartje en Derakshan kennen allebei een moeilijke puberteit. Maartje krijgt te horen dat zij ongeneeslijk ziek is en Derakshan dreigt het land uitgezet te worden. Helaas heeft Maartje nooit kunnen zien dat haar strijd om Derakshan in Nederland te houden, succes heeft gehad.
Vriendschap
Derakshan en Maartje leren elkaar kennen op de middelbare school en worden al snel hartsvriendinnen. Vooral het feit dat zij geen doorsnee puber zijn, zorgt voor een onbreekbare band. Ondanks dat Maartje ongeneeslijk ziek is, is zij er voor Derakshan, die het gevoel krijgt dat zij letterlijk en figuurlijk een arm om haar heen krijgt. Maartje helpt Derakshan ook met integreren. Derakshan komt immers uit een oorlogsgebied en woont op dat moment, nog niet lang in Nederland. Als voorbeeld noemt zij een Sinterklaasavond die Maartje en haar moeder organiseren. Voor Derakshan een toen totaal onbekende traditie. “Iets heel simpels, maar voor mij enorm waardevol. Het is zo mooi, hoe zij buiten zichzelf aan mij kan denken”, vertelt zij in Carrie op Vrijdag.
Ongeneeslijk ziek
Judith Kroon, de moeder van Maartje, zegt dat dit haar dochter typeert. “Ondanks alles, positief in het leven staan en andere kinderen helpen. Dat is iets bijzonders.” Het is extra bijzonder dat Maartje zichzelf zo wegcijfert als zij te horen krijgt dat zij ongeneeslijk ziek is en nog maar 10 weken te leven heeft. In plaats van treuren, schrijft Maartje een brief aan toenmalig minister Rita Verdonk met de vraag of Derakshan haar plaats in de wereld mag innemen. En of zij haar sofinummer aan haar hartsvriendin mag geven. “Typisch Maartje”, aldus moeder Judith. Derakshan vraagt zich tegelijkertijd af hoe iemand die 14 jaar en ongeneeslijk ziek is, zoiets kan bedenken. “Het is heel sterk, heel mooi en echt inspirerend.”
Protest in Den Haag
De brief naar het ministerie en Verdonk werpt zijn vruchten echter niet af. Dus besluiten Derakshan en Maartje, vergezeld door allerlei klasgenootjes, naar Den Haag te gaan om te protesteren. Zij krijgen nul op rekest en Verdonk houdt voet bij stuk: Derakshan kan niet blijven. Het maakt Maartje op dat moment heel boos, weet Judith zich te herinneren. Verdonk komt later nog wel op bezoek bij Maartje met een bos bloemen, maar die gooit zij vrijwel direct de prullenbak in. Judith weet nog wat de woorden van haar dochter dan zijn: “Ze weet heel goed dat Afghanistan niet veilig is en Derakshan kan in Kaboel geen bloemenstal openen.”
‘Zij leert mij om sterk te zijn’
Helaas heeft Maartje niet kunnen meemaken dat haar inzet om Derakshan in Nederland te houden, zich heeft uitbetaald. Derakshan is haar hartsvriendin dankbaar en denkt dagelijks aan haar. “Zij leert mij om sterk te zijn. Ik hoop dat zij daarboven hangt en meekijkt en ziet dat het ons gelukt is”, vertelt een geëmotioneerde Derakshan. Zij slaagt er ook in een gezamenlijke droom te verwezenlijken: “Ik ben dokter geworden.”
“Je blijft leven na je dood”, vult Judith aan. “Je moet hoop houden, want iedereen laat wat na. Hoe jong of oud je ook sterft. Je hebt invloed, maak daar gebruik van.”
Kankeronderzoek
Judith schreef een boek over het leven van haar dochter, Monument voor Maartje. Het boek (ISBN 9789085484332) is persoonlijk bij Judith te bestellen. De opbrengst van het boek gaat naar kankeronderzoek. Het verhaal van Maartje en Derakshan is tevens verfilmd. De film Iedereen is van de Wereld is nu te zien in de bioscoop.
Deze uitzending terugkijken kan hier. Carrie op Vrijdag is elke vrijdag te zien om 19.00 uur op NPO 1.